Πώς μετράμε... την ευτυχία;
Φανή Ματσινοπούλου: Μετριέται η ευτυχία; Είναι κάτι, ας πούμε, σαν την ακροαματικότητα ή την τηλεθέαση; Γιατί την έχουμε αναγάγει σε κάτι τόσο δυσεύρετο; Μήπως είναι δίπλα μας και δεν τη βλέπουμε; Μήπως είναι το καθημερινό θαύμα της ζωής;
Τη δημιουργία;
Φ.Μ.: Χαμόγελα και δύναμη μας χαρίζει η δημιουργία. Δεν έχει μέτρο και όρια∙ είναι σαν τον έρωτα. Είναι το ταξίδι του μυαλού και της ψυχής, που δίνει νόημα στη ζωή μας.
Την επιτυχία;
Φ.Μ.: Στερεότυπο που εγκλωβίζει το συναίσθημα: «είναι επιτυχημένος», «είχε μεγάλη επιτυχία»… Και ποιο είναι το τίμημα; Ας ορίσει, λοιπόν, ο καθένας μας αυτό που θεωρεί επιτυχία για τον εαυτό του, πέρα από τις κοινωνικές επιταγές. Ας ονειρευτούμε κι ας κυνηγήσουμε το όνειρο. Κι όταν το κατακτήσουμε, να μην ξεχάσουμε αυτούς που δεν τα κατάφεραν.
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Φ.Μ.: Το «Κόκκινο σε βαθύ γαλάζιο» ήταν μια τεράστια χαρά για μένα. Το πρώτο «παιδί», που πήρε σάρκα και οστά, έστω κι αν εγώ δεν είμαι πια νεαρή. Είναι το αποτέλεσμα της σιωπής μου. Σε αυτό έγραψα αυτά που ήθελα να πω δυνατά αλλά δεν είχα τη δύναμη να το κάνω. Ας πούμε ότι ήταν μία έκφραση της αδυναμίας μου.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Φ.Μ.: Το τανγκό με τον Αλ Πατσίνο στο «Άρωμα γυναίκας».
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Φ.Μ.: Chopin spring waltz.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Φ.Μ.: Στη δεκαετία του '30 για να γνωρίσω τους συγκλονιστικούς συγγραφείς αυτής της απίθανης παρέας.
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Φ.Μ.: Το πράσινο της μεσσηνιακής γης σε όλες του τις αποχρώσεις.
Η λαχτάρα;
Φ.Μ.: Το πορτοκαλί του ήλιου που ανατέλλει και φωτίζει το καινούργιο που έρχεται.
Η φλόγα;
Φ.Μ.: Το βαθύ κόκκινο του κρασιού και του έρωτα.
Πιστεύεις...
Φ.Μ.: Στην ανθρώπινη καλοσύνη. Στους νέους που αρνούνται να ζουν σ' έναν απάνθρωπο κόσμο. Στα όνειρα.
Πονάς...
Φ.Μ.: Η προδοσία πονάει πολύ. Οι άνθρωποι που χάνουν τις πατρίδες τους, τα παιδιά που χάνουν τους αγαπημένους τους, το σπίτι και τα παιχνίδια τους. Η απώλεια προκαλεί ανείπωτο πόνο.
Προχωράς...
Φ.Μ.: Συνεχώς. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή σε αυτή την απίθανη περιπέτεια που λέγεται ζωή.
Χορεύεις;
Φ.Μ.: Στον ρυθμό της αγάπης.
Ξαναγεννιέσαι...
Φ.Μ.: Κάθε φορά που πεθαίνω…
Χάνεσαι...
Φ.Μ.: Στα σκοτάδια μου, στις σκέψεις μου. Στα όνειρα. Στα ταξίδια του μυαλού. Στις παγίδες της ψυχής.
Τραγουδάς;
Φ.Μ.: Στον ρυθμό της βροχής.
Διαβάζεις;
Φ.Μ.: Διαβάζω, φτιάχνω εικόνες, διαβάζω, ταξιδεύω και πάλι διαβάζω.
Γράφεις...
Φ.Μ.: Γράφω, σκίζω και ξαναγράφω. Όχι όσο θα ήθελα. Βρίσκομαι σε ένα αέναο κυνήγι με τον χρόνο.
Παίζεις...
Φ.Μ.: Με τη ζωή.
Στόχοι και επιδιώξεις:
Φ.Μ.: Το επόμενο βιβλίο μου∙ το έχω υποσχεθεί στον πατέρα μου που, δυστυχώς, δεν υπάρχει πια για να το χαρεί.
Όνειρα:
Φ.Μ.: Μια κοινωνία που οι νέοι δεν θα πάψουν να επαναστατούν ενάντια σε κάθε μορφή βίας και καταπίεσης. Ο πόλεμος είναι βία, η πείνα και η φτώχεια είναι βία∙ ο αναλφαβητισμός, ο ρατσισμός και η ανεργία είναι βία. Μια κοινωνία που να αξίζει σε όλους τους ανθρώπους.
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Η Φανή Ματσινοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην Κυψέλη του Select, της Quinta και του Paesano. Η αγάπη της για τα βιβλία άρχισε στα εννέα της χρόνια, όταν εξερευνούσε τον μαγικό κόσμο της βιβλιοθήκης του πατέρα της. Όταν αυτός την ανακάλυψε, την πήρε από το χέρι και την ταξίδεψε στον απέραντο κόσμο της λογοτεχνίας. Φοίτησε στο Κλασικό Λύκειο Αναβρύτων και στη συνέχεια σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα διήγηματά της δημοσιεύονται κατά καιρούς σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες∙ κάποια από αυτά έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ασχολείται, επίσης, με μεταφράσεις από τη γαλλική και αγγλική γλώσσα, την επιμέλεια - διόρθωση κειμένων, την οργάνωση λογοτεχνικών και νομικών αρχείων. Το «Κόκκινο σε βαθύ γαλάζιο» είναι η πρώτη της συλλογή διηγημάτων και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24γράμματα».
Η συλλογή διηγημάτων της Φανής Ματσινοπούλου, Κόκκινο σε βαθύ γαλάζιο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Στην περίληψη διαβάζουμε:
«Να τρέξει, να τρέξει! Μα τι ήταν αυτό που έπαθε πάλι; Αχ, Θεέ μου, πώς θα προλάβει; Πώς θα προλάβει, έτσι όπως τα κατάφερε; Ήταν ανάγκη να του συμβεί αυτό σήμερα; Να τρέξει, να τρέξει! Αυτό το κορίτσι τα φταίει όλα. Αυτή, που χάλασε τον κόσμο. Η Μαργαρίτα! Που να τη μαδήσει φύλλο φύλλο, για να δει αν έχει μια στάλα μυαλό μέσα στο κεφάλι της! Που κάνει συνέχεια την έξυπνη. Γιατί νομίζει πως τα ξέρει όλα. Και τώρα αυτός τρέχει και δεν φτάνει εξαιτίας της. Αλλά έλα, που είχε την ανάγκη της!».
Ο γιος του Λαέρτη πρέπει να διανύσει μια μεγάλη απόσταση τρέχοντας, κυνηγώντας το όνειρό του να γίνει μεγάλος συγγραφέας. Θα καταφέρει ο άντρας της Μαρίνας και πατέρας του Άγγελου να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο της γυναίκας και του παιδιού του; Θα τηρήσει την υπόσχεση ζωής που έδωσε στον εαυτό του; Κάποιο μυστήριο κρύβεται πίσω από την αψυχολόγητη συμπεριφορά της Ούρσουλας εκείνη την ημέρα. Ποια είναι η αιτία που την ώθησε να παραβεί τους κανόνες και τις εντολές;
Αν κάποιοι θεωρούν ότι η λογοτεχνία είναι μία απόδραση από την καθημερινότητα, αυτή η συλλογή διηγημάτων έρχεται να υποστηρίξει το ακριβώς αντίθετο. Οι ήρωές της υπερασπίζονται την καθημερινότητά τους, προκαλώντας τα ασήμαντα, δίνοντάς τους αξία και μετατρέποντάς τα σε σημαντικά. Άνθρωποι που ανακαλύπτουν αλήθειες, που ανατρέπουν τη βεβαιότητα και τη σιγουριά που αισθάνονται, νομίζοντας ότι γνωρίζουν και ελέγχουν τη ζωή τους∙ και άλλοι αδύναμοι και λιγότερο τολμηροί που ζητούν ένα βλέμμα τρυφερότητας και κατανόησης.
