Στο βιβλίο σας αναφέρετε ότι είναι σημαντικό να επιλέξει κανείς, κάτι που να του αρέσει και να το αγαπά πολύ. Τι εννοείτε; Εξηγήστε μας;
Αλεξία Καλαϊτζή: Όταν στην ζωή ενός ενήλικα ανοίγει το κεφάλαιο εργασία είναι γνωστό πως καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του. Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι... Οι μέρες θα διαδέχονται η μία την άλλη και έπειτα θα γίνουν μήνες και οι μήνες θα γίνουν χρόνια. Αυτά τα χρόνια είναι πολύτιμα για την κάθε ζωή. Αυτά τα χρόνια είναι σημαντικό να είναι χαρούμενα και υγιή. Πιστεύω πως για μπορέσει ένας άνθρωπος να υπάρξει υγιής σε όλα τα επίπεδα, ψυχή, σώμα και πνεύμα, είναι απαραίτητο να αισθάνεται αγάπη, ηρεμία, γαλήνη, δημιουργικότητα, αποδοχή αλλά και να βιώνει πολλές στιγμές χαράς. Αυτά τα συναισθήματα, αν καταφέρει να πηγάζουν και από τον εργασιακό του χώρο, τότε θα διαφυλάξει την υγεία του σε όλα τα προαναφερθέντα επίπεδα. Επομένως είναι σημαντικό να επιλέξει κανείς «κάτι που να του αρέσει και να το αγαπά πολύ».
Τι σημαίνει η φράση στον τίτλο του βιβλίου σας «κύκλος της ζωής»;
Α.Κ.: Φαντάζομαι τη ζωή ως έναν κύκλο. Ένας κύκλος που ξεκινά με τη γέννηση ενός παιδιού και με την κάθε μέρα που περνάει· ο κύκλος αυτός προχωράει και γεμίζει σταδιακά. Σκεφτείτε τον λευκό και με κάθε νέα εμπειρία να χρωματίζεται ολοένα και περισσότερο. Αν ο κύκλος δεν διακοπεί απότομα, θα καταφέρει να χρωματιστεί ολόκληρος. Η διάρκεια του κύκλου είναι διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο και δεν μπορούμε να την ορίσουμε. Ωστόσο μπορούμε για όσο έχουμε ενεργό τον κύκλο μας να είμαστε εμείς οι δημιουργοί του.
Θα ήθελα να μας εξηγήσετε τις φράσεις, που αναφέρετε στο βιβλίο σας, «ανοίγει τα φτερά του» και «η αγάπη θεραπεύει».
Α.Κ.: Κάθε ον έχει άπλετες δυνατότητες στη ζωή. Στην αρχή χρειάζεται υποστήριξη, καθοδήγηση, ασφάλεια και παρότρυνση. Όταν αποκτήσει τα εφόδια της ζωής τότε είναι έτοιμο να «ανοίξει τα φτερά του» και να «πετάξει» προς τα εκεί που επιθυμεί χρησιμοποιώντας τα με τον δικό του τρόπο. Με τη φράση «ανοίξει τα φτερά του» εννοώ να ανακαλύψει και να χρησιμοποιήσει την δύναμή που βρίσκεται μέσα του.
Με το «η αγάπη θεραπεύει» εννοώ αυτό ακριβώς που γράφω. Δεν είναι μεταφορική η χρήση της φράσης. Θα το επαναλάβω γιατί μου αρέσει. Η αγάπη θεραπεύει. Πιστεύω πως το εισιτήριο της ζωή μας το αποκτάμε αν αναθραφούμε με αμέριστη και απεριόριστη αγάπη. Θεωρώ πως οι περισσότερες δυσκολίες της ενήλικης ζωής μας πηγάζουν από το ότι δεν πλημμύρισε η καρδιά μας από αγάπη όταν την είχαμε ιδιαιτέρως ανάγκη, δηλαδή στις μικρές, τρυφερές ηλικίες. Όμως, ακόμη και αυτό αν έχει συμβεί, υπάρχουν τρόποι στην ενήλικη ζωή μας όπου μπορούμε να επουλώσουμε τις «πληγές» μας. Όταν αισθανόμαστε την αγάπη, δίνοντας και λαμβάνοντας την, θεραπεύουμε τα πληγωμένα κομμάτια του εαυτού μας.
Θα περιγράψω κάτι ώστε να δημιουργήσουμε εικόνες... Αν συναντήσεις έναν αδέσποτο σκύλο πιθανότατα να τον δεις φοβισμένο, με την ουρά μαζεμένη, πεινασμένο και ίσως επιθετικό λόγω του ενστίκτου της επιβίωσης. Αν αποφασίσεις να τον βοηθήσεις, τον φροντίσεις, σε εμπιστευθεί, τον ταΐσεις, τον χαϊδέψεις, τον αγαπήσεις και τον κλείσεις στην αγκαλιά σου θα δεις με τον καιρό να μεταμορφώνεται. Τι είναι αυτό που τον θεράπευσε; Η αγάπη σου. Οι πληγές του ίσως να μην σβήσουν αλλά μπορούν σίγουρα να μαλακώσουν και κάποιες και να ιαθούν.
Κατά τη γνώμη σας, τα σημερινά παιδιά έχουν το περιθώριο να δημιουργήσουν τη ζωή τους όπως εκείνα ονειρεύονται; Θέλετε να μας μιλήσετε γι' αυτό;
Α.Κ.: Η απάντηση που θα δώσω κάπως με λυπεί. Παρατηρώ πως στην κοινωνία μας γίνονται βήματα εξέλιξης της γονεϊκότητας αλλά πιστεύω πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Το κοινωνικό πλαίσιο είναι γερά δομημένο και για να το υπερβείς χρειάζεται να έχεις δουλέψει εσωτερικά με τον εαυτό σου ώστε να μην αναπαράγεις τα ίδια. Πραγματικά χρειάζεται να ψάξεις βαθιά μέσα σου, να βρεις και να γιατρέψεις τις δικές σου πληγές και να σε αγαπήσεις. Έπειτα ναι, θεωρώ, μπορείς να κάνεις καλή δουλειά με την γονεϊκότητα. Όταν εσύ θα παροτρύνεις τον εαυτό σου να επιλέξει το καλύτερο για τη ζωή σου, τότε θα είσαι εσύ ο ίδιος που θα επιτρέψεις και στο παιδί σου να ονειρευτεί. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να ονειρεύονται και να δημιουργήσουν τη ζωή που επιθυμούν, οι γονείς και κηδεμόνες χρειάζεται να είμαστε συνοδοιπόροι.
Εσάς, σας φοβίζει ο χρόνος και κατά συνέπεια ο θάνατος;
Α.Κ.: Χαμογελώ με την ερώτηση. Ξέρετε, όταν κάτι μας φοβίζει, οι ειδικοί συμβουλεύουν να ασχοληθούμε με αυτό ώστε να το αντιμετωπίσουμε. Η απάντηση στην ερώτηση είναι το ίδιο το βιβλίο. Ακριβώς επειδή με φοβίζει ο θάνατος αποφάσισα να τον φέρω πιο κοντά μου. Είναι κάτι που θα έρθει ούτως ή άλλως. Δεν μπορώ να τον αποτρέψω, αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να εστιάζω την προσοχή μου στο παρόν και για όσο ζω να δημιουργώ όμορφα την καθημερινότητα μου. Όλα όσα αναγράφονται στο βιβλίο είναι τα πιστεύω μου. Δεν μοιράστηκα μυθοπλασίες, σας άνοιξα μια πόρτα από την καρδιά μου. Θέλω να ζω όμορφα, με χαρά και ειρήνη. Το ίδιο θέλω και για το παιδί μου, το ίδιο θέλω για όλα τα παιδιά. Περισσότερο από τον θάνατο όμως με φοβίζει μια «ζωή που δεν έζησα».
Τι θα προτρέπατε τους αναγνώστες σας να κάνουν με τον «κύκλο της ζωής» που τους έχει δοθεί;
Α.Κ.: Θα απαντήσω με το απόφθεγμα του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «μην φοβάστε τόσο πολύ τον θάνατο όσο μια ανεπαρκή ζωή». Αν και αυτό απαντάει στο ερώτημα, θα γίνω πιο συγκεκριμένη. Να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που μας καθρεφτίζουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, να περνάμε δημιουργικό χρόνο με τους αγαπημένους μας, να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας δίνουν χαρά, να κάνουμε όνειρα, να φροντίζουμε την ψυχή και το σώμα μας. Να κάνουμε φιλικές ως προς την ψυχή μας επιλογές. Να ζούμε την κάθε ημέρα.
Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε τα μελλοντικά σχέδιά σας;
Α.Κ.: Κάνω συνέχεια σχέδια και όνειρα. Είναι η κινητήριος δύναμή μου. Δεν τα βάζω απαραίτητα σε χρονοδιάγραμμα αλλά τα δημιουργώ. Και όταν νιώσω έτοιμη τα υλοποιώ. Ζω μέσα από τη δημιουργία· αν μου την στερήσεις θα χαθώ. Όσον αφορά τη συγγραφή βρισκόμαστε με τον εκδοτικό οίκο Μιχάλη Σιδέρη στην διαδικασία έκδοσης του δεύτερου έργου μου με τίτλο «Μορίς Ρενάρτ: Το αγόρι που έγινε πρίγκιπας». Δημιουργώ συνέχεια και κυρίως εκφράζομαι μέσω των τεχνών. Με την τέχνη του χορού είμαι ένα, κυλάμε μαζί. Αγαπώ όμως οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Αγαπώ την καλαισθησία. Αγαπώ την ελευθερία. Αγαπώ την αγάπη.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Επιμέλεια - διορθώσεις ανάρτησης: Τζένη Κουκίδου
Το παιδικό βιβλίο της Αλεξίας Καλαϊτζή, Ο κύκλος της ζωής μέσα από τα μάτια της Μέλιας, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε εικονογράφηση Δήμητρας Πέππα. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Η Μέλια δυσκολεύεται να αποχαιρετήσει τον μικρό της φίλο, τον Ρούντι. Μέσα από συζήτηση με τη μητέρα της, συνειδητοποιεί ότι ο κύκλος της ζωής του αγαπημένου της σκύλου ήταν γεμάτος από αγάπη. Η καρδιά της αγαλλιάζει και το χαμόγελο σχηματίζεται ξανά στο πρόσωπό της.
Μια τρυφερή ιστορία για το διάβα της ζωής και την ολοκλήρωσή της.
