Γιάννη Σμίχελη
Ένα γυναικείο πρόσωπο
Πάνω σε μια ελαστική μεμβράνη
Σχηματίζεται
Μόνο τα λεπτά χαρακτηριστικά του
Φανερώνει
Μιλάει γαλήνια, χαμόγελα διακριτικά
Και τα μάτια του κρύβει
Ανοίγει και ξεπροβάλλουν από μέσα του καρέκλες και τραπέζια,
Διαρκώς, καφετιά, από καστανιά
Δίχως συνδαιτυμόνες,
Είναι ολοκαίνουρια και γυαλιστερά
Το γυναικείο πρόσωπο μεταμορφώνεται
Σε υδρόγειο σφαίρα
Και περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα
Συνεχώς ανεβάζει ταχύτητα
Και το θαλασσί γίνεται όλο και πιο έντονο
Βαθαίνει η τονικότητά του
Από το γυναικείο πρόσωπο πετάγονται κλαδιά
Λείπουν τ' άνθη, μα είναι όλα φρεσκοπράσινα, ευλύγιστα και γεμάτα φύλλα
Και αλληλοπλέκονται
Ένα πυκνό δίχτυ όλο ζωντάνια
Κι απλώνεται
Ώσπου το κεφάλι της γυναίκας ανατέλλει ως ήλιος
Πίσω από τις εικόνες του εαυτού της
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο του Neil Hague (Sun Woman)
