Ο τίτλος δανεισμένος από τον Modest Mussorgsky αλλά και από τους Emerson, Lake and Palmer, που διασκεύασαν προς το ροκ αυτό το έργο του.
Είχε προηγηθεί, δεκαετίες πριν, η μεταγραφή για ορχήστρα του Maurice Ravel. Αυτά τα λίγα όσον αφορά τη μουσική προϊστορία. Ελπίζω να μην σας κούρασα από τώρα γιατί έπεται η εικαστική ιστορία και η μουσική μυθιστορία.
Σάββατο απόγευμα, 12 Φεβρουαρίου στην γκαλερί Batagianni, είμαστε προσκεκλημένοι στα εγκαίνια της νέας έκθεσης ζωγραφικής –της δέκατης ατομικής– της Χριστίνας Κάλμπαρη. Μετά τις συζητήσεις με γνωστούς εκτός του κτηρίου και τις απαραίτητες αυστηρές υγειονομικές διαδικασίες εισερχόμαστε στην «ΕΞΟΔΟ».
Μουσική: Just like a woman, Bob Dylan.
Έτσι τιτλοφορείται η έκθεση. Γιατί έξοδος θα ρωτήσετε ή από πού; Ίσως γιατί καταλήγεις σ' ένα άδειο δωμάτιο αφού έχεις σκαρφαλώσει σε κομμένα δέντρα, καθίσει στη λιακάδα με τα οικόσιτα στα πόδια σου, αγκαλιαστεί, πας για βαρκάδα. Πάντα παρέα με τα ακαταμάχητα κορίτσια της. Ίσως η έξοδος από την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας. Υπάρχουν ήδη και άλλες προσεγγίσεις. Καλύτερα όμως να ρωτήσετε την ίδια όταν θα δείτε, που θα τους δείτε, τους πίνακες της έκθεσης και καλά θα κάνετε. Αλλιώς, ας προσέχατε.
Ζωγράφος, φωτογράφος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος και πολλά άλλα πιο μοντέρνα είναι η οικοδέσποινα και δημιουργός. Άνθρωπος πάνω απ' όλα. Ας οργανωθούμε όμως κι ας απολαύσουμε με τα όμματά μας τα έργα και με τα ώτα μας την υποθετική μουσική υπόκρουση.
Τα κορίτσια χαίρονται τον ήλιο ανέμελα, καθισμένα σε πάνινες σεζλόνγκ. Ή μήπως τα χαίρεται αυτός όπως κι εμείς; (Σκηνή VI)
Μουσική: Sunny afternoon, The Kinks.
Τα κορίτσια αγκαλιασμένα, σαν να λικνίζονται ακίνητα και γονατιστά, περήφανα για τα κόκκινα σοσονάκια τους (Σκηνή Ι).
Μουσική: Take this waltz, Leonard Cohen.
Ένα άτυχο κορίτσι υφίσταται, ανήμπορο να αντιδράσει, το βάρος ενός βράχου στρογγυλού όπως η γη με όλους εμάς απάνω της (Σκηνή ΙΙ).
Μουσική: The weight, The Band.
Τα κορίτσια πάνε βαρκάδα, έρχονται σε επαφή με το νερό απ' όπου προερχόμαστε. Γεύονται το άγνωστο, το απαγορευμένο, τις ανταύγειες του, τη σαγήνη του (Σκηνή ΙΙΙ).
Μουσική: Deep forbidden lake, Neil Young.
Τα κορίτσια ίπτανται, αψηφώντας τον νόμο της βαρύτητας, δεμένα σε κομμένα δέντρα ή όπως το δει κανείς! (Σκηνή IV)
Μουσική: Stairway to heaven, Led Zeppelin.
Κατάληξη; Ή επανεκκίνηση; Ένα συγυρισμένο, ευήλιο και πληκτικά κενό δωμάτιο από το οποίο μόλις έχουν φύγει οι νοικάρηδες ή πρόκειται να έλθουν (Σκηνικό Ι).
Μουσική: Empty rooms, Gary Moore.
Λίγο αργότερα, τα κορίτσια, ίσως σε πιο μεγάλη ηλικία, λόγω διαφορετικής κόμμωσης και αμφίεσης, κάθονται σε αναπαυτικές καρέκλες με τα αγαπημένα ομοιόχρωμα οικόσιτα στα γόνατά τους. Μεγαλώνουν άλλωστε κι αυτά, λέγονται πια κυρίες. Μπορεί να έχουν βρει την έξοδο ή έτσι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε (Στιγμιότυπο Ι).
Μουσική: The year of the cat, Al Steward.
Δεν τελειώσαμε όμως, έχει κι άλλα. Τριάντα κορίτσια ή κυρίες, με παρδαλές φορεσιές, σε εύχαρη ή χορευτική διάθεση. Ας μην ξεχνάμε ότι διανύουμε το τριώδιο.
Μουσική: Let’s dance, David Bowie.
Κορίτσια με κοτσιδάκια και λευκά φουστάνια σουλατσάρουν αγκαλιασμένα και πνιγμένα από το νέφος-δηλητήριο που τους δωρίζει η καμινάδα του πολιτισμού (Σκηνή V).
Μουσική: Serenade, Steve Miller Band.
Κορίτσια που κείτονται ξεθεωμένα κατά γης ή έρπουν σαν χαμένα προς κάτι μουντό και αόριστο που μπορεί να είναι η έξοδος.
Μουσική: Can’t find my way home, Blind Faith.
Μοναχικές κυρίες καθιστές ή ξαπλωμένες στο θλιβερό δωμάτιό τους ελπίζοντας ότι ονειρεύονται έναν εφιάλτη.
Μουσική: Little girl blue, Nina Simone.
Στα έργα της Χριστίνας Κάλμπαρη παραγκωνίζεται η πατριαρχία. «Το τυχαίο γεγονός» όπως είχε πει σκωπτικά ο γυναικολόγος σ' έναν φίλο μου για να του τονίσει τη σημαντικότητα της συμμετοχής του στην αναπαραγωγή του είδους. Υποφώσκουν με ενάργεια βέβαια οι συνέπειες της κοινωνικής δομής, που επέβαλε βίαια, στην κυριολεξία, το φύλο μας.
Σας προτρέπω να πάτε, έστω και κολυμπώντας, στην έκθεση της Χριστίνας Κάλμπαρη, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα χάσετε. Προλαβαίνετε μέχρι τις 19 Μαρτίου.
Θα με θυμηθείτε!
Γκαλερί Batagianni, Αντήνορος 17, Αθήνα 2107238047
Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή 17.00-21.00, Τετάρτη & Σάββατο 11.00-15.00 και κατόπιν συνεννόησης
Περισσότερα: Παίγνια
