Χρήστου Ντικμπασάνη
Μ' έπιασες απ' το χέρι,
θέλοντας να με τραβήξεις
μακριά απ' τον γκρίζο ουρανό μου,
ν' αντικρίσω του έρωτά σου το φεγγάρι
Μου έμαθες ν' ανάβω τ' αστέρια,
να λάμπουν μέσα στο δικό σου στερέωμα
Μ' έπιασες απ' το λαβωμένο μου χέρι
να λουστώ με το φως της αγάπης σου,
τον ήλιο του συμπάσχειν
Θυμάμαι ήταν του Φεβρουαρίου
Ταξίδεψέ με τώρα σε άλλους κόσμους
Τα σύνορα της υδρογείου δε μου φθάνουν πια
Δε μου αρκεί η μικρή μοίρα
που μου επιφυλάσσει αυτή η Γη
Κάνε με να παραβγώ τον Θεό
στο τρέξιμο της δημιουργίας
Στις νύχτες της σιωπής
και της λατρείας ψεύτικων ειδώλων
κατάλαβα πως το τέλος μου
είναι εγκλωβισμένο χωρίς ελπίδα
απόδρασης απ' τη γήινη ειρκτή μου
Το βάρος των λαθών και των αμαρτιών μου
με κρατούσε κολλημένο στο γήινο χώμα
Μέσα στις νύχτες αυτές
με φίλησες, με αγκάλιασες,
μου γιάτρεψες τις πληγές,
μου άλλαξες το πεπρωμένο
Οδήγησέ με τώρα τη γενέθλιά σου ημέρα
σε άλλους άγνωστους πλανήτες
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Έλα να κάνουμε ένα γύρο
στο Σύμπαν των στιγμών
που δε ζήσαμε ακόμη,
να μοιραστούμε τους τόπους της καρδιάς μας
που ποτέ δεν τολμήσαμε να διασχίσουμε
Έλα πάλι χέρι με χέρι
να ελευθερωθούμε απ' τα δεσμά
της επίγειας σκλαβιάς και δυστυχίας
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Eleftheria Kapsali (Nude II, νερόχρωμα και μελάνι)
