Για την Παγκόσμια Ημέρα της Όρασης
Χρήστου Ντικμπασάνη
Δεν ζητώ να γυρίσω πίσω στους ουράνιους λειμώνες
των πονεμένων επιδιώξεών μου,
στο νεφέλωμα των επώδυνων προσδοκιών μου για μια νέα ζωή,
στο σκληρό χώμα του αφιλόξενου εξωπλανήτη δε ζητώ να επιστρέψω
Επαίτης ας μείνω των ουράνιων σωμάτων
και των ηχοχρωμάτων που στόχευα στα όνειρά μου
Αστραπές και κεραυνοί ας ξελιγώνονται τριγύρω μου
τολμηρός απέναντι στα επακόλουθα μιας τέτοιας πράξης,
τιμώντας τη δύναμη της σάρκας μου
και του πυρίμαχου μυαλού μου το άφθαρτο υλικό
Ας με παραφυλάνε πονηρά προσχήματα κι ενήλικα παραμύθια,
η πνιγηρή ζέστη στο λυκαυγές των πόθων μου,
παραβλέποντας την προφανή αλήθεια
πως ό,τι γλυτώνει απ' την καταιγίδα του ήλιου
είναι μόνο το κόκκινο μήλο επάνω στο τραπέζι των επιλογών μου,
απομεινάρι ενός εκστασιασμένου και μοναχικού απομεσήμερου
που με άφησε πικραμένο και τυφλό
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Pablo Picasso (Two women running on the beach, Δύο γυναίκες που τρέχουν στην παραλία)
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
