Το μυθιστόρημά μου «Οι τρεις τους» ξεκίνησε, όπως νομίζω ξεκινάνε όλα στη ζωή, από μία πολύ όμορφη μέρα που μοιράστηκα με δύο, από πολλά χρόνια, αγαπημένες φίλες. Τότε έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσα χρόνια μας συνδέουν, πόσα κοινά αλλά και πόσες διαφορές, καθώς επίσης και πόσες αλλαγές έχουν συμβεί γύρω μας, στον περιβάλλοντα χώρο, στην κοινωνία αλλά και σε μας τις ίδιες.
Η φιλία είναι για μένα κάτι πολύτιμο, κάτι που αντέχει στον χρόνο, κάτι που αποτελεί στήριγμα, σημείο αναφοράς, λιμάνι, απάγκιο, παρηγοριά, δύναμη και πολλά άλλα. Πολλοί άνθρωποι επενδύουν σε χρήματα, σε ακίνητα, σε γνώσεις. Εγώ θεωρώ πιο σημαντική «επένδυση» τις ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι, και με αφορμή εκείνη την πολύ γλυκιά και τρυφερή μέρα με τις δύο φίλες μου, σκέφτηκα να καταπιαστώ με τη φιλία, τα χρόνια που περνούν και τις αλλαγές που συμβαίνουν στο περιβάλλον και οι οποίες επιδρούν πάνω μας και μας καθορίζουν.
Στην υπόθεση του βιβλίου, τρία κορίτσια γνωρίζονται τα τρυφερά χρόνια της εφηβείας τους, δένονται, μοιράζονται αισθήματα και όνειρα και πορεύονται στη ζωή παράλληλα η μία με τις άλλες. Γνωρίζουν την αγάπη, τον έρωτα, την απώλεια, την απογοήτευση, την διάψευση, αλλά και την παρηγοριά και τις όμορφες στιγμές που η μεταξύ τους φιλία τούς προσφέρει. Μεγαλώνουν, γίνονται γυναίκες, φτιάχνουν σχέσεις, παντρεύονται ή όχι, χωρίζουν, αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο ή για τη ζωή τους και το μέλλον τους, πονάνε, χαίρονται, γελάνε και κλαίνε. Παρά την αγάπη που τις ενώνει και το αξεδιάλυτο δέσιμό τους, οι ζωές τους μπλέκονται, μοιράζονται οι τρεις τους ένα μεγάλο μυστικό και παράλληλα κάθε μία από αυτές κρατάει κάποιο δικό της από τις άλλες, κάνοντας αυτήν την μεγάλη φιλία να περάσει τρικυμίες και φουρτούνες.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κοινωνία που αλλάζει και που τις παρασέρνει μαζί της. Ο τρόπος που τις επηρεάζουν αυτές οι αλλαγές, ο τρόπος που διαμορφώνονται οι χαρακτήρες τους και οι συμπεριφορές τους στα νέα κοινωνικά πλαίσια που δημιουργούνται, είναι ένα θέμα που διατρέχει όλη την ιστορία. Αυτό άλλωστε είναι το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης της ιστορίας: όλες αυτές οι αλλαγές, που η δική μου γενιά τις έχει ζήσει και έχει επηρεαστεί από αυτές. Αυτές οι αλλαγές, που ξεκινούν από την μεταπολίτευση, με τις αλλαγές στην εκπαίδευση, στον οικονομικό τομέα, στις κοινωνικές αξίες και φτάνουν μέχρι σήμερα στην καταναλωτική κοινωνία και στην οικονομική κρίση.
Οι ήρωες του βιβλίου ζουν και κινούνται από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα, βιώνοντας όλες τις αλλαγές της κοινωνίας, της πολιτικής, της οικονομίας αλλά κυρίως τις αλλαγές αξιών και συμπεριφορών. Ανήκω στη γενιά αυτή και έχω ζήσει όλες αυτές τις αλλαγές τις οποίες ένοιωσα βαθιά την ανάγκη να περιγράψω.
Στον κόσμο και στη ζωή τίποτα δεν μένει σταθερό. Το περιβάλλον είναι ρευστό και μεταβαλλόμενο. Η γενιά μου έζησε πολλές αλλαγές. Μεγάλωσε σε γειτονιές και έπαιξε στους δρόμους όπου έμαθε τη φιλία και την ομαδικότητα. Γνώρισε τη δικτατορία και έμαθε να εκτιμά τη δημοκρατία. Έζησε τη μεταπολίτευση και έμαθε να έχει πολιτική σκέψη. Έζησε το φοιτητικό κίνημα, το συνδικαλιστικό κίνημα και γνώρισε την ενότητα. Δεν ήξερε την τηλεόραση, τους υπολογιστές και τα κοινωνικά δίκτυα και ανέπτυξε τις προσωπικές σχέσεις.
Οι νέες γενιές ζουν και θα ζήσουν άλλες αλλαγές, ίσως μεγαλύτερες και σπουδαιότερες. Το θέμα είναι αν εμείς φτιάχνουμε το περιβάλλον ή το περιβάλλον διαμορφώνει εμάς. Είναι το ερώτημα που είχα πάντα στο μυαλό μου και με το οποίο προσπάθησα να καταπιαστώ.
Ο αναγνώστης που έχει ζήσει τα χρόνια εκείνα θα θυμηθεί, θα χαμογελάσει, ίσως θα νοσταλγήσει, αλλά πάντως θα βρει τον εαυτό του σε πάρα πολλές καταστάσεις και συνθήκες. Ο νεότερος αναγνώστης ίσως εκπλαγεί με πράγματα που συνέβαιναν χρόνια πριν, ή που δεν συνέβαιναν, ίσως προσεγγίσει και καταλάβει περισσότερο τους παλιότερους, αλλά πάντως θα μάθει για την τότε, τελείως διαφορετική, πραγματικότητα από την σημερινή.
Ευχή μου είναι η βαθιά φιλία και αγάπη που γνώρισαν οι ηρωίδες μου να βρει θέση και να υπάρχει στη ζωή όλων μας. Ευχή μου επίσης είναι να διατηρήσουμε τις αξίες μας, την ενότητά μας, την ανθρωπιά μας, τον σεβασμό μας προς τους άλλους και τη σύμπνοια και συμπόρευση με τους συνανθρώπους μας.
Η Άννη Παπαθεοδώρου γράφει για το μυθιστόρημά της, Οι τρεις τους, που κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Στην Αθήνα της δεκαετίας του '70 –εν μέσω κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αλλαγών, με τη Χούντα να απέρχεται και την ελπιδοφόρα Μεταπολίτευση να μπαίνει στο προσκήνιο–, τρεις έφηβες γνωρίζονται στο Γυμνάσιο. Το ενάμισι θρανίο, που αναγκαστικά μοιράζονται στην τάξη, είναι μόνο η απαρχή μιας φιλίας γνήσιας και ανθεκτικής και μιας σχέσης αδιάρρηκτης, που τίποτα δεν φαίνεται ικανό να την επηρεάσει. Οι τρεις τους είναι πλέον αξεχώριστες, αφού η μία αποτελεί την καρδιά, η δεύτερη τη σάρκα και η τρίτη το πνεύμα του αδιάσπαστου συνόλου τους.
Τα χρόνια περνούν κι εκείνες ενηλικιώνονται, ακολουθώντας η καθεμιά και διαφορετικό δρόμο. Στην πορεία, θα γνωρίσουν τον έρωτα, τη συντροφικότητα, τις απολαύσεις, κυνηγώντας ιδανικά, όνειρα, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Όμως, η ζωή ή οι Μοίρες τις κατευθύνουν σε διαφορετικές από τις αρχικές τους πορείες, θέτοντάς τις αντιμέτωπες με διλήμματα, ενοχές και μυστικά που παραμονεύουν σε κάθε στροφή του δρόμου τους.
Θα κατορθώσουν οι τρεις τους να διατηρήσουν τη φιλία τους αλώβητη; Θα έχουν τη δύναμη να κατανοήσουν, να συγχωρέσουν και να βάλουν την αγάπη που τις δένει πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο;
Περισσότερα από/για την Άννη Παπαθεοδώρου:
