Πώς μετράμε την ευτυχία;
Ελένη Σέννοια: Μετράμε την ευτυχία με τα αισθήματα που μας ακολούθησαν καθώς διαβήκαμε από το κάθε νησί.
Τη δημιουργία;
Ε.Σ.: Μετράμε την δημιουργία με το αποτύπωμα της τέχνης του μυαλού καθώς πιάνει την έμπνευση στο αίμα.
Την επιτυχία;
Ε.Σ.: Μετράμε την επιτυχία με τα νησιά που περάσαμε χωρίς να μας κρατήσουν.
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Ε.Σ.: Όταν ολοκλήρωσα το πρώτο μου έργο, ένοιωσα ότι η ζωή μπορεί να υπηρετήσει κάτι από την εσωτερική πηγή αισθημάτων. Έχει τίτλο «Γεννήθηκα Κινέζος και μάλιστα αδέξιος», γράφτηκε πριν 5 χρόνια και δημοσιεύθηκε πριν μια εβδομάδα στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού Μονόκλ.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Σ.: Θα διαλέξω σειρά γιατί νομίζω ότι ζω στο WESTWORLD.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Ε.Σ.: Του Γιάννη Μαρκόπουλου, στο τραγούδι «Μαλαματένια λόγια».
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Ε.Σ.: Ιδανικά στο Τώρα που ενώνει με το Πάντα…
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Ε.Σ.: Η χαρά είναι λευκή.
Η λαχτάρα;
Ε.Σ.: Του μυαλού, κόκκινη.
Η φλόγα;
Ε.Σ.: Του λόγου, μπλε.
Πιστεύεις...
Ε.Σ.: Πιστεύω σε όσα καταλαβαίνω και όσα αισθάνομαι ότι έρχονται άνωθεν.
Πονάς...
Ε.Σ.: Όταν τα αισθήματα ματώσουν.
Προχωράς...
Ε.Σ.: Όταν συναντάς το πλέον των όσων γνωρίζεις.
Χορεύεις;
Ε.Σ.: Όταν δεν αισθάνομαι ότι με κοιτούν.
Ξαναγεννιέσαι...
Ε.Σ.: Από το μυαλό που ξυπνά ο έρωτας.
Χάνεσαι...
Ε.Σ.: Στα ανόητα των έργων.
Τραγουδάς;
Ε.Σ.: Για όσα αισθάνομαι.
Διαβάζεις...
Ε.Σ.: Ό,τι δεν κοιμίζει το μυαλό μου.
Γράφεις...
Ε.Σ.: Όταν νομίζω ότι έχω κάτι να πω και δοκιμάζω αν έρχεται μέχρι το χαρτί.
Παίζεις...
Ε.Σ.: Θα ήθελα… να παίζω στα μάτια του ουρανού.
Στόχοι και επιδιώξεις:
Ε.Σ.: Να λύνομαι από τα δεσμά των έργων και να βρίσκω τα όνειρα μου.
Όνειρα:
Ε.Σ.: Όσα με κρατούν σε επαφή με την Ελευθερία.
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Ε.Σ.: Από τότε που θυμάμαι να αυτενεργώ, είμαι ανάμεσα στο εσωτερικό ενός δωματίου και του κόσμου που με περιβάλλει. Όταν άκουσα τις πρώτες πνευματικές έννοιες, με συνεπήραν. Διεύρυναν την προοπτική του μυστικού μου τοπίου με ζωγραφιές τεράτων γης και σημείων ουρανού. Τι θα μπορούσε να διαταράξει τη σχέση ανάμεσα σε δύο κόσμους που δεν είναι συμβατοί; Η ματαιότητα που τυλίγει τη ζωή, θα έλεγα. Ακολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα γενναιότητας που ώθησαν το μυαλό να θέσει το εσωτερικό δωμάτιο ως μέρος της ζωής. Συνέχεια της πράξης αυτής του μυαλού, είναι η τέχνη των κείμενων που θέτω ενώπιον σας.
Το βιβλίο της Ελένης Σέννοια, Ο Κεκλημένος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ακρίτας.
Απόσπασμα:«Αφήνω πίσω μου την έρημο και τον πειρασμό των παλιών μου γραμμένων· βασικές έννοιες που κύκλωναν πάντα τα αισθήματά μου. Μπορούσα να τις κοιτώ στα έργα σαν πολιορκημένος, μέχρι που οι πόλεις έπεσαν. Τα αφήνω πίσω μου ως παρελθόν πολλών αιώνων πριν· μα, παραμένουν ως σκηνικά δίπλα στον δρόμο μου, που ζωντανεύουν με το αίμα του Θεού. H θέση τους είναι να συνοδεύουν, μαζί με τον καιρό, τους παίζοντες στη θέαση του Ουρανού. Ένα θέατρο, που έφερε τι σημαίνει να μετέχεις σε κάτι που έχει ήδη γραφτεί και όχι να είσαι εξ αρχής γραμμένος, όπως τα σκηνικά ή το έργο.»