Χρήστου Ντικμπασάνη
Ρομφαίες ανοίγουν τα μονοπάτια της ζωής μας
Με φτερούγες πληγωμένες πώς να πετάξω;
Ποτάμι η αγωνία στο στήθος
Εικόνες άγριων μαχών ζωντανεύουν
φερμένες απ’ το μέλλον
Αλαλάζοντας το φόβο μου ξεπερνάω
Το διάφανο δισκοπότηρο της ελπίδας
ξαναγεμίζω με φως της σελήνης
Το σπαθί μου γυαλίζω
με τις αχτίδες του ήλιου
Βγαίνω έξω στην αντάρα του πόνου,
αψηφώντας σκιές ανίερης λατρείας
Στενά ολοσκότεινα διέσχισα
μέχρι να έρθω εδώ
στα πεδία των ξέπνοων ονείρων
που περίμεναν ν’ακούσουν
τους μικρούς μου βηματισμούς
για να ζεσταθούν μέσα στην αγκαλιά
αγγέλων μαχητών
και να έρθουν να με προϋπαντήσουν
Μαζί να κινήσουμε
για το δρόμο της δόξας
🌷
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Pierre August Renoir (The bridge at Argenteuil in Autumn 1882)
