Η ελληνική επιθεώρηση εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα κι αμέσως αγαπήθηκε από το κοινό που ταυτίστηκε με τη σχολιαστική πένα των συγγραφέων και με την υποκριτική αμεσότητα των ηθοποιών. Χορός, τραγούδι, πρόζα και απευθείας επικοινωνία με τους θεατές στην πλατεία είναι μερικοί από τους λόγους που το είδος αυτό έλαβε τόσο μεγάλη δημοφιλία και έφτασε κάποτε να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις με τον αιχμηρά υπαινικτικό του λόγο. Ηθοποιοί που δοκιμάστηκαν σε αυτό το είδος έγιναν δημοφιλείς και αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς.
Ίσως σαν είδος να ξέφτισε ή να άλλαξε πορεία και στόχους από τη δεκαετία του 1990 και εξής, παρ' όλ' αυτά το ιστορικό της βάρος η επιθεώρηση όχι μόνο μπορεί και το σηκώνει ακόμη αλλά βρίσκει εφαρμογή στην κοινωνική, πολιτική, καλλιτεχνική και οικονομική επικαιρότητα ακόμη και του 21ου αιώνα χάρη στην αναβίωση που της χαρίζει η παραγωγή αυτή.
Ο Μάκης Δελαπόρτας στο τιμόνι της σκηνοθεσίας άναψε ξανά τα φώτα της ράμπας και σε συνεργασία με τον Στέλιο Παπαδόπουλο στα κείμενα έστησε μια αξιέπαινη, υπέροχη, λαμπερή, διασκεδαστική παράσταση γεμάτη μπρίο, κέφι, γέλιο, δυνατές φωνές και αξέχαστες ερμηνείες. Μέσα από τα τραγούδια που αποτέλεσαν σταθμούς στην πορεία της επιθεώρησης και με απανωτές ατάκες, που κουμπώνουν άψογα στο σήμερα, υλοποιείται ένα υπερθέαμα που ξεπερνάει τις δύο ώρες αλλά ο χρόνος κυλάει χωρίς να το καταλάβεις και χωρίς να κουραστείς. Από τα ανάλαφρα της δεκαετίας του 1910, το αφιέρωμα στον Αττίκ και τα τραγούδια της νίκης φτάνουμε στη σημαντική δεκαετία του 1950, στη Μαγική πόλη και στην Οδό Ονείρων, στη δικτατορία του 1967 για να κλείσουμε μ' ένα ξέφρενο πάρτι με ρούμπα, μάμπο κ.ά.
Το πρόσφατο κίνημα metoo συνδυάζεται έξυπνα με τη χειραφέτηση της γυναίκας όταν τραγουδούσαν «Εγώ είμαι η νέα γυναίκα που θα καπνίζω και θα ψηφίζω», η πανδημία που στοίχειωσε τις ζωές μας ταυτίζεται με την ισπανική γρίπη του 1918, τα νέα μέτρα της σημερινής κυβέρνησης εναλλάσσονται με τις αποφάσεις της ελληνοτουρκικής φιλίας του 1929 και πολλά άλλα ξεκαρδιστικά και ανάλαφρα σκετς εναλλάσσονται με το χορευτικό show.
Για τους ηθοποιούς και τραγουδιστές τι να αναφέρω; Δοκιμασμένοι όλοι τους, καίριοι, άμεσοι, με ταλέντο και δεξιοτεχνία, μεταμορφώνονται υποδυόμενοι διάφορους και διαφορετικούς ρόλους και κάνουν δικά τους σημαντικά τραγούδια που όλοι έχουμε αγκαλιάσει στη ζωή μας. Ο Μάκης Δεμίρης είναι φωτεινός, γελαστός, αεικίνητος, η Ζέτα Δούκα με το εντυπωσιακό της παράστημα τσαλακώνεται χωρίς δισταγμό, ο Παναγιώτης Πετράκης καταθέτει το αξεπέραστο φωνητικό του ταλέντο, η Νίνα Λοτσάρη συγκλονίζει ως Σοφία Βέμπο και όχι μόνο τότε, η Ελένη Καστάνη βγάζει αβίαστα γέλιο χρησιμοποιώντας κατά το δοκούν τη φυσική της εμφάνιση και την πολύχρονη πείρα της στο σανίδι, ο Γιάννης Ζουγανέλης δε σταματάει τις μούτες, ο Κώστας Μακεδόνας υπηρετεί ξανά με ορθότητα και την υποκριτική ενώ η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είναι μια πραγματική έκπληξη για το δύσκολο είδος της επιθεώρησης.
Το μπαλέτο του Θοδωρή Πανά (ο οποίος έχει κάνει και τις χορογραφίες) κάνει μια πολύ καλή εμφάνιση με άψογο συγχρονισμό και οι μουσικοί δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ακολουθώντας την ενορχήστρωση του Κωνσταντίνου Παγιάτη. Τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη είναι εύχρηστα, ρεαλιστικά και συμπληρώνουν ιδανικά τα σκετς, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου τονίζουν άψογα τους ηθοποιούς ενώ τα κοστούμια, σε επιμέλεια Δήμητρας Σταυρίδου, είναι μελετημένα και πανέμορφα (μποά και παγιέτες, ακριβά και φθηνά ενδύματα, μαγιό και τουαλέτες, όλα πανέμορφα και εκθαμβωτικά).
«Η κυρία επιθεώρηση» είναι μια αξέχαστη παράσταση γεμάτη γέλιο, μουσική, υπέροχες φωνές, αξέχαστες ατάκες, κατά την οποία ξεδιπλώνεται η ιστορία του δύσκολου αυτού θεατρικού είδους, κουμπώνοντας όμως στο σήμερα, ενώ η ποιότητα των κειμένων θυμίζει αρκετά την κεντρική ιδέα και την αρχική ατμόσφαιρα που αποζητούσε ο κόσμος και γι' αυτό την αποθέωνε. Ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί χαρίζουν πολλές ώρες ξεγνοιασιάς και κεφιού σε μια παράσταση που θα ξανάβλεπα ευχαρίστως.
Συντελεστές:
Επί σκηνής: Γιάννη Ζουγανέλης, Ελένη Καστάνη, Ζέτα Δούκα, Νίνα Λοτσάρη, Παναγιώτης Πετράκης και Πηνελόπη Αναστασοπούλου.
Αφηγητής ο Μάκης Δελαπόρτας.
Σε ρόλο-έκπληξη, ο μοναδικός Κώστας Μακεδόνας.
Κείμενα: Στέλιος Παπαδόπουλος, Μάκης Δελαπόρτας
Σκηνοθεσία: Μάκης Δελαπόρτας
Ενορχήστρωση: Κωνσταντίνος Παγιάτης
Σκηνικά: Δέσποινα Βολίδη
Κατασκευή κοστουμιών: Σίλια Δεμίρη
Χορογραφίες: Θοδωρής Πανάς
Χορός: Θοδωρής Πανάς, Στεργιούλη Ανδριάνα, Ελένη Δήμου, Ηλίας Μανιατόπουλος, Σαβίνα Σαμαρά, Ντιάνα Νταβίντοβα
Σαξόφωνο/Φλάουτο: Αλέξανδρος Ζουγανέλης
Μπουζούκι/Μαντολίνο: Νίκος Γεωργακόπουλος
Τύμπανα: Κώστας Σπυράτος
Μπάσο: Γιώργος Ρέβελας
Πιάνο: Κωνσταντίνος Παγιάτης
Επικοινωνία - προβολή: Μαρκέλλα Καζαμία
