Χρήστου Ντικμπασάνη
Οι οιωνοί της επιβίωσης του είδους μου χαμένοι
Οι κοσμογονικοί του μύθοι σιωπηλοί
Ο Νώε έχει κλείσει προ πολλού
τη μπουκαπόρτα της κιβωτού
Το Σύμπαν γέμισε νερά και μαύρες τρύπες
Οι μνήμες μου ενηλικιώθηκαν απότομα
Ο τρόμος των αλλόκοσμων τώρα
με ωθεί σε οπισθοχώρηση
Κάθε φορά που κατακόκκινος
εμφανίζεται μπροστά μου
αλλοιώνομαι, διαλύομαι
κάτω απ’ το πέπλο της φρίκης του
Ξεκίνησα κάποτε για ν’ αποικίσω το χάος
των λυτρωτικών μου ονείρων
Τώρα μεταφέρω μαζί μου
τα πάθη και τις αδυναμίες του είδους μου
σ’ ένα συνονθύλευμα εξέλιξης και φθοράς
Τώρα καταγράφω διστακτικά
τα μυστήρια της μετοικεσίας μου,
ευελπιστώντας σε μια προσωπική αφύπνιση
🌻
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Juan Gris (The book, Το βιβλίο)
