Το μυθιστόρημα μου ουσιαστικά ξεκίνησε ως διήγημα. Ως μια απόπειρα για να γράψω ένα κείμενο που να έχει χαρακτηριστικά επιστημονικής φαντασίας. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στο μυαλό μου. Το διήγημα το άφησα στη μέση και ασχολήθηκα εκ νέου μαζί του μετά σχεδόν από έναν χρόνο, με τον ίδιο σκοπό. Δηλαδή να γράψω μια τέτοια ιστορία και να την ολοκληρώσω. Τα υπόλοιπα ξεπήδησαν κατά τη συγγραφή. Επηρεάστηκα από τις επιδημίες που είχαμε ήδη περάσει πριν από χρόνια –η Διομίρα γράφτηκε την περίοδο 2015-2017–, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τη συγκέντρωση του οικονομικού πλούτου στους λίγους αλλά και από τα βιβλία «Αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, «Ηλεκτρικό πρόβατο» του Φίλιπ Κ. Ντικ καθώς και «Σολάρις» του Στάνισλαβ Λεμ.
Στην υπόθεση, στην ένατη επαρχία της Γης, τον 23ο αιώνα, ένας έφηβος, ο Τροτ, ψάχνει να βρει τρόπο για να ξεφύγει απ' τον εγκλεισμό του σε μια Μονάδα Ζωής, που θα του παρέχει τα πάντα εκτός από τη δυνατότητα να μετακινείται εκτός των τεσσάρων τοίχων του διαμερίσματός του και να έρχεται σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να τον βλέπει μέσα από μια οθόνη.
Η αναπάντεχη γνωριμία με τον συμμαθητή του τον Γκραπ θα τον βοηθήσει να δραπετεύσει μέσα από τις σήραγγες εξαερισμού της πόλης, αναζητώντας μια βιβλική μορφή, τη Γρια, η οποία θα ανακαλύψει το χάρισμά του, την ικανότητά του δηλαδή να συγκεντρώνεται απεριόριστο χρόνο σε κάποια δραστηριότητα και θα του αποκαλύψει τη μαγεία της λογοτεχνίας. Θα του εκμυστηρευτεί την ύπαρξη μιας πόλης για την οποία ελάχιστοι γνωρίζουν. Μιας πόλης της οποίας ο δίδυμος ζοφερός εαυτός της βρίσκεται κάτω απ' το έδαφος.
Ο ήρωας είναι ο Τροτ. Ένας έφηβος με ανησυχίες, ένας έφηβος που ψάχνεται. Ψάχνει μια διαφορετική πορεία από αυτήν που βλέπει να έχουν πάρει οι γονείς του. Αναζητάει μια ελευθερία που φαντάζει ουτοπική στην κοινωνία του. Αλλά έχει μέσα του αυτό που φαίνεται να λείπει από τους υπολοίπους. Τη φλόγα για να ζήσει μακριά από την απομόνωση που του έχουν ετοιμάσει. Ο Τροτ έχει τα χαρακτηριστικά ενός νέου ανθρώπου, που ξεκινάει με όρεξη για τη ζωή και συναντάει εμπόδια που τον επηρεάζουν και τον διαμορφώνουν. Κατά την εξέλιξή του έρχεται ουσιαστικά αντιμέτωπος με τα ελαττώματα της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.
Ο αναγνώστης θα δει μέσα από τη Διομίρα μια πιθανή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και της κοινωνίας σε ένα περιβάλλον όπου θα κυριαρχούν οι κοινωνικές ανισότητες, η μοναξιά, η έλλειψη επικοινωνίας και η τεχνολογία.
Ευχή μου είναι οι νεότερες γενιές να ασχοληθούν περισσότερο με τη λογοτεχνία, να αγαπήσουν το βιβλίο και –γιατί όχι;– να ασχοληθούν ενεργά με τη συγγραφή.
Ο Σπύρος Γλύκας μιλάει για το μυθιστόρημά του, Διομίρα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος.
Ο Σπύρος Γλύκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Τον κέρδισαν όμως οι Τέχνες αφού ασχολήθηκε επαγγελματικά με το κόσμημα και ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία, τη μουσική και με τη λογοτεχνία. Το 2010 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του «Η δική μου Εύα» (εκδόσεις Ιβίσκος).
