Χρήστου Ντικμπασάνη
Τόσα αστέρια γύρω μου
χωρίς λάμψεις μόνο με δάκρυα,
με κινήσεις διφορούμενες, παραπλανητικές
Έτη φωτός περιπλανιόμουν στο διάστημα,
γυρεύοντας ερμηνείες
Συναντούσα άσπλαχνες σιωπές
Μετά αναζητούσα την αλήθεια,
μα έβρισκα μόνο σβησμένα αστέρια
χρωμάτων ξεθωριασμένων
χωρίς πρόσωπο
να φιλτράρουν απεγνωσμένα ζωή και αέρα
Ο ήχος της φωνής σου τώρα με αγγίζει
Το θάνατό μου αμαυρώνει
Την σκόνη και την στάχτη
στο Σύμπαν σκορπίζει,
διαχέοντας κραυγές αγάπης
Στου Σύμπαντος τα δύσβατα μονοπάτια
σκοντάφτω στις πληγές
που άνοιξαν οι εικόνες σου, στάζοντας λαχτάρα και μέθη
στην ουράνια κλεψύδρα που μετράει
το ξεγύμνωμα μιας καινούργιας ημέρας
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ferdinand Hodler (Autumn Evening)
