Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Έφη Γεωργάκη: Η ανάγκη για μια βόλτα. Νοητική και πραγματική. Η ανάγκη για μια απόδραση από την καθημερινότητα, ο καταιγισμός των σκέψεων και η ανάγκη για ελευθερία.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Γ.: Περίπατος.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Γ.: Να βάλει αθλητικά παπούτσια και να περπατήσει με το βιβλίο και την ηρωίδα στο κέντρο της Αθήνας.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Γ.: Το Σελοφάν είναι ένα κανονικό ταξίδι, στο μικρόκοσμο του κέντρου της πόλης. Κρατά μια μέρα και συγχρόνως μια ζωή.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ε.Γ.:
Τα λόγια πονάνε, οι λέξεις πονάνε, τα γράμματα μαχαιριές που κόβουν, που κάνουν βαθιές πληγές, που δεν κλείνουν, που μένουν ανοιχτές και αιμορραγούν μέχρι τη στιγμή του θανάτου μας. Και ακόμα και μετά αιμορραγούν και μένουν προίκα στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Καταραμένη κυτταρική μνήμη, καταραμένη ευχή και ο κόσμος δεν πάει μπροστά, πάει κατά διαόλου, γιατί εμείς το επιλέξαμε, γιατί δε φύγαμε ή γατί αφήσαμε τον εαυτό μας να πάει έως εκεί, εκεί που δε θελήσαμε ποτέ, εκεί που δε θέλαμε ποτέ, που ποτέ δεν επιθυμήσαμε, που ποτέ δεν ονειρευτήκαμε, που ποτέ δε ζητήσαμε, μα τελικά οδηγήσαμε τη ζωή μας εκεί.
Η Έφη Γεωργάκη σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών γράφει για τη νουβέλα της, Σελοφάν, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι. Παρακάτω, θα διαβάσετε πώς η ίδια συμπληρώνει το Ακρότιτλό του. Το εξώφυλλο κοσμεί πίνακας ζωγραφικής Gregg Chadwick (Steps of time, λάδι). Στο οπισθόφυλλο λέει:
Μετέωρη ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, με μόνο σύμμαχό της την πόλη, παλεύει να απολαύσει τη διαδρομή, να λειτουργήσει για λίγο σαν αυτόνομη οντότητα που δεν καθορίζεται από τις κοινωνικές επιταγές. Απαλλαγμένη από τις ιδιότητές της, αυτές της μάνας, της φίλης, της εργαζόμενης και της νοικοκυράς, περπατά, αυτοσαρκάζεται, σκέφτεται, μιλά με τον τόπο, συναντά ανθρώπους και ιστορίες από τα παλιά. Την ίδια στιγμή μπορεί να γελά, να θλίβεται, να υπάρχει.
Η διαδρομή της ξεκινά από τον Ταύρο με προορισμό το Σύνταγμα.
Τι είναι αυτό όμως που τη βασανίζει, που την απελευθερώνει; Θα καταφέρει εν τέλει να φτάσει;
Στ' αλήθεια
Εκείνη τη βόλτα στην πόλη την πήγαμε ποτέ;
Λες και τα πόδια μας βάρυναν μόνο στη σκέψη.
Όλη μας η ζωή θέλαμε να είναι ένας περίπατος
Φίλοι, παρέας, γέλια και μια πόλη θαύμα.
Ανατροπές δε ζήσαμε, εμείς που υπήρξαμε τόσο επαναστάτες.
Να, έπεσε η νύχτα κι εκείνη την βόλτα δεν την πήγαμε ποτέ.
Η Έφη Γεωργάκη έχει σπουδάσει θέατρο. Κατέχει επίσης πτυχίο στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και τη Δημιουργική γραφή.
