Πώς σας ήρθε η ιδέα; Τι πυροδότησε τη συγγραφή του βιβλίου;
Βασίλης Χαντζής: Η ιδέα του συγκεκριμένου βιβλίου ξεκίνησε πίσω στο 2020 λίγο καιρό μετά τον χωρισμό μου από τον τότε σύντροφο μου καθώς ήταν μια περίοδος αρκετά δύσκολη για εμένα. Η αρχή του βιβλίου ήταν σε μορφή ημερολογίου καθώς ήθελα κάπου να «μεταφέρω» τον πόνο μου έτσι ώστε να μπορέσω να ηρεμήσω λίγο πνευματικά και ψυχολογικά. Από το πουθενά μια μέρα μού ήρθε η ιδέα αυτό το ημερολόγιο να το μετατρέψω σε βιβλίο. Ευτυχώς είχα την τύχη με το μέρος μου (αν μπορώ να το πω έτσι) και άρεσε στον εκδοτικό μου οίκο και το έργο μου εκδόθηκε.
Κατά πόσο βιογραφικό-εμπειρικό είναι το αφήγημά σας και σε ποιο βαθμό μυθοπλαστικό;
Β.Χ.: Το συγκεκριμένο έργο θα έλεγα πως είναι κατά βάση βιογραφικό-εμπειρικό-βιωματικό. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, το οποίο έζησα από όταν ήρθα να ζήσω στην Αθήνα. Για πολλούς μπορεί να φαντάζει φυσικά μυθοπλαστικό σε αρκετά σημεία καθώς έχει την τάση να υπερβάλει, αλλά το θεωρώ λογικό καθώς ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες στη ζωή του. So to make long story short το βιβλίο έχει βιογραφική βάση.
Τι θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης στο τέλος;
Β.Χ.: Αυτό που λέω πάντα. Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αρχίζει να «βλέπει» γύρω του. Να μάθει να αγαπά, να φλερτάρει, να αφήσει στην άκρη τα κινητά, να δίνει ευκαιρίες. Το τι θα κρατήσει ο καθένας στο τέλος της σελίδας είναι κάτι ξεχωριστό, αλλά εύχομαι έστω για λίγο να μπορέσει να καταλάβει το πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος μας και πόσο απρόσωποι πια έχουμε γίνει. Εφήμεροι. Και επιφανειακοί. Έτσι ήμασταν άραγε πάντα ή οι εφαρμογές μας έκαναν;
Πώς θα περιγράφατε το βιβλίο σας με μια φράση;
Β.Χ.: Μμμμμ αρκετά δύσκολη ερώτηση καθώς μου έρχονται αρκετές φράσεις στο μυαλό. Θα πω όμως: «Γιατί ξεχάσαμε να αγαπάμε;».
Γιατί γράφετε;
Β.Χ.: Γιατί γράφω ε; Αν γυρίσουμε πίσω στο 2012, που ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου ιστορίες στο προσωπικό μου blog, θα έλεγα πως το κάνω για να βγω από τη μοναξιά της ζωής μου. Η γραφή πάντα για εμένα ήταν ένας τρόπος διεξόδου από τα δεσμά της πραγματικότητάς μου. Της μοναξιάς, της κατάθλιψης και της απόρριψης.
Ποιο άλλο λογοτεχνικό πόνημα να περιμένουμε από εσάς; Μελλοντικά σχέδια; Υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο έχετε καταπιαστεί; Θα συνεχίσετε να εκδίδετε βιβλία;
Β.Χ.: Αυτή την περίοδο δεν έχω καταπιαστεί με κάτι. Δεν έχω ούτε τον χρόνο αλλά ούτε και την πνευματική διαύγεια να το κάνω. Έχω αρκετές σκέψεις, επιθυμίες για κάτι νέο αλλά θα πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο timing για κάτι τέτοιο. Ευελπιστώ να γίνει στο εγγύς μέλλον.
Ο Βασίλης Χαντζής μιλάει για το αφήγημά του, Η μέρα της μαρμότας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:
Πόσα ξέρουμε άραγε για τις σχέσεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους σήμερα; Πόσα από αυτά έχουμε ξεχάσει και πόσα δεν μάθαμε ποτέ;
Άνθρωποι που πλέον δεν νιώθουν, φοβούνται και έτσι ζουν απομονωμένα στο σκοτάδι της δικής τους φυλακής για να μην πονέσουν.
Ένα βιβλίο που δεν έχει σκοπό να θίξει κανέναν γιατί απλά είναι το δικό μου πρίσμα, που μπορεί να είναι και εσφαλμένο, αλλά ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα;
Κάθε μάτι βλέπει διαφορετικά.
Ο Βασίλης Χαντζής μιλάει για όλους μας, γι' αυτά που κανείς δεν μας έμαθε και γι' αυτά που αγνοούμε. Για την ομορφιά της αγάπης και του «δίνομαι», γι' αυτά που πολεμούσαμε και που ακόμα πολεμάμε, αλλά που ποτέ δεν εκτιμήσαμε. Για το εφήμερο και σύντομο που δένει πλέον τους ανθρώπους, καθώς κανείς δεν ξέρει τη διαφορά του ερωτεύομαι με το ενθουσιάζομαι. Για το πόσο εύκολα υποχωρούμε και πόσο εύκολα αποκαλύπτουμε τα σώματά μας χωρίς να σκεφτόμαστε το μετά, το αύριο, το μέλλον μας. Κορμιά εύκαιρα στα χέρια του άλλου για μια απόλαυση μερικών λεπτών και μετά μοναξιά.
Μέρα με τη μέρα ξεχνάμε από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε, για πού πορευόμασταν και πού φτάσαμε, ξεχνάμε τις αξίες και τα ιδανικά, και γινόμαστε κομπλεξικοί, γεμάτοι πάθη κι απωθημένα· ψυχολογικές μαριονέτες στο έρεβος της κατάθλιψης που ζούμε οι περισσότεροι.
Μόνοι άνθρωποι, που μόνοι μεγαλώνουν και που μόνοι πεθαίνουν… Πρώτα στην ψυχή και μετά στο σώμα.
Ο Βασίλης Χαντζής γεννήθηκε το 1988 στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια κατοικεί στην Αθήνα. Έχει τελειώσει ΙΕΚ τεχνικός εφαρμογών πληροφορικής με πολυμέσα (Multimedia), ενώ έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια Storytelling στη Γερμανία. Το πάθος του είναι η έκφραση του λόγου μέσω της γραφής γιατί το θεωρεί πολύ πιο εύκολο στο να επικοινωνήσει με τον άλλο. Η μέρα της μαρμότας είναι το πρώτο του βιβλίο.
