Το μυθιστόρημα μου έχει να κάνει με το να βρίσκει κάποιος την «ιδανική αγάπη», που όμως από μόνη της δεν αρκεί για να υπάρξει. Απαιτεί τη θέληση αλλά και τόλμη καθώς είναι μια αιώνια μάχη με την πραγματικότητα, τους θεσμούς αλλά και τη νοοτροπία των ανθρώπων.
Στην υπόθεση… Ένας φύλακας ενός μικρού νησιού πετάει στη θάλασσα ένα μπουκάλι με ένα γράμμα μέσα και κάνει μια ευχή. Το γράμμα να βρει τον προορισμό του. Έπειτα φεύγει από το μέρος που ζούσε για να αλλάξει ζωή και μετακομίζει στην πόλη.
Η Ολίβια ζει με την οικογένειά της, τον άντρα της και τα δυο παιδιά της. Ανακαλύπτει ένα μπουκάλι με ένα γράμμα στην παραλία και αισθάνεται σαν να είναι γραμμένο από κάποιον που τον ήξερε πάντα. Η Ολίβια αγαπά τον τόπο της, οι βόλτες στην παραλία την ηρεμούν. Όμως η δουλειά του άντρα της τους αναγκάζει να μετακομίσουν στην πόλη. Εκεί γνωρίζει τον Πίτερ, που με τον ερχομό του αλλάζουν τα πάντα στη ζωή της. Όχι όμως με τον εύκολο τρόπο, καθώς τα προβλήματα στην οικογένειά της έγιναν η προσωπική φυλακή της. Μαζί, αυτή και ο Πίτερ, θα περάσουν μέσα από έρωτα αλλά και δυσκολίες. Θα ονειρευτούν και θα παλέψουν με όλους και όλα. Ο καθένας τους θα έρθει αντιμέτωπος με τον προσωπικό του εαυτό, αλλά και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει ορίζοντας την ευτυχία. Θα τα καταφέρουν να ζήσουν το όνειρό τους;
Οι ήρωες του βιβλίου είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Θα έλεγε κανείς ότι το γράμμα προοριζόταν για την Ολίβια αλλά και ο έρωτας της δεν μπορεί να ήταν άλλος από τον Πίτερ. Καλούνται μαζί να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες όχι μόνο του παρόντος αλλά και του παρελθόντος. Ο καθένας τους είναι μια στιγμή μέσα στον άλλο και μόνο μαζί μπορούν να υπάρξουν.
Ο αναγνώστης θα ζήσει μαζί με τους χαρακτήρες, θα νιώσει τα συναισθήματα τους, τις δυσκολίες, τους δισταγμούς αλλά και τη δύναμη που θα χρειαστούν οι δυο ήρωες για να ζήσουν μια ιδανική ζωή έχοντας ο ένας τον άλλο. Θα κρατήσει τις στιγμές από το κείμενο, που θεωρεί εκείνος ιδανικές για τον εαυτό του, ώστε να περάσει όμορφα. Θα αναρωτηθεί τι τελικά μας κάνει να παλεύουμε και τι όχι για τα ιδανικά μας. Ακόμα και για τον έρωτα.
Ευχή μου είναι η Ολίβια να διαβαστεί ώστε να πάρει μια αληθινή θέση στην καρδιά του κόσμου. Να ζήσει και στην πραγματικότητα, εκτός βιβλίου…
Ο Πέτρος Βαζακόπουλος μιλάει για το μυθιστόρημά του, Για την Ολίβια, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ο Πέτρος Βαζακόπουλος είναι γεννημένος στην Αθήνα το 1977. Έχει τελειώσει τη σχολή σκιτσογραφίας Ορνεράκη και είναι απόφοιτος ρεφλεξολογίας. Έχει πάρει ένα βραβείο ζωγραφικής στο ελεύθερο σκίτσο από τον φιλολογικό σύλλογο Παρνασσού καθώς και δύο βραβεία στην ψηφιακή σύνθεση φωτογραφίας από την Ουνέσκο. Λάτρης του Πόε, του Κίνγκ και του Τζον Κόνολι. Κείμενά του έχουν τιμηθεί από τον σύλλογο Κεφαλονιάς - περιοδικό Κέφαλος. Έργα του υπάρχουν στο koukidaki και στο maxmag καθώς και σε συλλογή των εκδόσεων Άγρια Δύση.
