Χρήστου Ντικμπασάνη
Κάποιες φορές
αστράφτει μες στην αιώνια νύχτα η μνήμη,
εγείρεται,
τα μανίκια ανασηκώνει,
ιδρωμένα όνειρα
ζυμώνει
Πλάθει καρβέλια πόθους
Τα αραδιάζει στην πινακωτή της καρδιάς μας
Ακούμε ξερά πουρνάρια να τσιτσιρίζουν μέσα μας
Γίνονται κάρβουνα οι σκέψεις
που πυρώνουν πέτρες παγωμένες
Μας τσουρουφλίζουν
Μάνα φωνάζουμε το ψωμί είναι έτοιμο
κι εμείς πεινάμε σα λύκοι
Φανερώσου πίσω από τ' αστέρια που κρύβεσαι
κι έλα να μας το μοιράσεις
🍁
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Wassily Kandinsky (1907)