Ρόζας Βλαχογιάννη
Ήμουν σκοτάδι πριν το Σκότος.
Σώσε με, δε σου φώναξα ποτέ!
Στα άνθη της ύπαρξής μου πνίγηκα
και όλα ήρθαν πολύ μετά.
Ήμουν παιδί στην απόγνωσή του.
Σε πόσους κυκλώνες στροβιλίστηκα!...
Σκονισμένα παπούτσια φόρεσα
και τώρα περπατώ ξανά.
Ήμουν το χέρι που δεν κράτησες,
το δάκρυ που δεν σκούπισες,
η συγνώμη που δεν είπες,
ο λυγμός που δεν άκουσες,
το παιδί εκείνο που αγνόησες.
Ήμουν κάποτε εσύ,
αλλά τώρα όχι πια…
🌻
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Howard Pyle