Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Από τις στάχτες της Καντάνου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου * Ο βυθός αλλιώς * Ο εραστής του Ντεβ Μάρτιν * Μ' ένα ζευγάρι σαγιονάρες * Το ταξίδι μιας στιγμής ** Διηγήματα: Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Πέτα μακριά, Πέπε ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης * λοιπόν, * Ναι, αρνούμαι * Η άλλη πλευρά *** Παιδικά: Από τη σοφίτα στα άστρα *** Μουσικό άλμπουμ: The 12 Kalikatzari of Christmas *** Εγκυκλοπαίδεια: Rock Around... Troubadours

Το γεράνι

Πίνακας ζωγραφικής Katrina Case (Red Geranium)

Μια μέρα, σε μια αθηναϊκή συνοικία στα μέσα της δεκαετίας τού 70, σε μια κοινή αυλή, χαλάρωναν τα μέλη δύο οικογενειών. Δυο αδερφές με την μητέρα τους στη μια μεριά και ένα ζευγάρι με το τετράχρονο κοριτσάκι τους απέναντι. Το μικρό παιδί, ανάμεσα σε παιχνίδια, τρεχαλητά, χάχανα και φωνές, αποφάσισε να «ασχοληθεί» με το γεράνι –το έβαλε στο μάτι– που άνθιζε ακμαίο σε μια γλάστρα στη μεριά των τριών γυναικών. Πηγαινοερχόταν, πότε τραβώντας τα πέταλα των λουλουδιών, πότε πειράζοντας τα φύλλα ενώ ήταν θέμα χρόνου το κόψιμο ενός –ή δύο ή τριών...– κλαδιών. Οι γυναίκες, αμήχανες αρχικά καθώς το μικρό κορίτσι ήταν κόρη της σπιτονοικοκυράς τους, αφού νευρίασαν και βλέποντας τους γονείς να αδιαφορούν, αποφάσισαν να δράσουν με κάποιο τρόπο πριν πληγωθεί το φυτό τους. Έτσι, την επόμενη φορά που το κοριτσάκι πλησίασε τη γλάστρα έτοιμο να τραβήξει τα κλωνάρια, η μία από αυτές το προσέγγισε και του είπε στοργικά:
— «Σε παρακαλώ πολύ, αγάπη μου, μην πειράζεις το λουλούδι. Δεν είναι καλύτερα να το 'χουμε εδώ να ομορφαίνει την αυλή με τα χρώματά του;»
— «Μα, εμείς, δεν έχουμε τέτοιο».
— «Ε, κι εμείς δεν έχουμε σπίτι. Τι να κάνουμε; Να γκρεμίσουμε το δικό σας;»
Τότε, και μόνο τότε, στο άκουσμα αυτής της ατάκας, το ζευγάρι επιτέλους μετακινήθηκε από τις καρέκλες του –πετάχτηκε λες και το χτύπησε ηλεκτροπληξία, πιο σωστά– και έσπευσε προς το παιδί.
— «Έχει δίκιο η κυρία, Αγγελική! Μην τραβάς τη σαρδελιά, θα τη χαλάσεις».*
Μαντέψτε. Ποτέ ξανά δεν χρειάστηκε να απασχοληθεί κάποιος από τους ένοικους της αυλής ή τους επισκέπτες με άλλη αταξία κι εκείνο το γεράνι απλώθηκε, μεγάλωσε, γιγαντώθηκε και μοιράστηκε, κλαδάκια φυτεύτηκαν σε περισσότερες γλαστρούλες που έκτοτε άνθιζαν περήφανες γύρω γύρω στολίζοντας όλα τα σπίτια της μικρής κοινόχρηστης αυλής.



[Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς εκούσια.]
* Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας το γεράνι λέγεται σαρδελιά· ίσως η λαϊκή του ονομασία (;). Επίσης, είναι γνωστό ως μολόχα.
Πρώτη δημοσίευση στο blog της Νατάσας Ζαχαροπούλου, «Δίχως ρίζες στον ουρανό δεν φτάνεις».
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής της Katrina Case (Red Geranium)