Ρόζας Βλαχογιάννη
Στ’ όνομα ποιας αγάπης να υποφέρω;
Σε ποιον παράδεισο να εξαργυρώσω την εύνοιά της;
Συννεφιάζει ο ουρανός μου
και στ’ Άχρονο αγνοείται
ο από μηχανής θεός.
Ζω την Απώλεια ως γνώση του υπάρχειν.
Πολλές αντιστάσεις ενδόμυχα με ράγισαν,
θρυμματίστηκε ο καθρέφτης
από μυριάδες προσδοκίες.
Σκόνταψα στο φόβο και οχυρώθηκα.
Στην ανατολή μιας αγάπης που αμφιβάλλω, ελπίζω.
Υπομένω και προσεύχομαι ταπεινά στο ιερό της,
εγώ, η εν απωλείας δούλη της.
Μ’ ακουμπώ συγκαταβατικά στον ώμο
κι όλο κρύβομαι.
Ως να την ανταμώσω στη λαμπρότητά της,
να γίνω στάχτη στο παρήγορο φιλί.
🌻
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Henri Martin [Οι εραστές]