Τον γνωρίσαμε σΤο μνημόσυνο, αργότερα με τ' Ο θάνατος του συλλέκτη και πλέον, κυκλοφορεί ένα ακόμη αστυνομικό του μυθιστόρημα, Ο θησαυρός. Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος επικυρώνει τις αρχικές μας υποψίες, ότι πρόκειται για «εγκληματικό» μυαλό με καλή πένα, και επιβεβαιώνει τις προσδοκίες που ο ίδιος είχε δημιουργήσει.
Σε αυτό το βιβλίο, τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει -τουλάχιστον όχι με την πρώτη ματιά. Διάφορα πρόσωπα συνδέονται πολυσύνθετα μεταξύ τους -όπως και οι επιμέρους ιστορίες τους- και όλοι μαζί δημιουργούν μια ιστορία εξελίξεων, ανατροπών, μυστικών και, φυσικά, θανατικών. Κι ενώ ο συγγραφέας θα γράψει σε ανύποπτο χρόνο ότι η ιστορία τελειώνει εκεί που αρχίζει η δημοσιογραφία και πως καμιά αλήθεια δεν υπάρχει, παρά μόνο η σκοπιά που μας εξυπηρετεί, ουσιαστικά αυτό αφορά κάποιες πλευρές της ζωής, γιατί σε ένα έγκλημα, για παράδειγμα, ισχύει μόνο μία αλήθεια: η πραγματικότητα, τα γεγονότα· κι αυτή, είτε μας βολεύει είτε μας ξεβολεύει, είναι μόνο μία. Αλλά, ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή του.
Στην υπόθεση, ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ αναλαμβάνει να βρει εκείνον που κρύβεται πίσω από τις απειλητικές επιστολές που λαμβάνει ο εργοδότης του, ένας πλούσιος πετυχημένος επιχειρηματίας. Η πορεία των ερευνών -και η μοίρα, και η τύχη, και ο διάολος μαζί- φέρνει τον ντετέκτιβ, τον εργοδότη με την οικογένεια και τους συνεργάτες του σε ένα χωριό της Μεσσηνίας όπου παράλληλα με τη δουλειά θα περάσουν και τα Χριστούγεννα. Σε αυτόν τον τόπο, συνθήκη και χρόνο θα γίνει ένας φόνος και μάλιστα ο φόνος αυτός θα ανακινήσει μια άλλη, πεπερασμένη, ιστορία της περιοχής σχετική με έναν μεγάλο θησαυρό. Τα πράγματα περιπλέκονται ποικιλοτρόπως αφού οι φόνοι θα συνεχιστούν, διάφορα καίρια ερωτήματα θα προκύψουν «διψώντας» για απαντήσεις και το μυστήριο θα εδραιωθεί στις σελίδες.
Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος μάς βάζει στην υπόθεση με μια ωραία εισαγωγή ενώ διατηρεί ανέπαφο το ίδιο έξυπνο πνεύμα του -γνώριμο από τις προγενέστερες γραφές του-, τις πετυχημένες εξιστορήσεις και την έξαψη του ενδιαφέροντος που κατέχει άψογα. Πρόκειται για συγγραφέα που ξέρει να γράφει αστυνομικές ιστορίες, δηλαδή ξέρει πώς να δομήσει την ιστορία του και πώς να την αφηγηθεί ώστε να επιτύχει μια απολαυστική εμπειρία ανάγνωσης με ανατροπές κι εκπλήξεις.
Όταν το ταξίδι φτάνει στην κορύφωση (εκείνη τη στιγμή δε γνωρίζεις ακριβώς ότι είναι η κορυφαία κορύφωση -πλεονασμός, ξέρω- γιατί υπάρχουν και διάφορες άλλες κορυφές και μόνο στο τέλος θα ξέρεις ποια είναι/ήταν η ψηλότερη) έχεις έναν ομολογημένο φόνο στο «τραπέζι» να αναζητεί φονιά ανάμεσα στους ενοίκους μιας πανσιόν.
Έχετε έναν θησαυρό στα χέρια σας γράφει κάπου, αλλά έτσι απομονωμένο ταιριάζει και ως τοποθέτηση προς τον αναγνώστη, κι αυτό επειδή ο θησαυρός του βιβλίου είναι πολυδιάστατος. Δεν αφορά μόνο στην περίπτωση του κρυμμένου μεγάλης αξίας υλικού πράγματος μα και στην επικερδής δουλειά, στο καλό ταίρι/σύντροφο, στην αγάπη, τη γνώση/μόρφωση κ.ά. Αλλά ξέρετε κάτι; Ο θησαυρός, κάποιες φορές, προκύπτει άνθρακας -δε λένε; Όμως από τον άνθρακα βγαίνει το διαμάντι -ο θησαυρός- και όλο αυτό δείχνει σα μια κυκλική λούμπα όπου κάρβουνο και θησαυρός εναλλάσσονται περιπαικτικά όσο εσύ περιμένεις με αγωνία να δεις πού θα «κάτσει η μπίλια».
Γιατί σας τα λέω αυτά; Οι απαντήσεις δίνονται στο μυθογράφημα και πάνε παρέα με την εξαιρετική του πλοκή, τους έξυπνους διαλόγους, τις «μπουκίτσες» γνώσης που αφήνει (ξέρετε τι είναι το κάμα ρούπα;), το κομψό του χιούμορ, το φιλοσοφικό του λόγο (Μόνο η σιωπή και ο χρόνος υπήρχαν πριν την αρχή του κόσμου)... ακόμα και στον τρόπο που εισάγει τον εαυτό του μέσα, πολύ διακριτικά, όπως έκανε ο επονομαζόμενος «μετρ» Χίτσκοκ στις ταινίες του (ένα πέρασμα, ανεπαίσθητο στον λιγότερο παρατηρητικό αλλά υπαρκτό) για να σου θυμίσει ότι είναι παρών, σε έχει πιάσει από το χέρι και σε κατευθύνει-ξεναγεί στον κόσμο του.
Δείχνει να μην έχει κάνει τίποτα λάθος.
Βρήκαμε έναν Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και έναν Λόρενς Μπλοκ μαζί· αλλά ίσως τον αδικώ κιόλας έτσι.
Μοναδικό, καλογραμμένο, τέλεια πλοκή, δράση, σκιαγράφηση χαρακτήρων, σωστή έκταση...
Υπέροχο!
Το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου, Ο θησαυρός, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
