Χρήστου Ντικμπασάνη
Άμμο γέμισαν τα παπούτσια μου,
περπατώντας δεκαετίες ολόκληρες
επάνω στις αμμουδιές της Κύπρου
Άμμο γέμισε το παντελόνι, το πουκάμισο, το σακάκι μου
Όλα ματωμένα απ’ τη φρίκη του πολέμου
Η άμμος κόλλησε επάνω στο αίμα
Το αίμα κολλημένο στην σκέψη μου
Δε το καθάρισα ποτέ
Η ζωή μου θαμμένη στην άμμο
Ο άνεμος αντί να τη ξεσκεπάζει
την έχωνε ακόμη πιο βαθιά
Έτσι όμως γέμισαν άμμο και οι αναμνήσεις
Φοβήθηκα μήπως εξαφανιστούν τελείως
και τελικά δεν κατορθώσω να τις ξεθάψω,
όταν θα τις χρειαστώ επειγόντως
Μαζί τους τότε θα χαθώ κι εγώ
χωρίς μνήμη, χωρίς ελπίδα,
χωρίς παρελθόν, χωρίς πατρίδα
Το σπίτι μου κατάντησε
άγνωστο σχήμα σε φωτογραφία παλιά
Τα χρόνια της αθωότητάς μου
φάροι μακρινοί που τρεμοσβήνοντας
εκμηδενίστηκαν στην καρδιά της ομίχλης
Αδίστακτα σκεπάστηκαν από άμμο και αχλή
οι όψεις των πόλεων σου, Κύπρο μου
🌻
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Με αφορμή τις εκδηλώσεις που προγραμμάτισε ο Ερντογάν στην Αμμόχωστο, στις 20 Ιουλίου 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Άννας Κακουλλή (Κύπρος, 1990-1992)
Επόμενο:
