Πώς απομονώνεις τη γραφή από τον συγγραφέα, ώστε να μιλήσεις αντικειμενικά και ανεπιτήδευτα μόνο γι’ αυτή; Κρατάς τα χειρόγραφα στα χέρια σου ή τρέχεις τις σελίδες στην οθόνη τού υπολογιστή σου και διαβάζεις, στην αρχή με την έξαψη της ανακάλυψης μιας νέας γέννας και την περιέργεια να δεις τι έχει να σου χαρίσει και σύντομα όλο αυτό γίνεται μια θάλασσα κι εσύ σκαρί που χάνεσαι σε ένα ατέρμονο ταξίδι κι αλίμονο προσεύχεσαι σιωπηλά να μην τελειώσει. Ένα ταξίδι με τρικυμίες, με ναυάγια μικρά και μεγάλα, σειρήνες και συμπληγάδες πέτρες, μα και νησιά ζηλευτά σαν το νησί της Καλυψούς έτοιμα να σε φιλέψουν θαλπωρή και έρωτα, συμπόνια και αγάπη. Μια Οδύσσεια. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του Βαγγέλη Γιάννου. Μια Οδύσσεια των ημερών μας με χαρακτήρες τόσο μοναδικά σμιλεμένους, τόσο ανθρώπινους μα και τόσο απρόβλεπτους που ακούς τη λύρα στο τραπέζι του Αλκίνοου όσο εξιστορούνται τα γεγονότα να συντροφεύει τον αφηγητή.
Ο συγγραφέας για μια ακόμα φορά αποδεικνύει τη δύναμη που έχει να ψυχογραφεί με την πένα του ανθρώπους της διπλανής πόρτας, να κατέρχεται στα υπόγεια της ψυχής τους και να ανοίγει σεντούκια που κρύβουν μυστικά και πληγές χρόνων πολλών, να τα βγάζει στον ήλιο και να τα ξορκίζει. Δεν διστάζει να παλέψει με στοιχειά ή με φαντάσματα μέχρι να φτάσει στο κέντρο του νοήματος που θέλει να αποδώσει στο μέγιστο. Η διαυγής και ισορροπημένη σκέψη του τον οδηγεί μακριά από σκοπέλους εντυπωσιασμού και ηθικολαγνείας και προσδίδει στους ήρωες του βιβλίου του τη δυνατότητα του λάθους, της ασχημοσύνης, της παρεκτροπής ώστε μέσα από το δικό τους ταξίδι στον χρόνο να φτάσουν στην κάθαρση, την τιμωρία ή τη λύτρωση.
Στο βιβλίο του, «Για του κόσμου τα μάτια», ο Βαγγέλης Γιάννος αφήνει να δραπετεύσει από μέσα του ο ποιητής. Ένας ποιητής που κρύβεται πίσω από τον πεζό του λόγο και που με ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης αντάμωσα στις πρώτες γραμμές του πονήματός του,
Τα μαύρα σου φοράς και βγαίνεις.
Ποια θλίψη η καρδιά σου περιφέρει.
Της φωτιάς, έντονο στα χείλη σου το κόκκινο.
Μαγνητίζει, αναστατώνει!
Ποιος πόθος σου ξεγλίστρησε και τον αναζητά
το κορμί και η ψυχή σου!
Ποτέ δεν χαμογελάς,
ούτε να μιλάς σε έχω ακούσει.
Μόνο τα μαύρα σου γυαλιά σαν αφαιρείς,
είναι τα μάτια σου, αυτά τα μάτια, που τα λένε όλα.
Για λίγο μόνο…
γιατί πάλι τα φοράς
και κρύβεις την ψυχή σου.
Σας καλώ να βάλετε παπούτσια χαμηλά και να ακολουθήσετε τους ήρωες σε αυτό τους το ταξίδι προς την ανακάλυψη της αλήθειας τους και της θέσης τους ανάμεσα στον κόσμο. Θα ταξιδέψετε μπρος και πίσω στον χρόνο και θα γευτείτε την πίκρα της απόρριψης και της αδικίας μα και το βάλσαμο της αγάπης και της δικαίωσης. Σαν φτάσετε στο τέλος του ταξιδιού πιότερο πλούσιοι από ποτέ σε σκέψεις και συναισθήματα θα συμφωνήσετε κι εσείς πως τούτη η Ιθάκη δεν σας πλάνεψε οικτρά, αλλά σας φίλεψε το πιο όμορφο ταξίδι.
Με σεβασμό και εκτίμηση...
Το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιάννου, Για του κόσμου τα μάτια, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ.
Το παραπάνω προέρχεται από τον πρόλογο του βιβλίου, που έγραψε η Σταυρούλα Δεκούλου μετά από επιθυμία του συγγραφέα.
