Για την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού
Χρήστου Ντικμπασάνη
Της σωματικής επίδοσης φυσάει ο ηδονικός άνεμος,
κουβαλώντας ακούσια την οσμή του θανάτου
απ' τα ανήλιαγα πεδία των μαχών
Στένεψαν οι μέρες μας και ο φλεγόμενος ουρανός
ζητάει απεγνωσμένα τη δροσιά του
Σαν στάχυ καίγεται η καρδιά μας
στο όραμα ενός ευοίωνου καιρού
Πότε θ' ανασάνουμε την ευωδιά
μιας καινούργιας εποχής
χωρίς φόβο, δουλεία, πόνο, πολέμους
μόνο δίκαιες αναμετρήσεις
αντοχής, δύναμης, ταχύτητας
του σώματος και της ψυχής;
Πότε θα σμίξουμε τις κραυγές μας,
τις βγαλμένες όχι από ανοιχτές πληγές
μα απ' την ένταση της άσκησης;
Πότε θα υπερπηδήσουμε τον τοίχο
των σιωπηλών ονείρων της συνύπαρξης
και της άκαρπης προσμονής τους;
Πότε οι σάλπιγγες θα μας αναγγέλλουν
όχι το ξέσπασμα της ανήλεης μάχης
μα το ξεκίνημα της ευγενούς άμιλλας;
Στο βωμό της ελπίδας
ζωντανό ας κρατήσουμε το αύριο της ανθρωπιάς
Ας πυρπολήσουμε το βράχο της κακίας και του μίσους
Οι λέξεις που ξεστομίζουμε ας γίνονται νότες
αγάπης κι αιώνιου φωτός
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Γερμανού καλλιτέχνη Willy Baumeister (Female runner II, μέρος σειράς με τον γενικό τίτλο Sings of the modern, 1925)