Πώς ξεκίνησε το δημιουργικό ταξίδι;
Ρίτσα Μασούρα: Ένα ταξίδι δύσκολα βρίσκει την αφετηρία του. Ίσως γιατί στη διαδρομή ξεχνάς πώς ξεκίνησες και από πού. Για μένα η αρχή βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα μου, στα σπλάχνα, που προσπάθησα πάντα να προστατεύσω, στον νου, που ταξίδευε από την εμβρυακή ηλικία στο αμνιακό υγρό της μητέρας. Πάντα υπήρχαν τα πάντα μέσα μου. Το ότι μερικά βιώματα ή μερικές εικόνες της ζωής μου τις ακούμπησα πάνω στον στίχο δεν σημαίνει ότι συναντήθηκα αργά μαζί τους. Όχι, κάθε άλλο. Προϋπήρχαν κι αυτό για μένα είναι σχεδόν μαγικό γιατί όταν έπιασα το μολύβι, δεν σκεφτόμουν το παραμικρό. Απλώς έγραφα αυθόρμητα και χωρίς διορθώσεις. Κάτι που δεν είναι σωστό, αλλά έτσι συνέβη.
Τι σας εμπνέει ή πυροδοτεί;
Ρ.Μ.: Συνήθως με απασχολεί οτιδήποτε έχει μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά πολύ συχνά εμπλέκομαι σε μικρές, καθημερινές εντελώς τυπικές ιστορίες, που σε μια άλλη περίπτωση, σε διαφορετικές συνθήκες, θα προσπερνούσα.
Γιατί επιλέξατε να εκφραστείτε με την ποίηση;
Ρ.Μ.: Πάντα έγραφα ελαφρώς ποιητικά στα δημοσιογραφικά μου κείμενα. Και ενδεχομένως αυτό να με έβλαψε ως ένα βαθμό, αλλά η ποίηση με βρήκε στην αρχή της πρώτης κρίσης, όπου δεν μπορούσα να διαχειριστώ το παραμικρό. Οπότε, ό,τι βγήκε στο χαρτί, ήταν ένας λυγμός για χιλιάδες μικρά ή μεγάλα γεγονότα της ζωής μου. Κι ύστερα, όταν αυτό καταλάγιασε, όταν καταλάγιασε και ο θυμός μου, βγήκε στην επιφάνεια το γαλάζιο, αλλά και το βαθύ μπλε, που ήθελε κι αυτό με τη σειρά του να τοποθετηθεί σε γραμμές και στίχους. Ένοιωθε ότι είχε ξεβολευτεί πολύ μέσα στην κρίση.
Να υποθέσω πως η «Σπονδή στο γαλάζιο» αφορά έργα που προέκυψαν από την επαφή με ουρανό και θάλασσα;
Ρ.Μ.: Η θάλασσα προϋπήρχε μέσα μου, μεγάλωσα στα πόδια της, έζησα στην αγκαλιά της, ταξίδευσα, αγκυροβόλησα σε λιμάνια, διέσχισα κολυμπώντας μεγάλες αποστάσεις χωρίς τον φόβο της συντριβής. Κι ο ουρανός με παρακολουθούσε, με κατασκόπευε, με ξεσκέπαζε, με ξεμπρόστιαζε και κάθε φορά παραδιδόμουν στο γαλάζιο. Όλα αυτά σε χρόνο παρελθόντα, γιατί η διετία του ιού μού αφαίρεσε αυτή την καθημερινότητα του νου και με οδήγησε στον συγκρατημό. Τώρα ελπίζω στο να αναφλογιστεί το είναι μου.
Πώς προέκυψε η συνύπαρξη με τα έργα της Ελπίδας Βουτσά;
Ρ.Μ.: Τυχαία, εντελώς τυχαία. Τη συνάντησα σε μια έκθεσή της το καλοκαίρι στη Τζια. Βρήκα τα χρώματα, που χρησιμοποιεί στη δουλειά της, αρκούντως σκοτεινά και κοντά στη δική μου ψυχοσύνθεση. Συζητήσαμε, διείσδυσα στον τρόπο σκέψης της και τη δεδομένη στιγμή της έκανα την πρότασή μου. Την αποδέχτηκε μάλλον με συγκίνηση. Την προηγούμενη ποιητική συλλογή –Οι άγκυρες δεν ωφελούν– την είχε διανθίσει ο σπουδαίος Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Τι θα λέγατε σε εκείνον που επρόκειτο να διαβάσει το βιβλίο σας; (αν υπάρχει κάτι) Και τι θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης στο τέλος;
Ρ.Μ.: Ο καθένας μας είναι ένα πλωτό νησί και με αυτή την έννοια σχηματίζει μέσα του την εντύπωση ότι είναι… «απέθαντος», ότι δεν θα πληγεί ποτέ. Αν δε πράγματι ο αναγνώστης θέλει κάτι να κρατήσει από τη συλλογή, ίσως θα είχε νόημα να αποδεχτεί το εύκαμπτο της σκέψης του άλλου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη συλλογή σας με μια λέξη;
Ρ.Μ.: Μοναχική.
Κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ρίτσας Μασούρα, Σπονδή στο γαλάζιο, από τις εκδόσεις Φίλντισι, με έργα της Ελπίδας Βουτσά να κοσμούν τις σελίδες και το εξώφυλλο.
Σπονδή στο γαλάζιο
Σου προτείνω να φτάσεις ως την παραλία.Μόνος.Πάρε μαζί σου τις σκέψεις μου,κι άστες να γίνουν επικούρειοι ψίθυροιανάμεσα στις κατάλευκες πέτρες.Κι ύστερα δεςμε ποιο μαγικό τρόποτο είναι μου –ακέφαλο σώμα–περιστρέφεται γύρω από σέναχωρίς την φλογερή αναστάτωση των πρότερων χρόνων.Δες πώς διαλύεται.Σαν σταγόνα σ' ένα ποτήρι νερό.Πώς ανασυντίθεται.Σαν άγαλμα,σε σπασμένο χρώμα λευκό.Σ' αυτό το τοπίο,απαλλαγμένο πιααπό τους στρατιώτες της ερωτικής ορμής,δίχως τη φορτική θανάσιμη αμαρτίασκέψου μήπως αυτή είναιη τελευταία ευκαιρία της αγάπηςπου σου πρέπει.Αν μη τι άλλο,δίπλα στο ακρογιάλι,γίνε σπονδή στο δικό μου γαλάζιο.
Η Ρίτσα Μασούρα είναι δημοσιογράφος, επί σειρά ετών αρχισυντάκτρια διεθνών ειδήσεων και ελεύθερου ρεπορτάζ στην εφημερίδα Καθημερινή, με 13ετή θητεία στη δημόσια τηλεόραση, freelance blogger στην HuffingtonPost.gr, διαχειρίστρια του πολιτιστικού μαγκαζίνο www.artpointview.gr, σύμβουλος Επικοινωνίας στον ΟΠΕΚΑ - Υπουργείο Εργασίας. Γεννήθηκε στον Πειραιά, αλλά αισθάνεται Αρκάς –εκ του πατρός– με καταγωγή από την Τεγέα. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, αν και άσκησε ελάχιστα το επάγγελμα, καθώς την κέρδισε η δημοσιογραφία. Έχει πάρει συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες του ευρωπαϊκού χώρου, όπως ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν, ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο Λωράν Φαμπιούς, ο Αλαίν Ζυπέ, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, συμμετείχε στην ΕΡΤ σε ενημερωτικές εκπομπές με αφορμή τους δύο Πολέμους στον Περσικό Κόλπο, έχει συνομιλήσει με σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού και διεθνούς περιβάλλοντος για θέματα Μέσης Ανατολής, επισκέφτηκε την εμπόλεμη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, ως μέλος νατοϊκής αποστολής, έχει καλύψει δημοσιογραφικά τη διαδικασία που προηγήθηκε της Συμφωνίας του Ντέιτον, επισκέφθηκε και παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Φινλανδία –Ελσίνκι– προκειμένου να ενημερωθεί για εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο. Στο Ελσίνκι πήρε συνέντευξη από την επικεφαλής της Διεθνούς Αρχής Διαφάνειας. Μέσα σε μια δεκαετία, όντας μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων διέσχισε την Ευρώπη, με στόχο να ενημερωθεί για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και να τις μεταφέρει στην ελληνική περιφέρεια. Δίδαξε ΜΜΕ και Κοινωνική Πραγματικότητα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Αγίας Παρασκευής και στη Βιβλιοθήκη Αικ. Λασκαρίδη στον Πειραιά. Στον ελεύθερο χρόνο της καταβυθίζεται στη δική της «ρεαλιστική» ποίηση, αποτυπώνοντας κατά καιρούς εικόνες της τρέχουσας ζωής.
