Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δημήτρης Τσινικόπουλος: Τα διηγήματα αυτά γράφτηκαν χωρίς να έχω ιδέα ότι θα εκδοθούν κάποια μέρα. Τα κεντρίσματα και τα ερεθίσματα τα πήρα από πελάτες μου κυρίως, που τους άκουγα επί ώρες να μου μιλούν για τα προβλήματά τους, και τα οποία χειριζόμουν ως δικηγόρος, αλλά, και από διάφορες συζητήσεις, και ως παρατηρητής-μελετητής της ανθρώπινης φύσης... Τελικά, διαβάζοντας ξανά τα διηγήματα, συνέλαβα την ιδέα να τα συγκεντρώσω και να τα συστεγάσω με αυτόν τον τίτλο. Αν υπάρχει κάτι παρόμοιο με τον τίτλο αυτό, ιδέα δεν έχω, και θα είναι απλή σύμπτωση.
Πώς γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Τ.: Το βιβλίο γράφτηκε κατά διαστήματα, σχεδόν παντού… Στο γραφείο μου, στο σπίτι, σε βιβλιοθήκες, σε καφέ… οπουδήποτε είχα κάτι κατά νου, ερέθισμα και έμπνευση και ησυχία. Κυρίως, ησυχία, για να προσηλωθώ σ’ αυτό που κάνω. Η συγγραφή για μένα είναι μια ιεροτελεστία… Εκεί βρίσκεται η ομορφιά της για τον συγγραφέα. Είναι η μοναδική στιγμή της δημιουργίας, αφού τότε καταθέτει την ψυχή του, τον εαυτό του. Αφού γραφεί κάτι και δημοσιευτεί, ανήκει πια και σε άλλους, σε όλους τους αναγνώστες.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Δ.Τ.: Τα διηγήματα γράφτηκαν σ’ ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Δεκαπέντε έως 20 χρόνων… Συγκεντρώθηκαν κάτω από αυτό τον τίτλο, γιατί έχουν ενιαία θεματική: Τις δυσκολίες και τα προβλήματα του έρωτα. Ως μότο, έχω το ρητό του Ισπανού στοχαστή Μιγκέλ ντε Ουναμούνο: «Ο Έρωτας είναι παιδί της αυταπάτης και πατέρας της απογοήτευσης». Γιατί, άλλον άνθρωπο γνωρίζεις κι ερωτεύεσαι, και μετά από κάποιον καιρό άλλον άνθρωπο ανακαλύπτεις. Αυτό είναι ένα από τα «τραγικά στοιχεία στον έρωτα», θέμα, που αναπτύσσω σε σχετικό δοκίμιό μου (βλ. tsinikopolos.org).
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Δ.Τ.: Θα έλεγα ότι οι ερωτευμένοι, και, ιδιαίτερα, της πιο ώριμης ηλικίας, αυτοί που χωρίζουν από το σύντροφό τους και θέλουν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους με άλλον πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι στον έρωτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι Πιόνια στη Σκακιέρα του, μαριονέτες, για ν’ αλλάξω την παρομοίωση… Ο έρωτας τούς πάει εκεί που θέλει αυτός, όχι εκεί που θέλουν αυτοί… Αυτοί χάνουν τον έλεγχο στο παιχνίδι. Παίζουν, εν ου παικτοίς.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Δ.Τ.: Τα διηγήματα είναι πολλά. Ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται είναι περισσότερο η «πικρή επίγευση» που δημιουργείται λόγω των επιπλοκών και των απρόβλεπτων καταστάσεων και των συγκρούσεων που παράγονται από το βασικό, αρχέγονο αυτό ένστικτο. Οι περισσότεροι ήρωες και ηρωίδες των διηγημάτων, βρίσκονται σε συγκρουσιακή σχέση με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον εαυτό τους.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σ’ αυτό το βιβλίο;
Δ.Τ.: Όλους τους χαρακτήρες, πραγματικούς και φανταστικούς και ημιπραγματικούς, με στοιχεία μυθοπλασίας… Γι’ αυτό και το έχω αφιερώσει σ’ αυτούς. Στους ήρωες και στις ηρωίδες που με ενέπνευσαν.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Δ.Τ.: Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος. Όλοι και όλες είναι λογοτεχνικά αποδεκτοί/-ές, όλοι και όλες αφήνονται στους αναγνώστες για να γίνουν αποδεκτοί, αγαπημένοι ή να απορριφθούν, ή μάλλον, περισσότερο για να προβληματίσουν, να αφυπνίσουν τον αναγνώστη.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Δ.Τ.: Ίσως πολλά, ίσως τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν είναι καλό ο συγγραφέας να είναι οιηματίας. Να έχει, δηλαδή, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Οι περισσότερες ιστορίες-διηγήματα είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή. Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις τους περιγράφονται με τρόπο ρεαλιστικό και αποτελούν βιώματα ίσως των περισσότερων αναγνωστών. Κάποιοι που τα διάβασαν μου είπαν ότι ταυτίστηκαν με κάποιους από τους ήρωες/ηρωίδες του βιβλίου. Αναγνώρισαν τον εαυτό τους και τον σύντροφό τους, ή έναν φίλο τους σε κάποιον απ’ αυτούς. Στα διηγήματα μπορεί κανείς να συναντήσει κοινοτοπίες, αλλά μπορεί και να ανακαλύψει μια βαθύτερη ματιά πάνω στα ερωτικά θέματα και στις παρενέργειες που αυτά δημιουργούν. Πιστεύω ότι κάθε διήγημα θέτει και ένα ερώτημα στον αναγνώστη που καλείται να δώσει μόνος του την απάντηση. Κάτω από την πρώτη, επιφανειακή ανάγνωση, κρύβεται ένα υποδόριο, βαθύτερο ερώτημα, που πρέπει να ανακαλύψει κάποιος και να τοποθετηθεί ο ίδιος. Τι θα έκανε σε ανάλογη περίπτωση; Π.χ. στο διήγημα με τίτλο «Κρίση μέσης ηλικίας» όπου ένας ώριμος μεσήλικας ερωτεύεται μια νέα και ωραία γυναίκα πανομοιότυπο της συζύγου του, τίθεται το ερώτημα: γιατί την ερωτεύεται; Θέλει απλά να ξαναζήσει με μια άλλη ξεχασμένες ερωτικές στιγμές, ή αγαπά τόσο πολύ τη γυναίκα του που και όταν ερωτεύεται άλλη, δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτήν;
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Δ.Τ.: Δεν έχω ιδιαίτερες αγωνίες… Βασικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Βαδίζω με ψυχραιμία και λογική. Φοβάμαι, όμως, ότι ζούμε σ’ έναν αλλοπρόσαλλο και ανεξέλεγκτο κόσμο. Ωστόσο, ελπίζω, ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, έστω και με μεγάλες απώλειες κατά διαστήματα. Όπως συνέβη με πανδημίες στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Όπως συνέβη με τους δύο παγκόσμιους πολέμους κ.λπ. Για ν’ αλλάξει κάτι, πρέπει να αλλάξουν πρώτα τα άτομα, να γίνουν άτομα υπεύθυνα, δηλαδή, πρόσωπα. Έτσι υπάρχει η πιθανότητα να αλλάξουν-μεταμορφωθούν και οι κοινωνίες σιγά-σιγά, αν και το βλέπω τρομερά δύσκολο, με τόσες εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα που κυριαρχούν παγκοσμίως.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Δ.Τ.: Δε μπορώ να προβλέψω ποιοι θα ενδιαφερθούν και ποιοι θα το αρέσουν… Να το λατρέψουν, μάλλον, δύσκολα. Γιατί το βιβλίο όπως προανέφερα, ασκεί μέσω των ηρώων και ηρωίδων, μια έμμεση κριτική στους ανέμελους και επιπόλαιους εραστές-παίκτες… Όπως λέω σ’ ένα ρητό μου που υπάρχει στο βιβλίο μου «Αφορισμοί για την Αγάπη»: «Η εποχή μας ευνοεί τα εύκολα… Αλλά ο έρωτας ποτέ δεν είναι εύκολος…». Ο έρωτας κρύβει παγίδες και φέρνει ξαφνικές και απρόβλεπτες ανατροπές στη ζωή μας. Αν με ρωτούσατε, τι είναι, θα τον χαρακτήριζα ως ένα μυστήριο, αφού εμπεριέχει ταυτόχρονα το αγγελικό και το δαιμονικό στοιχείο μαζί. Μπορεί να σε ανυψώσει, αλλά μπορεί και να σε καταβαραθρώσει, να σε καταστρέψει. Έρωτας και λογική δεν συμβαδίζουν. Λελογισμένος έρωτας δεν υπάρχει, γιατί αλλιώς χάνει κάτι από την μαγεία του. Στην καταιγίδα του έρωτα η ομπρέλα της λογικής, λυγίζει…
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Δ.Τ.: Στην ανάγνωση ενός βιβλίου δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός οιουδήποτε είδους. Πιστεύω, πάντως, ότι το βιβλίο θα αρέσει και θα ενδιαφέρει περισσότερο τους νέους αναγνώστες, αναγνώστες της ερωτικής ή ερωτεύσιμης ηλικίας, που τους απασχολούν ιδιαίτερα τέτοια θέματα. Ωστόσο, και οι πιο ώριμοι ηλικιακά μπορεί να βρουν ενδιαφέροντα στοιχεία. Άλλωστε, η λογοτεχνία αποσκοπεί να ικανοποιήσει τους γευστικούς κάλυκες πολλών…
Προσωπικά ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση όταν ένας άγνωστός μου βιοτέχνης, μου εξομολογήθηκε ότι αγάπησε το διάβασμα μέσα από τα βιβλία μου.
Πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Δ.Τ.: Στα βιβλιοπωλεία και διαδικτυακά, και πρωτίστως στον εκδοτικό οίκο.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Δ.Τ.: Στην ιστοσελίδα μου που δέχεται γύρω στις 5.000 επισκέψεις το μήνα και στο Facebook. Αλλά και στο e-mail μου.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Δ.Τ.: Τα χρώματα του εξωφύλλου του βιβλίου.
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος απαντά το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το βιβλίο του Πιόνια στη σκακιέρα τού έρωτα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φυλάτος. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Η εποχή μας ευνοεί τα εύκολα. Αλλά, ο έρωτας, ποτέ δεν είναι εύκολος. Στον έρωτα δεν υπάρχει μόνο αγάπη… Υπάρχει και αντιπαλότητα, ζήλεια, κτητικότητα και, ενίοτε, μίσος. Μέσα στις ιστορίες αυτές, ο αναγνώστης θα συναντήσει καταστάσεις και πρόσωπα που συνυπάρχουν σε σχέση συγκρουσιακή. Με τον εαυτό τους και με τους άλλους.
Θα συναντήσει τον σεξουαλικά ανικανοποίητο Δον Ζουάν, τη βολεμένη σύζυγο, που δε θέλει να είναι πια ερωμένη του συζύγου, τη γυναίκα που εξευτελίζει τους εραστές της, αλλά την εκδικείται ο σκύλος της που τον λατρεύει… Τη μοιραία γυναίκα αράχνη, που καταστρέφει τον άντρα που πέφτει θύμα της, τον σύζυγο που προτιμά να μη χωρίσει την ανάπηρη γυναίκα του, όχι όμως και να προδώσει τον εαυτό του… Την παιδοκεντρική σύζυγο που απιστεί προς τον σύζυγο, όντας ερωτευμένη με… τα παιδιά της, την απελευθερωμένη γυναίκα που είναι υπόδουλη στις ορμόνες της και στις προλήψεις. Θα συναντήσει τον θείο έρωτα ενός καλόγερου που συγκρούεται με τον ανθρώπινο, κάποιους αταίριαστους εραστές, συνοδούς των ονείρων τους, τον άντρα που ερωτεύεται μια νεότερη γυναίκα πανομοιότυπο της γυναίκας του. Την «ποντικοπαγίδα», στην οποία βρίσκεται ο σεξουαλικά εθισμένος, τη γυναίκα που ξεφεύγει από τον άντρα που αγαπά, για να ικανοποιήσει κάποιον άλλο που αγαπά περισσότερο: τον εαυτό της…
20+3 ΕΡΩΤΙΚΕΣ ιστορίες, βγαλμένες από τη σύγχρονη πραγματικότητα, δοσμένες με τρόπο ρεαλιστικό, γλαφυρό και συναρπαστικό, που θα σας καθηλώσουν. Γιατί, όλοι οι ερωτόπληκτοι, νέοι και παλιοί ανεξαιρέτως, ακόμη κι αυτοί που το γνωρίζουν, αλλά και αυτοί που δεν το αναγνωρίζουν, όλοι σε τελική ευθεία είναι θύματα του πάθους τους, είναι παίχτες, αλλά και ταυτόχρονα ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ποιητής, ερευνητής, δοκιμιογράφος και διηγηματογράφος. Σπούδασε νομικά στο Α.Π.Θ. και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στο εξωτερικό. Έγραψε και δημοσίευσε δεκάδες δοκίμια, άρθρα και μελετήματα φιλολογικού, ιστορικού και μεταφυσικού περιεχομένου. Μέχρι σήμερα εξέδωσε 23 βιβλία, ανάμεσα στα οποία και έξι ποιητικές συλλογές. Δοκίμια, ποιήματα και βιβλία του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Έλαβε μέρος σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δώσει διαλέξεις σε λογοτεχνικά, επιστημονικά και μεταφυσικά θέματα. Επίσης συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας. Κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο τύπο. Είναι συνεργάτης σε πολλά περιοδικά λόγου και τέχνης. Μέρος του έργου του προβλήθηκε από τον τύπο και την τηλεόραση, αλλά ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του παραμένει ακόμα αδημοσίευτο. Είναι τακτικό μέλος σημαντικών λογοτεχνικών και επιστημονικών σωματείων.
