Το καλοκαίρι είχε, εδώ και λίγες μέρες ξεκινήσει. Ουσιαστικά και τυπικά. Τι το καλύτερο για τον Μιχάλη!
Η κατοικία του ήταν κοντά στις ακρογιαλιές της Χαλκιδικής. Λάτρευε την θάλασσα και όταν τελείωνε την εργασία του, ανέβαινε στην αγαπημένη του μηχανή και βρισκόταν σε λίγη ώρα, σε κάποια αμμουδιά. Η χαλάρωση, παράλληλα με την διασκέδαση, ήταν αναμφίβολα ευεργετικές. Μόλις δροσιζόταν απ' την αλμύρα του νερού ξάπλωνε στην απλωμένη πετσέτα. Κάτω απ' τα γυαλιά ηλίου, αντίκριζε την απεραντοσύνη του ουρανού. Η μόνη δυσάρεστη οπτική της εμπειρίας, που βίωνε κάθε φορά, δεν ήταν άλλη απ' το πεπερασμένο του χρόνου.
Ως το επόμενο μπάνιο, που δε θ' αργούσε.
Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύουν κολάζ έργων της Elinore Schnurr
