Χρήστου Ντικμπασάνη
Πάει και αυτή η μέρα
Όσα σου είχα φυλαγμένα
τα έκανα μονοπάτια των εξωπλανητών
που σε λίγο θα κατακτήσεις
Μέτρησα τα έτη φωτός και τη θλίψη που θα μας χωρίσουν,
κραυγάζοντας το όνομά σου
Μη διστάζεις, μίλα μου
Πάρε ανάσα, θυσίασε χρόνο
Χτίσε ουράνιες γέφυρες γυρισμού
απ' τις ωραίες, τις δικές μας στιγμές
που κάποτε νομίζαμε ότι τις ζήσαμε,
αλλά τελικά ήταν απλές καρτ ποστάλ
που στέλναμε ο ένας στον άλλο,
ίσα ίσα για να ζωγραφίσουμε
ένα χαμόγελο στα χείλη
Θα σε περιμένω στο τέλος της αιωνιότητας,
βαστώντας στα χέρια μου ένα μπουκέτο αναστεναγμούς
κι ένα κοφτερό μαχαίρι στο βλέμμα μου
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Roy Awbery (Chaos)