Εσύ τι σκέφτεσαι στο μετρό; Τη δουλειά; Την οικογένεια; Την απαίτηση του κόσμου να γίνεις ήρωας; Τον έρωτα; Την απώλεια; Όλα τα παραπάνω; Στις «Μικρές ζωές» θα σκεφτούμε μαζί με τέσσερις απλούς ανθρώπους και θα παρακολουθήσουμε την περιπέτεια των καθημερινών ζωών τους –μέχρι αυτές ξαφνικά να ενωθούν και να προκύψει ένα νέο «αύριο»…
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 22 Οκτωβρίου από την ομάδα Outsider (δείτε τις σχετικές πληροφορίες παρακάτω) αλλά, μέχρι τότε, διαβάστε τι μας είπαν οι πρωταγωνιστές για το έργο και τον ρόλο τους.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;
Μάνος Μακρυγιάννης (Σπύρος): Ο Σπύρος θα μπορούσε να είναι –και είναι!– ένας από τους εκατομμύρια νέους στην Ελλάδα τού σήμερα. Οραματίζεται, προσπαθεί να μην χάνει το κέφι του και να παραμείνει πιστός στις αξίες που του καλλιέργησε η οικογένειά του. Ταυτόχρονα, νιώθει εγκλωβισμένος σε ένα παρόν που μοιάζει αβέβαιο, σε έναν χώρο εργασίας που ενώ του αρέσει το αντικείμενο, δεν τον εκτιμά όσο θα ήθελε, και με την ανάγκη να μοιραστεί όλα όσα τον απασχολούν με έναν άνθρωπο δίπλα του, ανεκπλήρωτη. Γιατί ο Σπύρος, όπως και όλοι οι νέοι της ηλικίας του, αυτό ψάχνει: παρέα· αληθινή και ουσιαστική παρέα, και έναν ανοιχτό ορίζοντα για να ονειρεύεται σε έναν κόσμο που μοιάζει πολλές φορές κλειστός και εχθρικός. Αντλώντας λοιπόν έμπνευση από δικές μου εμπειρίες αλλά και από ιστορίες γνωστών και φίλων, καθώς επίσης και ψάχνοντας να αντιληφθώ τι ήταν αυτό που έκανε τον Σπύρο αυτό που είναι σήμερα, προσέγγισα τον χαρακτήρα του με στοργή, ενίοτε με κριτική σκέψη, αλλά πάνω απ' όλα με κατανόηση.
Θα ήθελα μέσα από την παράσταση να μπορέσει ο θεατής, πέρα από το παρόν, να κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό και το παρελθόν αυτού του ικανότατου μηχανικού λογισμικού, να τον αγαπήσει, να αναρωτηθεί και να θυμηθεί μαζί του. Αυτό ισχύει και για τους άλλους χαρακτήρες του έργου, βέβαια. Η Λένα, η Κωνσταντίνα και ο Σταμάτης ζούνε κι αυτοί τις «Μικρές ζωές» τους, όπως όλοι μας. Με τα προβλήματα και τα όνειρά μας, μέχρι η μοίρα να ενώσει τις μικρές ζωές μας με τρόπο απρόβλεπτο.
Τι θα θέλατε να κρατήσει ο θεατής από την παράσταση;
Χρήστος Άνθης (Σταμάτης): Κυρίως, το πόσο πολύτιμη και εύθραυστη είναι η ζωή. Το έργο σίγουρα είναι μια σκέψη για το πώς μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Άλλες φορές το σκέφτομαι σαν μια έκκληση να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο, και κυρίως να μην θεωρούμε δεδομένους τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Αυτό, από μόνο του, μπορεί να μας κάνει λίγο πιο ευτυχισμένους. Αν θυμόμαστε πού και πού να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη των αγαπημένων μας, ένα μεγάλο κομμάτι του άγχους μας για τα καθημερινά πράγματα εξαφανίζεται. Οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, έχουν ο κάθε ένας τους τις δικές του ελπίδες, τις δικές του μικρές ευτυχισμένες στιγμές, αλλά και τον δικό του σταυρό να κουβαλάει. Σε αυτούς τους απλούς ανθρώπους απευθυνόμαστε, και θέλουμε να τους πούμε ότι κάθε «μικρή ζωή» που ζούμε, έρχεται σε εμάς για να την αγαπήσουμε και να τη θυμόμαστε. Αλλά και ότι οι δυσκολίες, τα φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια, ακόμα και οι τραγικές καταστάσεις που ίσως κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, είναι χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Τελικά, δυνατός είναι αυτός που παλεύει με το «χθες» για να πάρει περιθώριο να ελπίσει στο «αύριο».
Πώς θα περιγράφατε την παράσταση με μια φράση;
Σοφία Ιωακειμίδη (Λένα): Νομίζω θα περιέγραφα την παράσταση ως έναν ύμνο στη ζωή και ένα συνεχή χορό με τις εναλλαγές της. Από τις πρώτες αναγνώσεις, ένιωσα ότι το έργο υμνεί την αξία και την ομορφιά της ζωής. Όσο η παράσταση έπαιρνε μορφή, μέσα από τη σκηνοθεσία, τη μουσική, τις ερμηνείες, το συναίσθημα αυτό γινόταν ακόμα πιο έντονο. Μέσα από τους τέσσερις καθημερινούς ήρωές της, πιστεύω ότι η παράσταση μάς θυμίζει πόσο αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή. Μας προτρέπει να απολαμβάνουμε τις μικρές καθημερινές χαρές, αλλά και μας καλεί να αγκαλιάσουμε ακόμα και τις σκοτεινές στιγμές των μικρών ζωών μας.
Στην παράσταση, όπως και στη ζωή, τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνεχώς, η χαρά, ο έρωτας, ο πόνος, η απώλεια, η αποδοχή. Άλλοτε αυτή η εναλλαγή είναι γλυκιά και αναμενόμενη, όταν ας πούμε δύο νέοι περνάνε από την αρχική αμηχανία στη γέννηση ενός έρωτα, και άλλοτε όχι. Κάποιες φορές η αλλαγή είναι βίαιη και προκαλείται από τη δύναμη του τυχαίου. Αυτή, όμως, είναι η αλήθεια της ζωής και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Μπορούμε μόνο να την αποδεχτούμε, να την εκτιμήσουμε και, τελικά, να τη ζήσουμε.
Ποιες οι προκλήσεις που είχατε να αντιμετωπίσετε και πώς ξεπεράστηκαν;
Ανδριάνα Νταή (Κωνσταντίνα): Διαβάζοντας το έργο με συγκίνησε πολύ η ιστορία της Κωνσταντίνας. Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι σε μια πρώτη εικόνα συναντάμε μια γυναίκα καρδιοχειρουργό, σύγχρονη, δυναμική και πετυχημένη επαγγελματία στην ιδιαιτέρως απαιτητική δουλειά της, όμως πίσω από αυτόν τον δυναμισμό και την αυτοπειθαρχία, προσπαθεί να συγκρατήσει τον αβάσταχτο πόνο της για μια απώλεια που η ίδια την χρεώνει ως προσωπική της αποτυχία και την έχει φέρει αντιμέτωπη με μια ψυχική ασθένεια που πηγάζει από τον πένθος της. Η πρόκληση έρχεται ακριβώς μέσα από αυτήν την πολύπλευρη προσωπικότητα της ηρωίδας, η οποία μπορεί να ξεπεραστεί μόνο μέσω της έρευνας και της κατανόησης των στοιχείων αυτής της προσωπικότητας. Από την πλευρά μου, ως σύγχρονη γυναίκα επαγγελματίας, ένιωθα ότι αυτήν την όψη της Κωνσταντίνας μπορώ να την προσεγγίσω, μου είναι πιο οικεία, όμως για το πένθος της σε συνδυασμό με την ψυχική της ασθένεια έπρεπε να συλλέξω περισσότερα στοιχεία για να κατανοήσω την κατάστασή της. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω αυτό που θα έκανε και η Κωνσταντίνα. Την πήγα σε ψυχολόγο. Μίλησα με την επιστημονική μας συνεργάτη και μου έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια της Κωνσταντίνας, τα αίτια, τα συμπτώματα, τη συμπεριφορά και την αντιμετώπισή της. Ήταν πολύ σημαντικό να κατανοήσω ότι ένας άνθρωπος που είναι τόσο δραστήριος όταν νοσεί αλλάζει δραματικά η συμπεριφορά του, θα μπορούσε να γίνει ακόμη και επιθετικός. Με την απαραίτητη ιατρική αγωγή βέβαια μπορεί να είναι απολύτως λειτουργικός, να ζει με την ασθένειά του και να την αντιμετωπίζει ικανοποιητικά.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Από την πρώτη ανάγνωση, οι «Μικρές ζωές» χτύπησαν μία ευαίσθητη χορδή μέσαμου. Οι τέσσερις ήρωες –ο καθένας παλεύοντας με τους δαίμονές του– με συμπαρέσυραν σ' αυτό το καθημερινό ταξίδι τους μέσα στους δρόμους της Αθήνας και στα δρομολόγια τού μετρό, προσπαθώντας μονίμως να φτάσουν σε έναν προορισμό, εκεί όπου θα έχουν λυθεί όλα τους τα προβλήματα, αυτά που τους ταλαιπωρούν και τους ταλανίζουν μέσα στη «μικρή ζωή» τους.Το έργο με συγκίνησε από την πρώτη στιγμή με την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του, με τη θαρραλέα στάση του απέναντι στη ζωή και τις συνεχείς ανατροπές της, με το φιλοσοφικό του υπόβαθρο, αλλά και το ψυχολογικό βάθος με το οποίο περιγράφει τους ήρωες.Η Κωνσταντίνα, ο Σταμάτης, η Λένα κι ο Σπύρος είμαστε εμείς και οι φίλοι μας, οισυνάδελφοι και οι γείτονές μας, οι συγγενείς, αλλά και οι άγνωστοι που συναντάμε καθημερινά στον δρόμο, στη δουλειά, στις γραμμές του μετρό. Ειδικά στο μετρό, μιας και στο έργο, το μετρό είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Κι όλοι εμείς, ταξιδεύοντας μαζί του κάτω από τη γη, διασταυρώνουμε τις ζωές και τις στιγμές μας, καθώς οδεύουμε πάντα προς κάποιον δικό μας προορισμό.Το έργο είναι γεμάτο χιούμορ και αυτοσαρκασμό για την ανθρώπινη φύση μας. Χαμογελά απέναντι στις τραγωδίες της ζωής, χωρίς όμως στιγμή να τις υποτιμά. Σε κάνει να γελάς αβίαστα αναγνωρίζοντας κομμάτια του εαυτού σου σε κάθε σκηνή και ταυτόχρονα να συγκινείσαι για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ένα έργο, το οποίο ο θεατής θα απολαύσει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό.Η σύγχρονη ελληνική δραματουργία είναι παρούσα και είμαι σίγουρη πως οι «Μικρές ζωές» του Χρήστου Άνθη θα αφήσουν ένα έντονο αποτύπωμα στα θεατρικά μας δρώμενα μέσα στην επερχόμενη χειμερινή σαιζόν.Άννα Ετιαρίδου
Ταυτότητα:
Κείμενο: Χρήστος Άνθης
Σκηνοθεσία: Άννα Ετιαρίδου
Ερμηνεύουν: Σοφία Ιωακειμίδη, Χρήστος Άνθης, Μανώλης Μακρυγιάννης, Ανδριάνα Νταή
Φωτισμοί - Ηχοληψία: Σάββας Σουρμελίδης
Μουσική: Μανώλης Μπονιάτης
Φωτογραφίες: Γρηγόρης Ξένος
Video Trailer: Γιώργος Τσίπος
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Στο Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής, Αγ. Όρους 16 & Κων/πόλεως 115, Αθήνα, στάση μετρό «Κεραμεικός», 2103425637
Από 22 Οκτωβρίου 2021 και κάθε Παρασκευή στις 21.00
