Για κάποιο λόγο, που παραμένει ανεξήγητος ακόμη, έχω συνδέσει την συγγραφή ή την ανάγνωση ενός ποιήματος με την εικόνα μιας παραλίας στην οποία κυριαρχούν οι ήχοι των κυμάτων και του ανέμου. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός πως στους αγαπημένους μου ποιητές συγκαταλέγονται ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Νίκος Καββαδίας, κατεξοχήν υμνητές της θάλασσας. Μπορεί ωστόσο να σχετίζεται και με το γεγονός πως τα περισσότερα απ’ τα ποιήματα που γράφω κατά καιρούς, έχουν γεννηθεί σε κάποια απόμερη παραλία, ή να ισχύουν παράλληλα και τα δύο.
Έτσι, στέκει μοιραίο λοιπόν, σε κάθε εξόρμησή μου στη θάλασσα να παίρνω μαζί και μια ποιητική συλλογή ή ένα μυθιστόρημα που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μια τέτοια στιγμή ήταν που περιηγήθηκα και στον ποιητικό κόσμο του κύριου Λευτέρη Γ. Καστρινάκη, μεσ' από το έργο του με τίτλο «Μετουσιώσεις». Πρόκειται για μια νέα ποιητική συλλογή η οποία εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2021 απ’ τις εκδόσεις Δρόμων.
Στις πρώτες σελίδες συναντούμε μια ιδιαίτερη αφιέρωση του βιβλίου του: «Στην αγάπη που συνοδεύει τη φιλία», κι αμέσως μετά ακολουθεί απόσπασμα από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη με τίτλο «Μποτίλια στο πέλαγο».
Ανατρέχοντας στα περιεχόμενα, διαπίστωσα πως το βιβλίο χωρίζεται στις εξής θεματολογίες: «ΤΑ ΨΥΧΑΝΘΗ», «ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ ΣΕ ΦΑΙΑ ΤΟΠΙΑ», «ΦΥΛΛΟΡΡΟΗ» και «ΠΙΚΡΙΕΣ ΣΕ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ». Τίτλοι κεφαλαίων οι οποίοι πιστεύω πως θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν από μόνοι τους, ο καθένας, μια ξεχωριστή ονομασία ποιητικής συλλογής.
Περιδιαβαίνοντας έπειτα στις σελίδες των ποιημάτων, συνάντησα στίχους ελεύθερους, δίχως την έγνοια της ομοιοκαταληξίας ή των «δυσκολοφόρετων» λέξεων σε γλαφυρά συναισθήματα και σκέψεις. Ο λόγος του ποιητή έρεε αυθόρμητα στον νου μου, πλάθοντας στα μάτια μου πλήθος εικόνων, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τα άδολα, ανθρώπινα πάθη και ποθούμενα.
Μάλιστα, στάθηκα αρκετή ώρα στο ποίημα με τίτλο «Ποίηση» της σελίδας 17, το οποίο για κάποιο λόγο εντυπώθηκε βαθιά μέσα μου για τους παρακάτω στίχους:
Στο πρόσωπο της φαίνεται
το σούρουπο της θλίψης.
Πρόκειται για ένα ποίημα στο οποίο πιστεύω ότι περιέχονται όλες εκείνες οι προϋποθέσεις και τα στάδια που απαιτούνται -σύλληψη της έμπνευσης, ψίθυροι της ψυχής, αρμονία με την λογική και τα συναισθήματα- για να γεννηθεί ένα έργο στο χαρτί.
Ο δημιουργός της ποιητικής συλλογής «Μετουσιώσεις» κινείται στο παρελθόν, στο σήμερα και στο μέλλον, συμπεριλαμβάνοντας στο λόγο του πάντα το «εγώ» και το «εμείς». Η θεματολογία του επικεντρώνεται στη σύγκρουση της ηθικής με την κριτική των ανήθικων, στο γενικό καλό και στο εγωιστικό συμφέρον. Όπως παραδείγματος χάριν συναντούμε δεικτικά στην πρώτη στροφή του ποιήματος με τίτλο «ΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ», στη σελίδα 81:
Η μέρα ήταν σκοτεινή,
οι λέξεις διαλύθηκαν
έχασαν την ουσία τους,
όλα έπεφταν απ’ τα σύννεφα,
τα γράμματα πενθούσαν μεσίστια
εκτός από το σίγμα,
έπρεπε να επιβάλει την σιγή
… σσσσσσσς …
Μέχρι να μετρήσουν τους άστεγους.
Ενδιάμεσα υπάρχουν και μερικές πινελιές που είτε άμεσα είτε έμμεσα αγγίζουν τις χορδές της αγάπης. Όπως συμβαίνει στο ποίημα της σελίδας 15 με τίτλο «ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΧΑΣΜΑ»:
Στο κρυφό, γαλάζιο χάσμα
θα ζωγραφίσω τον Ορφέα
να παλεύει με μια ψευδαίσθηση,
σπαράζοντας από έρωτα
για την Ευρυδίκη του.
Εν κατακλείδι, το έργο του κυρίου Καστρινάκη με τίτλο «Μετουσιώσεις» θα μπορούσα να το παρομοιάσω ως ένα ώριμο κρασί, με απολαυστική γεύση. Ένα κρασί που ταξιδεύει τις αισθήσεις, θέτοντας ερωτήματα και προσφέροντας απαντήσεις σε σημαντικά προσωπικά και κοινωνικά, διαχρονικά θέματα.
Σας εύχομαι να έχετε πάντα όμορφα αναγνωστικά ταξίδια!
