Παναγιώτα Βλαντή
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, τα κυριότερα διαπαιδαγωγικά διδάγματα που λάβατε από τη φοίτησή σας στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη;
Παναγιώτα Βλαντή: Θα πω ένα στοιχείο, το κυριότερο που μας δίδασκε ο δάσκαλός μας, και είναι το ήθος. Τίποτα άλλο. Μας έλεγε αυτό: «Όσο και να είστε καλοί, ό,τι και να κάνετε, αυτό που θα σας σώσει είναι το ήθος. Να σέβεστε αυτό που αγαπάτε και τους διπλανούς σας.». Αυτό θα έλεγα εγώ. Κι ότι ασφαλώς αυτό θέλει πολλή δουλειά.
Πριν από λίγο καιρό εσείς και ο συνάδελφός σας, Θανάσης Κουρλαμπάς, πρωταγωνιστούσατε στη θεατρική συναυλία του Ωδείου Φακανά Θαύμα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, τι θεωρείτε στις μέρες μας ως θαύμα;
Π.Β.: Δύσκολη ερώτηση, γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω... Αλλά θα πω ένα πράγμα μόνο. Να αλλάζουμε τους εαυτούς μας προς το καλύτερο. Αυτό θεωρώ θαύμα, γιατί μόνο έτσι θ' αλλάξουν όλα. Όλα αυτά που μας ενοχλούν.
Το σίριαλ Άσε μας ρε μαμά στ' οποίο πρωταγωνιστείτε, τι μνήμες και εικόνες σάς φέρνει στο μυαλό;
Π.Β.: Καταρχάς το «άσε μας ρε μαμά», που το λέω μέχρι και τώρα! Πάντως η μαμά μας, επειδή είναι οικείο μας πρόσωπο, είναι αυτό στο οποίο θα φωνάξουμε, θα μιλήσουμε απότομα· αν και βέβαια μετά θα στενοχωρηθούμε και θα πούμε συγγνώμη. Οι εικόνες είναι των όρων και τιμωριών που μας έβαζε η μαμά και που εμείς προσπαθούσαμε ν' αποφύγουμε –αυτούς τους όρους και κανόνες και να «βγάζουμε γλώσσα». Αυτά τα θυμάμαι πολύ έντονα.
Σας είδα στΗ σιωπηλή λίμνη στο θέατρο Επί Κολωνώ κι αναρωτιόμουν τι θα λέγατε αν σας ρωτούσα το εξής: Με βάση τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, θεωρείτε ότι θα αυξηθούν οι περιπτώσεις ανθρώπων, που μέσω όλων αυτών των άσχημων εώς τραγικών καταστάσεων που παρατηρούμε, θα ενταθεί αρνητικά ο ψυχικός τους κόσμος και θα προσπαθήσουν, όπως η ηρωίδα που υποδύεστε, να δημιουργήσουν μια επίπλαστη πραγματικότητα για ν' αντέξουν;
Π.Β: Αυτό πάντα γινότανε. Δεν είναι τωρινό λόγω κορωνοϊού. Απλά θεωρώ πως είναι λίγο περισσότερο έντονο. Αλλά πάντα γινότανε. Εξαρτάται τι αντοχές έχει ο καθένας μέσα του. Δημιουργούμε επίπλαστη πραγματικότητα επειδή ακριβώς δεν μπορούμε ν' αντέξουμε κάποια πράγματα.
Η απώλεια αυτή που βιώνει η ηρωίδα μου είναι η ύψιστη. Χάνει το παιδί της. Άρα λοιπόν, έχει φτιάξει μια πραγματικότητα πλαστή για να μπορέσει ν' αντέξει. Οι άλλες εικονικές πραγματικότητες, που φτιάχνονται για οποιονδήποτε άλλο λόγο, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ κατανοητές αλλά έχουν και να κάνουν με το πώς αντέχουμε και τι αντέχουμε! Αυτό θέλει πάρα πολλή δουλειά. Αλλά για τη συγκεκριμένη απώλεια δεν μπορεί κανείς αρά ούτε εγώ να πω πολλά. Είναι η ύψιστη απώλεια. Μπορεί κι εγώ σ' αυτή την περίπτωση το ίδιο να έκανα.
Όσον αφορά τις απώλειες, είναι ζήτημα πάρα πολύ ευαίσθητο και μπορεί από κάποια στιγμή να χάνεται η νοητή γραμμή ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό.
Ποια η αρνητικότερη και ποια η θετικότερη στιγμή για εσάς στο θέατρο;
Π.Β.: Έχω ευτυχώς πάρα πολλές θετικές και αυτές είναι όταν ο κόσμος έρχεται και βλέπει τις παραστάσεις που παίζω, γιατί μ' ενδιαφέρει πάρα πολύ η κριτική του. Επίσης κάποιες στιγμές με ανθρώπους που πραγματικά θαυμάζω και έχω πάρει κάτι από αυτούς, απ' τις πλευρές της προσωπικότητάς τους.
Οι αρνητικές είναι λιγότερες και θα μιλήσω για πάρα πολύ κακές συνεργασίες, οι οποίες πραγματικά εύχομαι να μην ξανασυμβούν σε κανέναν. Δεν είχα περάσει καλά. Κι αυτό είναι το αρνητικό στοιχείο που ως τώρα ένιωσα στη δουλειά.
Ποιο είναι το εντονότερο συναίσθημα, που έρχεται εντός σας, όταν βλέπετε ή ακούτε για φωτιά που πλησιάζει στους Θρακομακεδόνες, περιοχή-κομμάτι της ζωής σας;
Π.Β.: Μου έχει συμβεί αυτό, στην Πάρνηθα, και δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ με τραγική αγωνία. Όπως και κάθε άνθρωπος, πιστεύω, που το βιώνει. Είτε Θρακομακεδόνες, είτε Καματερό, όπου κι αν έμενα, πάντα όταν υπάρχει φωτιά έχω τρελή αγωνία για το δάσος, για τους ανθρώπους, για τα ζώα... Είναι πραγματικά κάτι πάρα πολύ άγριο η φωτιά.
Όπως και οι πλημμύρες ασφαλώς, αλλά επειδή μιλάμε τώρα για πυρκαγιές κι επειδή ζήσαμε και τη φωτιά στο Μάτι, καταλαβαίνεις... Τι να πεις γι' αυτό το θηρίο; Πώς να το σταματήσεις; Θυμώνω πάρα πολύ όταν είναι εμπρησμός. Θα 'θελα ν' αλλάξει η νομοθεσία όσον αφορά τους εμπρηστές, να 'ναι πιο σκληρά τα μέτρα για τους εμπρηστές, αυστηρότεροι όροι, και οι κανόνες να είναι κανόνες! Να ισχύουν για όλους και να μην τους αθετούμε.
Απ' τα θεατρικά έργα που έχετε παίξει ως τώρα, ποια φράση είναι αυτή που θεωρείτε ως πιο αντιπροσωπευτική σας;
Π.Β.: Κατά καιρούς παίρνω μια φράση από ένα έργο. Αλλά αυτή την στιγμή η φράση που μου έρχεται στο μυαλό, αν και δεν παίζω Τενεσί Ουίλιαμς, είναι από το «Λεωφορείο ο πόθος», όπου λέει η Μπλανς: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία.». Είναι μια πολύ αγαπημένη μου φράση αυτή.
Επίσης, πάλι από έργο του Ουίλιαμς, στο μονόπρακτο «Προς κατεδάφιση», ένας μικρός διάλογος που λέει: «— Μα γιατί είσαι έτσι, γιατί το κάνεις αυτό; — Θαρρώ, γιατί έτσι είμαι φτιαγμένη.». Αυτό όλο μ' αρέσει πάρα πολύ.
Τι θα λέγατε, για τη συνέχιση της πορείας του, σ' έναν νέο ηθοποιό;
Π.Β.: Αυτό που μου είπανε κι εμένα στη σχολή. Ήθος και δουλειά. Καθώς και απόλυτος σεβασμός σε αυτό που κάνει. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό. Να μην ξεχνάει ότι η ζωή είναι εκεί έξω. Να μην αφήνει τη ζωή πίσω για να κυνηγάει μόνο τη δουλειά. Είναι πολύ καλές δουλειά και καριέρα αλλά η ζωή είναι εκεί έξω.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Π.Β.: Α, καλά, τώρα με τον κορωνοϊό, προς το παρόν, είναι όλα τα πράγματα στη μέση. Δεν ξέρω πώς θα συνεχίσουμε, αν το σίριαλ θα πάει και του χρόνου, πώς θα πάει αυτό το θεατρικό... δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω. Συζητήσεις πάρα πολλές και για το καλοκαίρι και για το χειμώνα, οι οποίες δεν έχουν πάρει ακόμα οριστική μορφή.
Εν κατακλείδι, τι θα ευχόσασταν γα το 2022;
Π.Β.: Όχι άλλες απώλειες. Αυτό. Όχι άλλες απώλειες.
Σωστό. Ωραία λοιπόν. Ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή τη συζήτηση-συνέντευξη.
Π.Β.: Κι εγώ Χρήστο. Πολύ ωραία κύλησε. Καλή χρονιά και πάλι!
Η Παναγιώτα Βλαντή αυτή την περίοδο συμμετέχει πρωταγωνιστώντας στα εξής:
- Στην παράσταση Η σιωπηλή λίμνη στο θέατρο Επί Κολωνώ,
- Στο τηλεοπτικό σίριαλ Άσε μας ρε μαμά,
- Στη θεατρική συναυλία Θαύμα του Ωδείου Φακανά, που πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
