Χρήστου Ντικμπασάνη
Ακόμη αναρωτιέμαι, αν με αγάπησες ποτέ
Εάν ναι, τότε πώς μπόρεσες
να σβήσεις τα λαμπιόνια
στο χριστουγεννιάτικο μας δένδρο
Πώς μπόρεσες να λησμονήσεις
το χρόνο που σου αφιέρωσα,
τα δάκρυα των ματιών μου,
τ' αγγίγματα του προσώπου σου
με τα μικρά μου δάχτυλα;
Τώρα δεν είσαι πουθενά
Ας χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες
Μόνο στα όνειρά μου σε αντικρίζω
μέσα σ' ένα μισοξεχασμένο παρελθόν
Τότε που έσμιξαν οι καρδιές μας πρώτη φορά
Τώρα στο πικραμένο στόμα μου
φωλιάζουν αναστεναγμοί
Οι λυγμοί μου σηματοδοτούν
ένα τιποτένιο αύριο που έρχεται
βιαστικό και γεμάτο καπνούς
απ' τα καιγόμενα όνειρά μου
και τον ανεκπλήρωτο πόθο μου για εσένα
🎄
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Γιώργου Ιακωβίδη (Ρόδια)
