Η γιαγιά Κέι, η μητέρα Λορέιν και η εγγονή Άμπερ είναι τρεις γυναίκες, που ζουν κάπου στο Δουβλίνο, κι έχουν τα προβλήματά τους, τις ανησυχίες τους, τους φόβους τους, όσο ο παππούς Τζεμ μένει μαζί τους και τις επηρεάζει άθελά του. Θα βρουν τη δύναμη να προχωρήσουν στη ζωή τους; Θα κάνουν πράξη τα «θέλω» τους ή θα υποκύψουν στο καθήκον; Θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, ξεπερνώντας ταμπού και εγωισμούς;
Το κείμενο της Ελέιν Μέρφυ είναι συγκινητικό και απόλυτα ρεαλιστικό. Μας παρουσιάζει τρεις γυναίκες με παρελθόν και παρόν, που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον και συμβιώνουν σ' ένα σπίτι όπου ο παππούς είναι παράλυτος μετά από εγκεφαλικό. Μέσα από μικρούς μονολόγους και γρήγορους διαλόγους εξελίσσεται μια ιστορία δυνατή, γεμάτη νοήματα και συναισθήματα, που απασχολούν τη σημερινή γυναίκα παντού στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η γιαγιά, που είναι εξήντα, έχει ανάγκη το σεξ και καταφεύγει σε μια λύση που μου έφερε δάκρυα από τα ακράτητα γέλια, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει πως δεν μπορεί να απατήσει τον άντρα της. Η μητέρα, με ναρκομανή πρώην σύντροφο, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και γνωρίζει έναν άνθρωπο που ίσως τη βοηθήσει να προχωρήσει στη ζωή της, θα αφεθεί όμως; Η κόρη, με σταθερή δουλειά και έξαλλη νυχτερινή ζωή, βιώνει απόλυτα την τρέλα της ηλικίας της, ως τη στιγμή που μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Θα το κρατήσει ή θα προτιμήσει να συνεχίσει την ανέμελη ζωή της;
Η Μαρία Κανελλοπούλου, η Στέλλα Κρούσκα και η Βασιλίνα Κατερίνη είναι τρεις διαφορετικές γενιές ηθοποιών που καταφέρνουν όμως να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας και να δέσουν άψογα μεταξύ τους, ζωντανεύοντας μια παράσταση στην οποία εναλλάσσονται η συγκίνηση με το γέλιο, οι προβληματισμοί με τις αποφάσεις, οι απουσίες με τη θέληση για ζωή. Έχουν δημιουργήσει τρεις περσόνες που θυμίζουν γυναίκες της διπλανής πόρτας και καμία δεν υπερτερεί της άλλης. Μαζί ενστερνίζονται τις περιπέτειες των χαρακτήρων που υποδύονται, μαζί προχωράνε το κείμενο, μαζί υποστηρίζουν με δυναμικότητα και πειθώ τα μηνύματα της παράστασης.
Η Μαρία Κανελλοπούλου έχει περισσότερες αστείες ατάκες («ροζ πλαστικό κοτσαδόρο» χαρακτηρίζει τον δονητή που της συνιστά μια φίλη της να αγοράσει), έρχεται όμως η ώρα που θα βρεθεί μπροστά στο αναπόφευκτο και τότε ή θα λυγίσει ή θα σταθεί με περηφάνεια και αξιοπρέπεια: «Μόνο αυτό ήμουν και μόνο αυτό ήθελα να είμαι. Η γυναίκα του Τζεμ.».
Η Στέλλα Κρούσκα υποδύεται μια γυναίκα που αποζητά κάποιον να την κάνει να νιώσει αληθινή, σωστή, όχι τρελή ή αξιολύπητη κι όταν τυχαία συναντάει τον πρώην της ψάχνει να βρει τρόπο να παλέψει για τη συνέχεια της ζωής της.
Τέλος, η Βασιλίνα Κατερίνη μετατρέπεται σταδιακά από ανέμελη, χωρίς περιορισμούς, έφηβη σε υποψήφια μητέρα, γεμάτη αγωνία για το αύριο το δικό της και ενός μωρού που ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θα το κρατήσει ή όχι. Δε γίνεται υποτακτική νοικοκυρούλα αλλά ένα νέο κορίτσι του οποίου η ζωή αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και φοβάται αυτό που έρχεται.
Η σκηνοθεσία εναλλάσσει με υποδειγματικό τρόπο τους μονολόγους με τους διαλόγους και βρίσκει τους κοινούς κώδικες ηθοποιών και χαρακτήρων. Η κίνηση δεν είναι υπερβολική, οι εκφράσεις είναι μετρημένες και το συναίσθημα αναβλύζει
πηγαία. Τα σκηνικά είναι ελάχιστα, χωροθετούν όμως σωστά τους τόπους δράσης των ηρωίδων, η παράσταση έχει ποικιλία μουσικών ακουσμάτων (σάλσα, τέκνο, eighties, slow κ.ά.), οι φωτισμοί υποδειγματικοί, τα κοστούμια κατάλληλα.
Το «Τζεμ» είναι μια δυνατή παράσταση που με συγκίνησε και με έκανε να γελάσω, μου σύστησε αληθινές γυναίκες που παλεύουν με δύναμη, χωρίς εγωισμό, μου γνώρισε ανθρώπους της διπλανής πόρτας που θέλω να αγκαλιάσω για να παρηγορήσω και να υποστηρίξω. Ένα ανατρεπτικό και δυνατό κείμενο που υποστηρίζεται με τον καλύτερο τρόπο από τρεις ηθοποιούς με άψογη χημεία μεταξύ τους και υποκριτική δεινότητα.
Συντελεστές
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία - Μουσική Επιμέλεια: Φώτης Μακρής
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαρία Μπενάκη
Μουσική σύνθεση: Φοίβος Σαμαρτζής
Φωτογραφίες: Νίκος Νικόπουλος
Παίζουν: Μαρία Κανελλοπούλου, Στέλλα Κρούσκα, Βασιλίνα Κατερίνη
