Το μυθιστόρημα «Όταν δακρύζει ο λύκος» γεννήθηκε από μια μεγάλη εσωτερική ανάγκη να μιλήσω για κάτι που συντάραξε τον κόσμο.
Στην υπόθεση... Β' Παγκόσμιος πόλεμος. Αγία Πετρούπολη και Βερολίνο· οι δύο μεγάλες αντίπαλες πόλεις, που υπέστησαν τεράστιες καταστροφές. Ο άνθρωπος πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα πολτοποιείται στα γρανάζια των εξουσιαστών, αλλά εκεί που λες τα πάντα χάθηκαν, έρχεται η ψυχή να αντισταθεί, να αμφισβητήσει και να θέσει εκ νέου και πιο ψηλά την έννοια της αρετής, της ανθρωπιάς, του έρωτα και της πατρίδας.
Το έργο το οδηγούν πραγματικά ιστορικά γεγονότα, αλλά οι ήρωες είναι φανταστικοί. Εκπλήττουν και εκπλήττονται οι ίδιοι. Ποια είναι η θέση της γυναίκας σαν μάνα, σύζυγος και ερωμένη κάτω από την πίεση του θανάτου;
Ο αναγνώστης θα προβληματιστεί όταν θα δει τι μπορεί να συμβεί σε έναν πολεμιστή που αναγνωρίζει και υποστηρίζει στον εχθρό του το δικαίωμα της άμυνας και θα εκπλαγεί από το πώς μπορεί να αντιδράσει ένα θύμα που μετατρέπεται σε θύτη.
Όλα οδηγούν σε μια ευχή. Ποτέ, ό,τι κι αν συμβεί, να μη χάσει ο άνθρωπος την ανθρώπινή του υπόσταση. Αυτό είναι το μόνο που φοβούνται οι παγκόσμιες εξουσίες.
Αυτά αναφέρει ο Πρόδρομος Κοσμίδης σχετικά με το μυθιστόρημά του, Όταν δακρύζει ο λύκος, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι. Στην περίληψη διαβάζουμε:
«Τον βλέπω. Βγαίνει από το χαράκωμα ολόρθος, πανώριος! Όμορφος σαν το θάνατο. Κρατά το ντουφέκι κάτω, στο ένα χέρι. Δρασκελίζει το ανάχωμα στητός, άφοβος, πηδά στο λάκκο. Κοντά σκάει ο κεραυνός. Η νύχτα μέρα γίνεται. Δύο φορές έχω δει τόσο όμορφο το πρόσωπο του Χριστού. Η μία ήταν δίπλα στην ωραία πύλη του ναού του ρέοντος αίματος, στην Αγία Πετρούπολη.»
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αγία Πετρούπολη. Αφού απέτυχε ο γερμανικός στρατός να καταλάβει την πανέμορφη, ιστορική πόλη, αποφασίζει να την πολιορκήσει και να την αποκλείσει από κάθε εξωτερική βοήθεια. Είναι ένας πόλεμος χαρακωμάτων, αλλά τεράστιες απώλειες έχει κι ο άμαχος πληθυσμός. Ο Ρώσος υπολοχαγός Σεργκέι Παυλώφ μάχεται ηρωικά και αντιστέκεται, όμως σε ένα βομβαρδισμό σκοτώνεται η γυναίκα του και χάνεται ο μικρούλης γιος του. Το μίσος και η αγανάκτηση για τους κατακτητές αλλάζουν την ψυχολογία του κι αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν άγριος λύκος. Τα πρωτόγονα ένστικτα τον οδηγούν σε απρόβλεπτες δραματικές καταστάσεις, από θύμα γίνεται θύτης και η μοίρα τον καλεί σε πράξεις ενάντια στη συνείδησή του. Η οικογένεια, η θρησκεία, οι προκαταλήψεις, ο έρωτας αποκτούν άλλο νόημα και η πατρίδα θέτει εκ νέου τα όριά της.
«Δεν θα σε ξαναφωνάξω», του είπα, όταν κάρφωσα το σταυρό στο λασπωμένο προσκέφαλο της Σοφίας. «Φεύγω. Μείνε εσύ με τους ανθρώπους. Εγώ θα πάω με τα αγρίμια».
Ο Πρόδρομος Κοσμίδης γεννήθηκε το 1957 στη Ν. Ιωνία Αττικής. Αποφοίτησε από το εξατάξιο γυμνάσιο του Ν. Ηρακλείου και μετά ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον σχεδιασμό, την παραγωγή και το εμπόριο υφασμάτων και ετοίμων ενδυμάτων. Τα χρόνια περνούσαν όμως η αγάπη του για τα ελληνικά γράμματα και τη λογοτεχνία παρέμενε φλόγα άσβεστη. Από το 2012 έως το 2018 παρακολούθησε πλήθος σεμιναρίων για δημιουργική γραφή, στίχο, στιχοποίηση, θεατρική γραφή, παιδικό παραμύθι, διήγημα και τέλος μεγάλη φόρμα όπως το μυθιστόρημα. Το 2015 έγραψε τους στίχους δώδεκα τραγουδιών για τον δίσκο «Μεταμόρφωση» με συνθέτη τον Γιώργο Τσιριγώτη και με ερμηνευτές τον ίδιο τον συνθέτη, τον Γιώργο Νταλάρα και την Μαριαστέλλα Τζανουδάκη. Το 2021 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Φίλντισι το πρώτο του βιβλίο ΑΝΤΙΓΟΝΗ, έμμετρη μετάφραση της τραγωδίας του Σοφοκλή.
