Ελλάδα, χώρα μου
είναι η ψυχή σου ένα δοχείο
γεμάτο αλάτι διψασμένο
Ένα κελάρι είσαι γεμάτο τσαμπιά
μεθυσμένα απ’ το κρασί
που δεν έκαναν ακόμη
Δεν έχω να σου χαρίσω
παρά μόνο την άκρη της νύχτας μου
και των ονείρων μου την τρικυμία
Όνειρα σκονισμένα
που τρέχουν σα μαύροι καβαλάρηδες
Ελλάδα, χώρα μου
μπορώ να σ’ αγαπώ μόνο
με φιλιά, σταφύλια και ελιές
μουσκεμένες απ’ τη βροχή,
κοιτώντας τις αδιάκοπες επιβουλές ξένων κτητόρων
Ελλάδα, χώρα μου
μπορώ να σ’ αγαπώ μόνο
με αφρισμένα κύματα και ηρωικές στιγμές
Μέσα απ’ τις πτυχές της φουστανέλας
και το γαλανόλευκο χρώμα της σημαίας σου
σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ μόνο
μέσα απ’ το μουσκεμένο χορτάρι που φυτρώνει επάνω
στους θλιβερούς γύψινους τάφους μορφών
με βουλιαγμένες καρδιές απ’ την αδικία και την σκλαβιά
Ελλάδα, χώρα μου
στέκεσαι επάνω στη Γη
γεμάτη δαγκωματιές και κεραυνούς
Σκορπάς αφείδωλα τα χάδια σου
και σκοτώνεις τους ευεργέτες σου
Πλημμυρίζεις από ήλιο, κλωνάρια αμπελιών,
φύλλα ελιάς και γλώσσα που φλέγεται
Είσαι ένας ακάνθινος σταυρός
κι ένα γαλανόλευκο σπαθί
κυματιστό στην αφή και στον πόθο
Έλα, ντύσε τη ψυχή μου
με ματωμένα ρόδα και τεφροδόχους
Έλα καβάλα σ’ ένα ατίθασο άτι
και μ’ ένα μισοπεθαμένο περιστέρι στο χέρι σου
🍃
Coyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Lykourgos Kogevinas (Φυροστεφάνι, Ημεροβίγλι, λάδι σε χαρτόνι)
Με το παρόν ο Χρήστος Ντικμπασάνης έλαβε το 2ο Βραβείο του Ι' Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού, το 2021, που διοργάνωσε ο πολιτιστικός – κοινωνικός φορέας «Ανφικτυονία Ελληνισμού».
