Κυκλοφόρησε η εικονογραφημένη νουάρ νουβέλα του εικαστικού Γιάννη Βακιρτζή, Η γέφυρα του κόσμου, από τις εκδόσεις Φίλντισι, με σαράντα πρωτότυπα σχέδια να υπηρετούν την σκοτεινή υπόθεση και με όλα τα χαρακτηριστικά του νουάρ: ονειρική, παράξενη, ερωτική, αμφίσημη και σκληρή, η νουβέλα συντηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, με όλες τις ανατροπές, που επιφυλάσσει, μέχρι την τελευταία σελίδα.
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γιάννης Βακιρτζής: Αρχικά παρατηρώντας και έπειτα εμβαθύνοντας με τη νόηση στους ποικίλους χαρακτήρες των ανθρώπων δημιούργησα διαδοχικά αντίθετες όψεις ανάμεσα στα άτομα. Συναισθήματα πόθων, μίσους, αγάπης και οράματα για μια καλύτερη ζωή. Έτσι έφτιαξα ένα πολύπλευρο περιεχόμενο. Μια όμορφη γυναίκα, που βρίσκεται εν μέσω άγριων και ασταθών καταστάσεων, ισορροπεί. Διαφεύγει και επιβιώνει. Αντιστέκεται δραπετεύοντας. Στο σφάλμα τής δίνεται η άφεση. Το θέμα του αρχικού παραπτώματος για το τέχνασμα ώστε να γίνει η επίτευξη του σκοπού εθελοντικά, δίνεται η άφεση. Στο να γράψω το βιβλίο αυτό με ώθησε αυτός ακριβώς ο ηθικός προβληματισμός.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Β.: Ο στόχος.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Β.: Αυτό που διαπλάθεται καθρεφτίζει τον κίνδυνο και μελετάει τις αλληλεπιδράσεις του στις πράξεις των ανθρώπων.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Β.: Θα ήταν στις θερμές τροπικές χώρες και θα ήταν μίας υψηλής χρονικής διάρκειας.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Γ.Β.:
«Το ότι ήταν άνοιξη το θύμιζε μια παπαρούνα, που είχε ανθίσει, κάτω απ' το φανάρι της πλατείας, ανάμεσα σε λίγα αγριόχορτα, που φύτρωσαν απ' το ραγισμένο τσιμέντο.»
Αντί περιγραφής διαβάζουμε:
Πινελιές εικαστικής οπτικής και λογοτεχνικής διάθεσης προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα του βιβλίου.
Η γέφυρα του ποταμού έμοιαζε να είναι η γέφυρα του κόσμου, καθώς το φως του ήλιου γινόταν ολοένα και πιο χρυσό, ώσπου άρχισε να χάνεται, σκαρφαλώνοντας στα σπίτια, για να καταλήξει σ' ένα θαμπό κόκκινο, που έσβησε τελικά στις κορυφές των υψηλότερων κτηρίων.Το ζευγάρι έμενε εκεί, έως ότου τα φώτα της πόλης άρχισαν να ανάβουν και οι αντανακλάσεις τους στα ήσυχα νερά έφτασαν να αναμειχθούν για τα καλά με αυτές από τ' άστρα και το φεγγάρι.Η ρόδα, από το κοντινό πάρκο του φεγγαριού, κατάφωτη από χρωματιστές πυγολαμπίδες, γύριζε σαν φλεγόμενη βάτος. Στη μία όχθη του ποταμού είναι τα κτήρια της καινούργιας πόλης. Η άλλη προσφέρει ένα διαφορετικό τοπίο, δρομάκια της παλιάς πόλης ανακατεμένα, στην αρχή της μόνο, δίπλα στην όχθη, με πιο καινούργια. Λίγα φανάρια φωτίζουν, εκεί που διασταυρώνονται οι δρόμοι.Συνθήματα γραμμένα. Ένα κλειστό μαγαζάκι, που πουλάει πέταλα και κουδούνια για τα πρόβατα. Οι τοίχοι γδαρμένοι σαν από κάποιο μεγάλο ζώο, που αόρατο κάνει βόλτες στην πόλη.
Ο Γιάννης Βακιρτζής γεννήθηκε στον Πειραιά το 1957, από οικογένεια ζωγράφων. Πρώτη ατομική έκθεση 1980, Αίθουσα Τέχνης Πειραιά. Από τότε μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει πάνω από 40 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό. Ενώ είχε εισαχθεί στους ηλεκτρολόγους μηχανολόγους στο Ε.Μ.Π., τα παράτησε για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, ενώ παράλληλα έκανε σπουδές μουσικής και αρχιτεκτονικής χώρου. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ, τελείωσε με άριστα, και υποτροφία στην τέχνη του βιβλίου, συνέχισε με ελεύθερες μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Σημαντικότερες παρουσίες του έργου του: Richard Gray gallery, New York και MOMA Μuseums Contemporary Αrt, με το βίντεο τέχνης «Vanito». Στο έργο του έχουν αναφερθεί επιφανείς προσωπικότητες: Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Ελένη Βλάχου, Bassam Taufik Μαρίνα Κανακάκη, Έπη Τρίμη κ.ά. Έργα του βρίσκονται: Μουσείο Μπουζιάνη, Εθνική Πινακοθήκη, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Μουσείο Πολεμικού Ναυτικού, Αρχιεπισκοπή Πειραιά, Gray Gallery New York, Place des minimes de la vile de Lyon, Μουσείο Βορρέ κ.ο.κ. Βραβεύσεις: Το 1971, βραβείο σε ομαδική έκθεση, που διοργάνωσε η Νομαρχία Πειραιά. 1973 για την απεικόνιση της Καινής Διαθήκης σε διαγωνισμό, που ξεκίνησε από την Επισκοπή του Πειραιά. Το 1974 και 1975 κέρδισε βραβεία σε διαγωνισμό του Αρχηγείου Ναυτικού. Το 2000 από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για βιβλίο του (ΟΕΔΒ) σχετικό με τα εικαστικά. Πρόσφατες εκθέσεις του: Μάρτιος 2020, Palazzo ca Zanardi, Βενετία, συμμετοχή με το art video «music and body», μια μουσική σύνθεση, που έγραψε και εκτελεί στο πιάνο σχεδιάζοντας γυμνά σώματα, που αιωρούνται. 2020, art Quid, συμμετοχή στη διεθνή έκθεση του Βερολίνου. 2020, Μάρτιος, Πινακοθήκη Γρηγοριάδη. «Μορφές και Μετασχηματισμοί». 2021, έκθεση με τίτλο αναζητήσεις στην Αυστρία Atelier Perchtoldsdorf. 2021, Μάιος, art gallery Epsilon, με το «μαύρο κίτρινο», μια παλαιότερη ενότητα έργων, που εκτέθηκαν για πρώτη φορά. 2021, συμμετοχή στα «Απρεπή» του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου Κρήτης. 2021, επιλέχθηκε το βίντεό του «The bridge of the wold», να προβληθεί στην Μπιενάλε της Ουρουγουάης.
