Το μυθιστόρημα μου... «Ο χορός των λυγμών» είναι ένα ψυχολογικό, ερωτικό θρίλερ. Η ιστορία εκτυλίσσεται ανάμεσα στον Βόλο και στην Αθήνα και προχωρώντας πιο πίσω θα βρεθούμε και στην Αίγυπτο του 1964, όπου οι Έλληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εκεί ζωή τους. Μέσα από την πορεία των ετών ανακαλύπτονται τρομερά μυστικά, που συνθλίβουν αξίες ζωής. Ένας ολόκληρος κόσμος καταρρέει μπροστά στα μάτια των ηρώων που απεγνωσμένα ζητούν την λύτρωση.
Στην υπόθεση… η Γιολάντα Παρίση πρώην πολιτικός, μητέρα δυο ανήλικων παιδιών και σύζυγος μεγαλοδικηγόρου της Αθήνας, βρίσκεται δολοφονημένη σε μια ερημική παραλία του Βόλου. Από εκείνη τη μέρα ξεκινά μια τρελή πορεία και ενώνει το παρελθόν με το παρόν. Συγκλονιστικές μαρτυρίες, ίντριγκες, φαντάσματα από το παρελθόν, μυστικά συνθέτουν την ιστορία μιας οικογένειας που παγιδεύεται μέσα σ’ ένα τρίγωνο θανάτου.
Οι ήρωες του βιβλίου… αποφασισμένοι να μάθουν τις αλήθειες περνούν μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του υπόκοσμου μέχρι που παραδίδονται αμαχητί σε έναν κόσμο σκληρό που τους τυλίγει με το μαύρο του πέπλο. Και άραγε θα υπάρξει τρόπος διαφυγής;
Ο αναγνώστης… διαβάζοντας το βιβλίο «Ο χορός των λυγμών» θα ζήσει μαζί με τους ήρωες την αγωνία, την σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου που είναι αποφασισμένος να κομματιάσει ζωές απλώνοντας τα πλοκάμια του.
Ευχή μου είναι… το βιβλίο μου να διαβαστεί, να αγαπηθεί και να πάρει μια καλή σειρά ανάμεσα στα βιβλία θρίλερ.
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου μιλάει για το νέο της μυθιστόρημα, Ο χορός των λυγμών, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Διαβάστε κι ένα απόσπασμα σε πρώτη δημοσίευση:
…Απ’ το χέρι της έπεσε το φλιτζάνι με τον καφέ που κρατούσε. Έπεσε πάνω στο λευκό μάρμαρο και θρυμματίστηκε, ενώ ο καφές απλώθηκε κι έμεινε σαν μια μεγάλη μαύρη κηλίδα. Δεν σηκώθηκε να μαζέψει τη σπασμένη πορσελάνη, ούτε τον χυμένο καφέ. Έμεινε έτσι νωχελικά μπροστά στο τζάκι να κοιτάζει τις φλόγες και αποκαμωμένη έκλεισε τα μάτια της.
Οδηγήθηκε σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι που ύστερα γέμισε παπαρούνες, κι εκείνη κυλιόταν γυμνή ώσπου το κόκκινο χρώμα των λουλουδιών έβαψε το κορμί της. Άρχισε να τρέχει, προσπαθούσε να φύγει μακριά απ’ τις παπαρούνες, κάποιοι την άρπαξαν, κάποια διάφανα πρόσωπα ξερνούσαν αίμα και γέλαγαν σαρκαστικά, κάποια χέρια έσφιγγαν το λαιμό της κι εκείνη πάλευε να γλυτώσει, να λύσει τις αλυσίδες. Ήθελε να φωνάξει να την ακούσει κάποιος, να έρθει να την τυλίξει με τον μαύρο μανδύα του και να φύγουν μαζί, να φύγουν μακριά. Ο θάνατος. Ναι, αυτόν περίμενε, το θάνατο… Προσπάθησε να ουρλιάξει μα η φωνή της δεν έβγαινε, προσπάθησε πάλι, να προλάβει πριν απ’ αυτόν, να ξεφύγει. Και… τα… κατάφερε. Ούρλιαξε.
Άνοιξε τα μάτια της. Το τζάκι κόντευε να σβήσει. Σηκώθηκε, ξέχασε το σπασμένο φλιτζάνι και πάτησε πάνω του, σκίστηκε το πέλμα της και μια σταγόνα αίμα μπερδεύτηκε με τον ξεραμένο καφέ. Ανακάτεψε τη λιγοστή φωτιά και κάθισε σε μια πολυθρόνα κουρασμένη, ανασήκωσε τα πόδια της και πίεσε με το δάκτυλο της την μικρή πληγή. Ακούμπησε το κεφάλι της στην πλάτη της πολυθρόνας και προσπάθησε να ταξιδέψει πάλι στο καταπράσινο λιβάδι πριν γεμίσει παπαρούνες, ποτέ δεν αγαπούσε τις παπαρούνες, φοβόταν το μαύρο χρώμα τους, της προκαλούσε τρόμο το βαθύ τους κόκκινο. Το όνειρο ήρθε πάλι να την παρασύρει σ’ ένα κυνηγητό με τους άρχοντες του υποκόσμου. Μέσα σε μια γκρίζα ομίχλη παρουσιάστηκαν πάλι χλωμά τα πρόσωπα που την βασάνιζαν με τα σκελετωμένα χέρια τους να την τραβάν απ’ τα μαλλιά, απ’ τα πόδια κι εκείνη να προσπαθεί να γλυτώσει. Ο κάτω κόσμος απλωνόταν μπροστά της κόκκινος και μαύρος. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει… πέθαινε… Ήρθε πάλι εκείνος να την πάρει μαζί του. Το κεφάλι της ζητούσε. Το στήθος της να ξεσκίσει και να πάρει την καρδιά της και ύστερα να την παραδώσει έτσι πεθαμένη να την φάνε τα όρνια, να μην προλάβει να συναντήσει το πράσινο λιβάδι. Ένα φύλλο κίτρινο έπεσε στο χέρι της, το κράτησε μέσα στη φούχτα της και με τα δάκτυλά της το έτριψε κι εκείνο έγινε σκόνη και χάθηκε στον κόκκινο ορίζοντα…
🌻
Όπως κάθε φορά, η συγγραφέας Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου, καταφέρνει να μας ταξιδέψει με τη ρέουσα γραφή της, τα μυστικά και μυστήρια που έχει να μας αποκαλύψει, την έξαψη και τον εθισμό που προσφέρει με τα γραφόμενά της, καθώς μας εγκλωβίζει εκεί, μέχρι να μας αποκαλύψει όλη την εικόνα. Επιπλέον, καταφέρνει να μην επαναλαμβάνεται, προσφέροντας κάθε φορά και κάτι διαφορετικό: μια αισθηματική ιστορία, μετά μια κοινωνική μυθογραφία, μετά κάτι μεταφυσικό, τώρα ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ… μια ποικιλία γοητευτικών αφηγημάτων με κοινό παρονομαστή την ιδιότητα της πένας της: να αφουγκράζεται προσεκτικά τους χαρακτήρες της, να φωτίζει όλες τις πλευρές, να εμβαθύνει στις ιστορίες τους και να ξεδιπλώνει σελίδα τη σελίδα τις πτυχές τους.
Τζένη Κουκίδου, Αρχισυνταξία στο koukidaki.gr, επιμέλεια κειμένων, κριτικός λογοτεχνίας
Ποιος ορίζει και καθοδηγεί την ζωή μας; Η συγγραφέας Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου ανιχνεύει στο βιβλίο της την προσωπικότητα του ατόμου, μέσα από τα δεινά και τα απρόοπτα των εξελίξεων της ζωής. Χρονομετράει σελίδα-σελίδα, όλες τις μετεωρίσεις των προσωπικών του εκρήξεων, ανάμεσα στην Ζωή και τον Θάνατο και όλες τις κοινωνικές του διαστάσεις, της επιβίωσης, της αναζήτησης, της μοναξιάς, της όξυνσης των προβλημάτων και των προθέσεων του, όσο και της αγχωτικής -εν πολλοίς- αντιμετώπισης της ζωής του.Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Στο νέο μυθιστόρημα της Καίτης Λιανού, το παρελθόν και το παρόν συνυπάρχουν και διαγράφουν μια δαιδαλώδη διαδρομή. Τα μέλη μιας οικογένειας ζητούν δικαίωση σε μια προσπάθεια καθορισμού της ταυτότητας τους. Στοιχεία από το θέατρο του Λουίτζι Πιραντέλο, όπου οι ήρωες πάσχουν, αγωνιούν και αναζητούν, την ψυχολογική τους ισορροπία, αλλά και στοιχεία από τις ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ, όπου το σασπένς κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, καθιστούν το μυθιστόρημα «Ο χορός των λυγμών» ένα ταξίδι στο χρόνο που θα συναρπάσει και θα συνεπάρει τον αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του.
Σάββας Παρίτσης, Συγγραφέας, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός
Η συγγραφέας με το καινούριο ανατρεπτικό της αφήγημα αποκαλύπτει το ψυχολογικό προφίλ και την αθέατη πλευρά μιας φαινομενικά ήρεμης και προβεβλημένης αστικής οικογένειας. Με την ώριμα γραφή της ξεδιπλώνει την υπόγεια διαδρομή και τα μεγάλα μυστικά που συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές της. «Ο χορός των λυγμών» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, που κρατά τον αναγνώστη σε διαρκεί αγωνία και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.Τάσος Πασπάλας, Συγγραφέας
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Είναι απόφοιτη της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών. Σπούδασε μουσική, είναι υψίφωνος, κατέχει πτυχίο Ωδικής και Δίπλωμα Μονωδίας και Μελοδράματος. Απέσπασε δε Α' Βραβείο κι έλαβε Αργυρό μετάλλιο. Το 2005 άρχισε μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας. Έργα της έχει παρουσιάσει σε ομαδικές εκθέσεις. Την ίδια χρονιά μπαίνει δυναμικά στον χώρο της Λογοτεχνίας. Γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα. Το 2008 από τις εκδόσεις Θέσις κυκλοφορεί το βιβλίο της με τίτλο «Η άλλη πλευρά του παραδείσου» το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια σε θεατρικό. Το εξώφυλλο είναι έργο δικό της, «Έκσταση» λάδι σε καμβά. Το 2010 δημοσιεύεται το πρώτο της μικρό διήγημα με τίτλο «Η επιστροφή» στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά Εκδόσεις Μαυρίδη και αναδημοσιεύεται στο περιοδικό Λακωνικά και στην εφημερίδα Παλμός Γαλατσίου. Τον Απρίλιο του 2012 δημοσιεύεται στα free-ebooks η ποιητική της συλλογή «Το γυάλινο δωμάτιο» το εξώφυλλο είναι έργο δικό της «Η κούκλα» λάδι σε καμβά. Ο 2013 από τις εκδόσεις Όστρια κυκλοφορεί το λαογραφικό «Ελλάδα σ’ αγαπώ - Παράδοση και αναμνήσεις» βιβλίο συνεργασίας. Το 2014 από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το διήγημα «Χρυσές σελίδες» το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια την συγγραφέα σε θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Μια μέρα του Ιούνη». Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος με τρία ποιήματα της στην ποιητική ανθολογία «INTELLIGENTSIA» ο κύκλος των ποιητών (01) εκδόσεις Εντύποις. Το 2015 από τις εκδόσεις Ωκεανός το μυθιστόρημα «Κοριός στο μαξιλάρι του προέδρου». Το 2016 από τις εκδόσεις Όστρια το λαογραφικό «Συνάντηση με το παρελθόν». Το 2017 από τις εκδόσεις Ωκεανός το μυθιστόρημα «Λίγο πριν ξημερώσει» Το 2019 από τις εκδόσεις Αγγελάκη το μυθιστόρημα «Άρωμα σε μελανοδοχείο».
