Ανομολόγητα

Σωτηρίας Κυρμανίδου

Ούτε να σε προφέρω θέλω.

Αντάρα, τρόμος, θάνατος.

Πού να σε κρύψω να μην σε ξαναβρεί

ποτέ κανείς, από τους δυνατούς της γης;

Βλέπω τα μάτια των παιδιών

και διαλύεται η ζωή μου.

Βλέπω τα δάκρυα της μάνας

και ρομφαία μπήγεται στα σωθικά μου.

Βλέπω την καταστροφή και οργή με πλημμυρίζει.

Πώς εσύ όλα αυτά τα αντέχεις;

Αντί της καταστροφής, του θανάτου,

του τρόμου, δώσε επιτέλους χώρο

στον παλμό της ζωής.

Άστον να κυλήσει.

Εσύ φτωχέ μου «δυνατέ» είσαι περατός.

Ποιος σου 'δωσε την επιλογή να αφαιρείς τη ζωή

που δεν είσαι ικανός να δημιουργήσεις;

Κι όταν θα φτάσεις στο τέρμα του δρόμου σου..

Στον ουρανό ποια η απολογία;

🌺

Copyright © Σωτηρία Κυρμανίδου All rights reserved, 2-3-2022

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Συνοδεύεται από έργο Βιβής Μαρκάτου