Χρήστου Ντικμπασάνη
Το Σύμπαν μιλάει με την σιωπή του
Με ξεκουφαίνει
Ο ήλιος εξαπολύει καταιγίδες
Βρέχομαι από σταγόνες ηλεκτρισμένες
Θυμάσαι τις στιγμές του ξελογιασμένου έρωτά μας;
Τώρα μόνος ανάμεσα στα πεφταστέρια
εκπλήσσομαι απ' την ταχύτητα της πτώσης μου
στο σκοτεινό στόμα της μοναξιάς
Μου φωνάζεις απ' το βάθος της αβύσσου
Έχει μια κρυφή ηχώ εκεί μέσα
που με συγκινεί
Κάτι μου ψιθυρίζει
Μου αρέσει να την ακούω
Όταν ο αντίλαλος ηρεμεί
κάθομαι και τον κοιτάζω
με μια λησμονιά, μ' ένα βλέμμα απορίας
Σκέφτομαι κάθε στιγμή
τις άγνωστες λέξεις που μου ψιθύριζες κάποτε με πάθος
κι εγώ δεν τις καταλάβαινα
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Sarah Leventis
