Χρήστου Ντικμπασάνη
Ακούτε τον ήχο των ελικοπτέρων;
Είναι ο θρήνος των μετάλλων
που ακούγεται μόνο τη νύχτα του θανάτου
Είναι η ηχώ των δακρύων μου
που πέφτουν βροχή
Ακούτε τα τριξίματα στην πόρτα
για τον άλλο κόσμο;
Είναι τ' αστέρια που εκρήγνυνται απ' τη θλίψη τους
για την ανοησία των ανθρώπων
Είναι το σκάσιμο του δρόμου της ανθρωπιάς
που δε φτιάχτηκε ακόμη
Ακούτε την ταλαιπωρημένη ελπίδα
που μάταια σκουπίζει τον ιδρώτα της;
Κουράστηκε πια να φυτεύει τους σπόρους της
στις εσχατιές του κόσμου
και αυτοί να καίγονται απ' την πρώτη αδέσποτη βόμβα
που κατασκευάστηκε για ν' αφανίζει ανθρώπους
Ακούτε την κραυγή της σοφίας
που χάθηκε μέσα στη νύχτα της απώλειας;
Ματαιοδοξία, κέρδος, απληστία
είναι οι αποκλειστικοί ένοχοι
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετεZainab Mansoor Zuberi (Anti-War Art Series)
