Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ανθούλα Βαμβουρέλλη-Σουπιάδου: Στο πρώτο lockdown της πανδημίας με τον άγνωστο ιό και τη γρήγορη μετάδοσή του, μικροί μεγάλοι έπρεπε να οπλιστούμε με υπομονή, ελπίδα και υπακοή στα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση. Η σκέψη μου έτρεχε στα παιδιά, που έπρεπε να αποχωριστούν την αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς και την πίκρα που ένιωθαν για την στέρηση μιας επίσκεψης και ενός φιλιού. Αυθόρμητα άρχισα να γράφω και να μετατρέπω τη θλίψη σε αισιοδοξία και καρτερικότητα. Θέλησα να μεταφερθούμε μικροί, αλλά και μεγάλοι, στη χώρα του παραμυθιού, εκεί που όλα έχουν αίσιο τέλος και είναι μαγικά και πασπαλισμένα με χρυσόσκονες και ασημόσκονες. Έτσι ξετυλίγεται ένα πανέμορφο κουβάρι χρωματιστό...
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Β.Σ.: Αισιοδοξία!
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Β.Σ.: Θα θελα να ζούσαμε σ' ένα χωριό του Τυρόλο, με τα ξύλινα σπιτάκια και τις καταπράσινες πεδιάδες με τις αγελάδες και τα γάργαρα νερά από τα χιονισμένα βουνά. Περισσότερο από ένα χρόνο θα κρατούσε το ταξίδι, γιατί δε θα υπάρξουν και μεταλλάξεις του ιού και πόσο όμορφα και ήσυχα θα περιμέναμε και πάλι την άνοιξη με το μοσχομυριστό λουλουδένιο της φόρεμα.
Στο πρώτο lockdaown της πανδημίας με τον άγνωστο, τότε, ιό και τη γρήγορη μετάδοσή του, βρεθήκαμε ξαφνικά μικροί και μεγάλοι σε ένα τούνελ χωρίς διέξοδο. Έπρεπε να οπλιστούμε με υπομονή, ελπίδα και να δώσουμε νέα ευκαιρία στα όνειρά μας, να ζωντανέψουν ξανά και να κατακλύσουν την ύπαρξή μας!Η σκέψη μου από την πρώτη στιγμή ήταν τα παιδιά που έπρεπε να αποχωριστούν την αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς και την πίκρα που ένιωθαν για τη στέρηση της ανθρώπινης ζεστής επαφής και ενός φιλιού, λόγω ενός αόρατου κινδύνου.Αυθόρμητα άρχισα να γράφω και να μετατρέπω τη θλίψη σε αισιοδοξία και καρτερικότητα. Θέλησα να μεταφερθούμε μικροί, αλλά και μεγάλοι, στη χώρα του παραμυθιού, εκεί που όλα έχουν αίσιο τέλος και είναι μαγικά και πασπαλισμένα με χρυσόσκονη και ασημόσκονη. Έτσι ξετυλίγεται ένα πανέμορφο χρωματιστό κουβάρι.Τα χνάρια του παραμυθιού οδηγούν στο χτες, αλλά σύμφωνα με τους άγραφους νόμους του, καθρεφτίζεται το σήμερα στην ιστορία τού χτες και γίνεται μια αγκαλιά σαν να μη πέρασε μια μέρα.Γεγονότα επαναλαμβάνονται και η επιστήμη εξελίσσεται και μεγαλουργεί, στο ταξίδι ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα.Ο Covid-19 θα νικηθεί, θα κάνει τον κύκλο του, θα διαλυθεί. Αισιοδοξία ή μια διαφορετική οπτική του προβλήματος, που κατέκλυσε εκτός από το σώμα μας και την ψυχή μας;Ο καλόκαρδος Βασιλιάς του μακρινού βασιλείου της Κορονοπούλας, μαζί με τον πολυμήχανο και αγαπημένο του βοηθό, θα καταφέρουν να δώσουν ξανά στα τρομοκρατημένα πρόσωπα των κατοίκων της, τη χαρά και την ελπίδα για ένα αύριο γεμάτο αγκαλιές, κοντά στον παππού και στη γιαγιά, αλλά και με φίλους πολλούς, δίνοντας μια γερή ανάσα αισιοδοξίας τόσο σε μικρούς, όσο και σε μεγάλους…Ανθούλα Βαμβουρέλλη-Σουπιάδου
Η Ανθούλα Βαμβουρέλλη-Σουπιάδου απάντησε σε μια μικρή συνέντευξη για το παιδικό της βιβλίο, Πάνω και Κάτω Κορονοπούλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φιλάτος κι ακολούθως, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Πλοκόλεξο γράφει για αυτό χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στην περίληψη διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
Θα καταφέρει ο καλόκαρδος Βασιλιάς της μαζί με τον πολυμήχανο και αγαπημένο του βοηθό, κύριο Υπασπιστή να σώσουν το Βασίλειό τους και να δουν το χαμόγελο ξανά στα τρομοκρατημένα πρόσωπα των κατοίκων τους;
Η μαγεία του παραμυθιού είναι και πάλι εδώ, έτοιμη να λύσει κάθε μυστήριο, δίνοντας μια γερή ανάσα αισιοδοξίας τόσο σε μικρούς, όσο και σε μεγάλους.
Η Ανθούλα Βαμβουρέλλη-Σουπιάδου γεννήθηκε στην Ελευθερούπολη Καβάλας και είναι συνταξιούχος. Για είκοσι χρόνια αρθρογραφούσε σε τοπικές εφημερίδες της Λέσβου, ενώ έχει εκδώσει και ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Το πεπρωμένο». Αγαπημένες της ασχολίες είναι η ζωγραφική και η φωτογραφία και τώρα αποφάσισε να προσθέσει άλλη μια, στρεφόμενη και πάλι στη συγγραφή θέτοντας αυτήν τη φορά στο επίκεντρο τα μικρά παιδιά.
