Ο Μάιος είχε πλέον για τα καλά πραγματοποιήσει την είσοδο του στις ζωές των κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Σιγά σιγά το Σαββατόβραδο, φανέρωσε τις όμορφες διαθέσεις του, καθώς το φεγγάρι αγκάλιαζε με το φως του την επιφάνεια του Θερμαϊκού Κόλπου.
Απ' το μπαλκόνι της Ζωής, στον τρίτο όροφο που διέμενε στην βόρεια πλευρά της πόλης, η θέα ήταν ειδυλλιακή. Παρά το γεγονός ότι είχε μερικούς μήνες που ήταν άνεργη και έψαχνε εναγωνίως για εργασία, ταυτόχρονα προσπαθούσε να ξεχαστεί απ' τα προβλήματα της.
Εύκολο ασφαλώς δεν ήταν. Και το γνώριζε καλά αυτό. Αλλά η ελπίδα δεν έσβηνε από το χαμόγελο της, ενώ το δροσερό αεράκι που φυσούσε της χάιδευε όλες τις αισθήσεις.
