Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Χρήστος Αναστασιάδης: Νομίζω ότι κατά κύριο λόγο την ιδέα, μου την έδωσε ο Μάρκος Αυρήλιος. Όταν διάβαζα το βιβλίο του πολλές φορές χανόμουν στις σελίδες και τα λόγια του και έπιανα τον εαυτό μου να κουβεντιάζει μαζί του. Εκείνος μου έδωσε την ιδέα και εγώ απλά προσπάθησα να την κάνω πράξη.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Χ.Α.: Κυρίως στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στα ταξίδια που έκανα λόγω δουλειάς. Και σε ώρες σκοτεινές, όχι χιουμοριστικές.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Χ.Α.: Δεν πολυθυμάμαι, ίσως 8-10 μήνες. Βασικό ρόλο βέβαια έπαιξε και ο εγκλεισμός, μπορεί και να βοήθησε.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Χ.Α.: Ένα τραγικά… χιουμοριστικό μυθιστόρημα.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Χ.Α.: Ο Ορέστης, ο ήρωας του βιβλίου, θεωρεί ότι από την ζωή του εκείνο που λείπει είναι το σεξ. Η τυχαία συνάντηση με τον συμμαθητή του τον Νίκο, η γνωριμία με την Αντιγόνη, αλλά και οι συναντήσεις του με τον Μάρκο Αυρήλιο, θα του δείξουν ότι άλλο είναι αυτό που λείπει από την ζωή του και όχι το σεξ.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Χ.Α.: Το εξώφυλλο (χιούμορ κάνω).
Θα τολμούσα να πω την αγωνία του ήρωα, να καταφέρει να βρει την εσωτερική ηρεμία και ευτυχία. Την αγωνία του να ξεμπερδέψει από το μυαλό του και την ψυχή του, τι είναι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο, θα τον κάνει χαρούμενο και θα τον γλιτώσει από την εσωτερική και εξωτερική του μιζέρια.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Χ.Α.: Θα έλεγα με σιγουριά ο κατά συνθήκη και κατά ανάγκη φίλος τού Ορέστη, ο Νίκος. Κυρίως γιατί πάντα τους ζήλευα αυτούς τους τύπους. Αυτούς που μπορούσαν να είναι ευτυχισμένοι με τα πιο απλά πράγματα της ζωής. Αυτούς που δεν έβαζαν το μυαλό τους στη διαδικασία να αναλύει τα πάντα. Αυτούς που ζούσαν τις στιγμές.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Χ.Α.: Αλήθεια… δεν ξέρω. Ίσως για αρχή αν καταφέρει να κάνει τον αναγνώστη να χαμογελάσει, νομίζω θα είναι μια τεράστια επιτυχία.
Εκείνο που κατάλαβα με τον καιρό, είναι ότι το δύσκολο δεν είναι να πάρεις τον αναγνώστη, τον φίλο, τον γνωστό από το χέρι και να τον κάνεις κοινωνό της προσωπικής σου εσωστρέφειας ή μιζέριας. Το δύσκολο είναι να περπατήσεις μόνος σ’ αυτά τα μονοπάτια και εφόσον φιλτράρεις τα αποτελέσματα αυτής της διαδρομής να μπορέσεις να τα παρουσιάσεις προς τα έξω. Αν φυσικά αυτή την παρουσίαση την καταφέρεις και με χιούμορ νομίζω ότι έχεις κερδίσει ένα σημαντικό μέρος του παιχνιδιού.
Αυτό ήθελα να πετύχω μέσα από το βιβλίο μου· δεν ξέρω αν το κατάφερα. Άλλωστε οι "άλλοι" είναι αυτοί που θα του δώσουν την όποια αξία ή απαξία του αρμόζει. Οι "άλλοι" είναι αυτοί που θα το βάλουν στη σωστή του διάσταση. Εγώ απλά εύχομαι για αυτήν που πραγματικά του αξίζει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Χ.Α.: Να είναι καλά η οικογένεια μου.
Φοβάστε...
Χ.Α.: Δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν. Μόνο εμένα.
Αγαπάτε...
Χ.Α.: Εννοείται, χωρίς αυτό το συναίσθημα είσαι κενός και μισάνθρωπος.
Ελπίζετε...
Χ.Α.: Πάντα!!!
Θέλετε...
Χ.Α.: Και ποιος δεν θέλει; Το ζήτημα είναι να μην μένεις μόνο στα "θέλω" αλλά να προσπαθείς να κάνεις τα "θέλω" πράξη.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Χ.Α.: Σίγουρα αυτοί που έχουν χιούμορ.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Χ.Α.: Για τους λόγους που διαβάζουμε πάντα ένα βιβλίο.
Γιατί δεν πρέπει;
Χ.Α.: Για τους ίδιους και περισσότερους λόγους που δεν διαβάζουμε βιβλία.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Χ.Α.: Σε όλα τα μικρά ή μεγάλα βιβλιοπωλεία. Στο site των εκδόσεων Ελκυστής και στον φυσικό τους χώρο στην Αρριανού 15, Θεσσαλονίκη. Και φυσικά διαδικτυακά σε όλα τα site που ασχολούνται με το βιβλίο.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Χ.Α.: Στο facebook.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Χ.Α.: Το μαύρο και το κόκκινο.
Ποια μουσική;
Χ.Α.: «Ξημέρωμα στο Ρέθυμνο» του Γιώργου Σταυριανού.
Ποιο άρωμα;
Χ.Α.: Η βανίλια.
Ποιο συναίσθημα;
Χ.Α.: Η χαρμολύπη.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Χ.Α.: Ένας κενός πίνακας σε μια γκαλερί, που δεν θα δείχνει τίποτα. Απλά θα αφήνει τον θεατή να τα φανταστεί όλα.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Χ.Α.: Επειδή δεν είμαι συγγραφέας, θα ήθελα αν μπορούσα, να είμαι συγγραφέας.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Χ.Α.: Δεν θα έλεγα ότι έχω κόλλημα με κάποιον συγγραφέα, απλά κατά καιρούς μπορεί να πιάσω ένα συγγραφέα και να διαβάσω τα περισσότερα βιβλία του. Το έχω κάνει με το Μπουκόφσκι με τον Καμύ κ.ά. Είναι πάντα ανάλογα την εποχή και τη διάθεση.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Χ.Α.: Επειδή στον καλλιτεχνικό χώρο δεν υπάρχει παρθενογένεση, ούτε στην συγγραφή, ούτε στη μουσική πουθενά, έτσι δεν γινόταν να μην επηρεαστώ από κάποιους συγγραφείς. Βέβαια το να αναφέρω κάποια ονόματα εγκυμονεί πολλές φορές τον κίνδυνο της παρεξήγησης ή ακόμα και του χλευασμού. Οπότε θα το κρατήσω… μυστικό. Αυτό φυσικά αφορά τον τρόπο που γράφω. Όσον αφορά τον τρόπο σκέψης ή ζωής θα τολμούσα να πω τα ονόματα του Βασίλη Ραφαηλίδη, του Βίλχελμ Ράιχ, του Εμπειρίκου. Και αυτά κυρίως όχι για τον τρόπο ζωής αλλά για τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα στη ζωή μου.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Χ.Α.: Θα έλεγα ότι μέχρι ενός σημείου με πηγαίνουν οι ήρωες. Απλά τις τελικές αποφάσεις για ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν οι ζωές τους, της παίρνω εγώ.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Χ.Α.: Θα έλεγα ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός και των δυο. Το καθένα από μόνο του δεν θα σου δώσει την δυνατότητα να γράψεις.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Χ.Α.: Θα έλεγα το κατά πόσο μπορείς να μιλήσεις στην ψυχή του αναγνώστη, να μπορείς να είσαι κατανοητός και όχι κουραστικός. Να μπορέσεις να τον κάνεις να ταυτιστεί με τον/τους ήρωες του βιβλίου.
Τι την αποτυχία;
Χ.Α.: Το ακριβώς αντίθετο από την προηγούμενή μου απάντηση.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Χ.Α.: Φυσικά και μπορεί να γίνει. Αν ζεις μόνο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και δεν βγαίνεις από το καβούκι σου να δεις πώς είναι η πραγματική ζωή.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Χ.Α.: Όταν ήμουν μικρός και διάβαζα κόμικς, μου άρεσαν πάντα κάποιες γελοιογραφίες που συνήθως είχαν στο τέλος και δεν είχαν λεζάντα. Απλά έγραφε «Χωρίς λόγια». Αν λοιπόν έβαζα έναν τίτλο στο δικό μου βιβλίο θα ήταν αυτός.
«Χωρίς λόγια».
Ο Χρήστος Αναστασιάδης απαντά το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το μυθιστόρημά του, Σεξ, σεξ και πάλι σεξ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ο Χρήστος Αναστασιάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένος και έχει δυο κόρες. Έχει ασχοληθεί με τη μουσική και ήταν μέλος του συγκροτήματος των Εξ Ανέμου. Έπαιζε κιθάρα και έγραφε μουσική και λόγια σε τραγούδια του συγκροτήματος. Τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι στον χώρο των πωλήσεων. Μετά από αρκετά χρόνια αναζητήσεων στον γραπτό λόγο, το «Σεξ, σεξ και πάλι σεξ» είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά.
