Το «Μέτ-Α» είναι το μυθιστόρημα της Μαριάννας Φλώρου. Κυκλοφόρησε αποκαλόκαιρο του 2020 και τολμά να χαράξει μια καινούργια εικόνα. Είναι γρήγορο και πολύπλευρο, δεν χαρίζεται σε κανέναν και αγγίζει με μαεστρία θέματα που συνήθως αποφεύγονται. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Μέσα από την ιστορία της Σοφίας Καριμπέλλο ‒μίας εκκεντρικής καθηγήτριας πανεπιστημίου που οδηγεί μηχανή και ξενυχτά καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες αλκοόλ‒ εξελίσσεται μία υπόθεση φόνου και αρχαιοκαπηλίας που καλεί την πρωταγωνίστρια να αναλάβει δράση και να την εξιχνιάσει. Μαζί της, ο πολύτιμος φίλος της, Ηλίας, και η αγαθή αλλά και πονηρή βοηθός της, Μελίνα, τη συντροφεύουν σ’ αυτό το ταξίδι στη Μεσόγειο για να τα βάλουν με τη ρωσική μαφία, τη διαφθορά της αστυνομίας και να λύσουν το μυστήριο που καλύπτει την υπόθεση. Μέσα σ’ όλα, μια παλιά ερωτική σχέση βρίσκει την ευκαιρία να ξαναζωντανέψει στο μυαλό της Σοφίας στοιχειώνοντας τις σκέψεις της και κατακλύζοντάς την με αναμνήσεις.
Αρχαία κειμήλια, απαγωγές, φοιτητικά ταξίδια και συνέδρια, μυστηριώδεις έρωτες, γκάφες και κυνικό χιούμορ είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό του βιβλίου. Γεμάτο με ζωντανές περιγραφές και έντονα συναισθήματα, αναθεωρήσεις για τις σχέσεις, για τη ζωή, για την Ιστορία και την κοινωνία, το «Μέτ-Α» θα κάνει την καρέκλα σου να τρίζει.
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μαριάννα Φλώρου: Η επιστροφή στο σπίτι μετά τις σπουδές. Πιστεύω ότι η μετάβαση από φοιτητής σε εργαζόμενο, η ανάληψη ευθύνης σε άλλο επίπεδο είναι μία μεγάλη αλλαγή για τους ανθρώπους.
Το «Μέτ-Α» λοιπόν γεννήθηκε από χρέος στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στον εαυτό μου, στους ανθρώπους που αισθάνομαι κοντά μου. Όφειλα να δω τα πράγματα όπως πραγματικά είναι.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Φ.: Έντονο.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Φ.: Κατ’ αρχάς να μην το ξεκινήσει βράδυ γιατί θα τον βρει το ξημέρωμα! (Αστειεύομαι) Θα τον συμβούλευα να είναι έτοιμος για μια γρήγορη ιστορία μυστηρίου και έρωτα, που θα του θέσει καίρια ερωτήματα που θα τον προβληματίσουν.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Φ.: Δεν ξέρω αν πρέπει ν’ απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση, γιατί το βιβλίο περιλαμβάνει ένα ταξίδι και δε θα 'θελα να χαλάσω την έκπληξη στον αναγνώστη.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Φ.:
«Κοίταξα τη Μελίνα και τον Ηλία. Στράφηκαν και με είδαν. Ο Ηλίας μού 'γνεψε με τα μάτια να μην ανησυχώ, η δε Μελίνα είχε βουρκώσει απ’ τον φόβο της. Αναστέναξα. Ήμασταν παγιδευμένοι σ’ ένα αυτοκίνητο της ρωσικής μαφίας, εκτός Ελλάδος, χωρίς να ξέρουμε πού πηγαίναμε και χωρίς να ξέρει κανένας πού ήμασταν. Αν βγαίναμε ζωντανοί απ’ αυτή την ιστορία, σε κάποιο άγιο θα το χρωστάγαμε. Όχι ότι πίστευα στην ύπαρξή τους, αλλά λέμε τώρα.»
Έτσι απάντησε η Μαριάννα Φλώρου αυτήν τη μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημα Μέτ-Α. Ορίστε ακόμα ένα απόσπασμα:
Μου φάνηκε αστείος. Πολύ αστείος. Όλα μου φαίνονταν αστεία εκείνη την ώρα.Έβαλα τα γέλια.Γελούσα δυνατά και το στήθος μου τρανταζόταν, ώσπου το σάλι γλίστρησε απ’ τους ώμους μου και σκάλωσε στους αγκώνες, μα γλίστρησε κι απ’ εκεί, μέχρι που βρέθηκε στο πεζοδρόμιο κι εγώ γελούσα, γελούσα, ώσπου μπροστά στα ψυχρά μάτια του Ψηλού, το γέλιο έγινε κραυγή κι ύστερα κλάμα βουβό, παραπονιάρικο, σχεδόν απόκοσμο, με το κάτω σαγόνι μου να τρέμει ανεξέλεγκτα.Σήκωσα αργά τα χέρια μου με μεγάλη δυσκολία κι έπιασα το κεφάλι μου.Κι έκλαιγα. Έκλαιγα. Έκλαιγα χωρίς σταματημό. Παντού δάκρυα· στα μάγουλα, στα ρουθούνια, στα χείλη, στο πηγούνι, στον λαιμό μου. Μ’ έπνιξαν τα δάκρυα, μου 'φράξαν την αναπνοή μα επέμενα να κλαίω, να θέλω να βυθιστώ σ’ αυτόν τον πόνο που ξέσκιζε τη σάρκα μου, που ξεκολλούσε χέρια και πόδια, επέμενα μήπως και λυτρωθώ, όταν ο πόνος έστριβε τον λαιμό μου για να βγει απ’ το σώμα. Τον λαιμό, τον λαιμό, ας γινόταν κάτι να μην έχω λαιμό!Και μες στο κλάμα, λύγισαν τα γόνατα κάτω απ’ το βάρος του πόνου και της αγανάκτησης και της πίκρας κι έπεσα στο πεζοδρόμιο, γονάτισα, κρεμάζοντας τους ώμους μπροστά, το κεφάλι… Ίσως ο Ψηλός να προσπάθησε να με σηκώσει, δεν θυμάμαι, δεν έχω καμία εικόνα απ’ εκείνη τη μαύρη στιγμή. Το μόνο που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι η γεύση του μπετόν, της σκόνης και της βρομιάς του πεζοδρομίου, όπως ήμουν ξαπλωμένη σαν έμβρυο κάτω, όλα ανακατεμένα με το σάλιο μου και τα δάκρυά μου.Όταν συνήλθα, ο Ψηλός δεν ήταν εκεί. Ο δρόμος ήταν έρημος.
Μυστήριο
Έρωτας
Ταξίδι
Άφεση
Είμαι η Μαριάννα Φλώρου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λεμεσό. Αποφοίτησα από το Λύκειο με άριστα από την Τεχνολογική Κατεύθυνση και ακολούθησα σπουδές Χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συμμετείχα στη λογοτεχνική ομάδα του Πανεπιστημίου και σε πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Το διήγημά μου με τίτλο «Νυχτολούλουδο» εξασφάλισε τον πρώτο έπαινο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Πανεπιστημίου. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «7 – Veni Vidi Vici», μία συλλογή διηγημάτων με θέμα τον έρωτα, τη φιλία και την ξενοφοβία που αγαπήθηκε γρήγορα από το κοινό δίνοντάς μου την ώθηση να συνεχίσω να γράφω και να δημιουργώ. Με το διήγημα «Νοικιασμένη Καταδίκη» που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή, συμμετείχα στο 3ο Σαρδάμ (2015). Το διάστημα 2012-14 παρακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στο ΑΠΚ στον κλάδο Επικοινωνία και Δημοσιογραφία, με κατεύθυνση την Επικοινωνία. Το 2015 άρχισε η εκπαίδευσή μου ως διδάσκουσα στον κόσμο της Γιόγκα, βοηθώντας μ’ αυτό τον τρόπο κι άλλους ανθρώπους να θεραπεύσουν σωματικές βλάβες ή και να βρουν τη δική τους ηρεμία. Ανάμεσα στη διδασκαλία της Χημείας και την εξάσκηση Γιόγκα, άρχισα να γράφω με πολύ μεράκι το δεύτερό μου βιβλίο με τίτλο «Μέτ-Α». Τώρα ασχολούμαι με τη συγγραφή του επόμενου μυθιστορήματός μου ενώ παράλληλα μέσω του προσωπικού μου blog, επιδιώκω μία πιο άμεση επαφή με το αναγνωστικό κοινό.
