Για την εορτή της Ανεξαρτησίας της Κύπρου
Χρήστου Ντικμπασάνη
Μέσα στη γλυκιά έκσταση του απομεσήμερου
οι φυσαλίδες της μνήμης μου ξαναγέμισαν
με τη θεϊκή μορφή σου, Κύπρο μου
Φουσκωμένες από νοσταλγία
για τις περασμένες ημέρες της Ελευθερίας
αποφορτίζονταν στο στήθος και στα χέρια
των αγαπημένων μου προσώπων που χάθηκαν στην άμμο
και στ' αφροκύματα των θαλασσών σου,
όταν ο δράκος αναδύθηκε ξαφνικά
μέσα απ' την σκοτεινή άβυσσο
Τώρα κρατώ με δυσκολία την ανάσα μου,
παλεύοντας να γυρίσω τον χρόνο πίσω
Τότε που τα όνειρά σου παρέμεναν αναμμένα
παρά τους δυνατούς ανέμους που μαστίγωναν τα χώματά σου
Μα πάντα κάποια δόλια πιρουέτα
του δράκου με ξεγελά
Αφήνω τον εαυτό μου ν' αναπνεύσει
τις ημέρες που καταφθάνουν αδέσμευτες
Καίγονται τα ρουθούνια, τα σωθικά, ο νους μου αμετάκλητα
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Alexander Nisbet (Singing tree, ακρυλικό σε καμβά)
