Γέμισαν τα μάτια μας αμαρτίες
Τυφλές οφθαλμαπάτες που έμοιαζαν με γκρίζα σύννεφα
έτοιμα να βρέξουν κίβδηλες ελπίδες
σ' έναν όλεθρο που ζούμε αιώνες τώρα
Ερωτευτήκαμε στο κέντρο της κόλασης
Από μακριά είχαμε αντικρίσει λάμψεις
στα μάτια ο ένας του άλλου
και κάτι σα φωτοστέφανο άστραφτε στο κεφάλι μας
Δεν ήμασταν όμως άγιοι
Το αντίθετο μάλιστα
Ήσουν εσύ για εμένα κι εγώ για εσένα
σώμα με μια ρημαγμένη ψυχή που έφερε τα πάνω κάτω
Κοιτιόμασταν σα να ζούσαμε ένα επισφαλές όνειρο
Γκρεμοτσακίσαμε τους εγωισμούς μας απ' τα τείχη της ηδονής
Ξεκινήσαμε να ζούμε ό,τι ποθήσαμε χωρίς πρέπει, χωρίς μη
Οι αμαρτωλοί μας κοιτούσαν,
προσμένοντας να πάμε κοντά τους,
γιορτάζοντας την καταδίκη μας σ' έναν απόκοσμο χώρο
που χτίσαμε όμως μαζί.
🍂
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Michael Lang (Searching for chaos)
