Η καρδιά της ήταν έτοιμη να βγει από το στήθος της, που χόρευε σε έναν ακατάστατο ρυθμό. Έκλεισε τα μάτια και ακούμπησε αυτήν την καρδιά της πάνω στη δική του. Έπαψε να υπάρχει πια, έτσι απλά, και άκουγε μόνο τον ήχο της καρδιάς. Δεν ήξερε ποιας καρδιάς, της δικής της ή της δικής του. Άκουγε μόνο μια καρδιά να χορεύει.
Θρήνος και δάκρυα στο σπιτάκι της Στελλίτσας Ζαχαρίτσας από το πρωί! Της χτύπησε την πόρτα αχάραγα η Αρετούσα! Πάνω που τελείωνε το βιβλίο της, άκουσε τα δειλά κουδουνίσματα. Και τώρα, μετά από τόσες ώρες να παρηγορεί την όμορφη κοπελιά, αισθανόταν σαν γραφείο παραπόνων αυτό το μικρό σπιτάκι της. Της ήρθε να γελάσει με αυτήν τη σκέψη, μα κρατήθηκε! Μα πράγματι, όλοι από εδώ θα περάσουν; Έσκυψε και χάιδεψε γι’ άλλη μια φορά, τρυφερά, τα μεταξένια μαλλιά της φίλης της.
-Καταλαβαίνεις, Στελλίτσα μου, τον πόνο μου ε; Πάλι, ξανά και ξανά, να ζω αυτό το δράμα;
-Τι να γίνει καλή μου; Έτσι συμβαίνει με όλους τους ήρωες των παραμυθιών, μυθιστορημάτων κ.λ.π., δεν είσαι η μόνη! Τι να πει κι η φίλη μου η Μένη (Ωραία Κοιμωμένη) που τον περισσότερο καιρό κοιμάται;
Μμμμ… χαίρομαι που γέλασε λίγο το χειλάκι σου… έλα τώρα, στο τέλος αφού το ξέρεις, θ' ανταμώσετε πάλι με τον Ερωτόκριτο, κάνε λίγη υπομονή! Τι θα έλεγες να συνεχίζαμε μαζί την ανάγνωση του βιβλίου μου, που έχει κι αυτό μπόλικο…αίσθημα και πολλές θυσίες αγάπης;
-Ναι, καλά λες, ας αλλάξουμε λίγο διάθεση. Μα έχεις φτάσει στο τέλος σχεδόν! Για πες μου μέχρι εκεί τι γίνεται, για να μπορέσω να ακολουθήσω! Τρελαίνομαι για ιστορίες αγάπης!
-Βέβαια! Πρόκειται για την ιστορία της Χριστίνας, της κόρης του Ανδρέα και της Γεωργίτσας. Η Χριστίνα αναγκάζεται σε μικρή ηλικία να πάρει τον ρόλο της μαμάς στο σπίτι αφού η μαμά γίνεται, μετά από το ξαφνικό φευγιό του πατέρα με μια άλλη γυναίκα, ξανά παιδί και μάλιστα χωρίς λαλιά! Κάτσε να σου διαβάσω το απόσπασμα:
Σκεφτόταν την εικόνα με το αίμα στα άσπρα σεντόνια και ταυτόχρονα άκουγε μέσα της μια φωνή. «Να είσαι δυνατή, το υποσχέθηκες. Να είσαι δυνατή, το υποσχέθηκες». Και έτσι, από εκείνη την ημέρα, χωρίς να ειπωθούν λόγια που δε χρειάζονταν, έγινε η κόρη μάνα και η μάνα έγινε το παιδί.
Η Χριστίνα θα φανεί δυνατή και θα σταθεί στη μητέρα της αλλά μέσα της έχει ανοίξει βαθιά πληγή που όσα ακούγονται στη γειτονιά για τον πατέρα, ρίχνουν αλάτι πάνω της και της την καίνε. Θα πιαστεί από την αγάπη τού Αντώνη και θα νιώσει και πάλι χαρά.
Όμως η μοίρα άλλα προστάζει.
Η μοίρα θα βρει τον τρόπο να γίνει το δικό της. Σαν κακομαθημένο παιδί που όταν δεν του κάνουν το χατίρι, φωνάζει ακόμα πιο δυνατά και χτυπάει ακόμα πιο δυνατά σε όποιον αντιστέκεται και δεν υποκύπτει.
Ο δρόμος της θα την οδηγήσει μακριά από τον τόπο της, σαν θα χαθεί η μητέρα της από τη ζωή. Τίποτα πια δεν έχει εκεί να τη δένει παρά μόνο τη θεία Μαρίκα, η οποία ήταν καλή φίλη της Γεωργίτσας κι είχε από χρόνια γίνει μέλος της οικογένειας. Στην Αθήνα θα κάνει νέο ξεκίνημα με τη βοήθεια μιας ακόμη καλής φίλης, της Σάσας.
Παράλληλα όμως ακολουθούμε και τα χνάρια που αφήνει στην ιστορία άλλο ένα πρόσωπο σταθμός, η Φεβρωνία.
Έτσι ξεκινούσε την ημέρα της πάντα, με τα δυο τσιγάρα […] Σαν τα τελείωνε, τίναζε το κεφάλι της, διώχνοντας με αυτόν τον τρόπο όλες τις σκέψεις και ξεκινούσε να μεταμορφώνεται στο πλάσμα που κάθε άντρας ονειρεύεται.
Ακολουθούμε και βλέπουμε σιγά σιγά να ξετυλίγεται ένα γαϊτανάκι, οι κορδέλες του οποίου όσο μπλεγμένες φαίνονται, τόσο εύκολα ξεμπερδεύονται όλες στο τέλος… Η Χριστίνα μαζί με τη θεία Μαρίκα, τη Σάσα και τον σύζυγό της Γιάννη αλλά και τον κηπουρό τους Κυριάκο θα ζήσουν μαζί χαρές, λύπες και θα μοιραστούν τα μυστικά της ζωής τους. Όλοι τους κουβαλάνε τον δικό τους σταυρό όμως με την αγάπη και την κατανόηση έρχονται και πρωινά με ήλιο! Κυριακάτικα!
Ακόμα ένα καλοκαίρι άρχιζε. Τα λουλούδια μοσχομύριζαν και τα μικρά συννεφάκια χόρευαν με τις πρωινές ακτίνες του ήλιου, που έκλεινε το μάτι παιχνιδιάρικα σε αυτό το κυριακάτικο πρωινό.
Αλλά και η Χριστίνα μέσα στην τόση ζεστασιά και αγάπη γύρω της, θα απαλλαχθεί από τις εμμονές της και θα ξανασυναντηθεί με τον έρωτα...
-Αχ, να σου πω κάτι Στελλίτσα μου! Μη μου αποκαλύψεις τίποτα που δεν πρέπει! Ούτε να διαβάσουμε μαζί το τέλος! Θα πάω να το πάρω κι εγώ το βιβλίο! Θέλω να το διαβάσω!
-Χαχαχαααααα, εντάξει Αρετούσα μου! Σταματώ! Και πολύ καλά θα κάνεις! Είναι ένα δροσερό, παρθενικό έργο της συγγραφέα γεμάτο συναίσθημα και σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από την αγάπη και τις θυσίες που γίνονται στο όνομα αυτής!
Ψυχογραφήματα των ηρώων και ανησυχίες τους, έρωτες χωρίς ανταπόκριση, αγάπη απόλυτη, και βασανιστική κάποιες φορές, κι εμμονές και τύψεις που κουβαλάει κανείς χωρίς να φταίει… Σε όποιον λοιπόν αρέσει αυτό το είδος πιστεύω θα το απολαύσει το βιβλίο! Διάβασέ το, λοιπόν!
Το βιβλίο μας αυτό, το διαβάσαμε παρέα με υπέροχη μουσική! Μας συντρόφευε το παραμυθένιο τραγούδι: Τσ’ Αγάπης και του Έρωτα με τις φωνές του Μιχάλη Κουνάλη και της Εμμανουέλας Χιωτάκη. Η μουσική του Γιάννη Νικολάου και οι στίχοι-ποίηση της αγαπημένης Μαρίας Παπαδάκη! Απολαύστε το!
Να ευχαριστήσω πολύ τις εκδόσεις Ελκυστής και τη συγγραφέα Δέσποινα Μυστακίδου για το ταξίδι αυτό, εύχομαι να είναι καλοτάξιδο όπως του αξίζει και πάντα επιτυχίες!
Για παρθενικό πόνημα αξιοπρεπέστατο! Εύγε!
Κουκ-λ-ιδάκι μου respect!
Το μυθιστόρημα της Δέσποινας Μυστακίδου, Χριστίνα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Η Δέσποινα Μυστακίδου γεννήθηκε το ’79 στη Γερμανία από μετανάστες γονείς και έμεινε εκεί μέχρι τα έξι της χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε «τεχνίτης χειροποίητου κοσμήματος» και παρακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια πλήθος επιμορφωτικών σεμιναρίων που έχουν σχέση με αυτό το αντικείμενο. Για κάποια χρόνια είχε το δικό της εργαστήρι με χειροποίητες συλλογές ασημένιων και χρυσών κοσμημάτων και έπαιρνε μέρος σε κλαδικές εκθέσεις. Μέχρι και τη γέννηση του πιτσιρικά της που ήρθε και άλλαξε τις προτεραιότητές της. Από πολύ μικρή ζωγράφιζε, μα από την πρώτη στιγμή που έμαθε να γράφει σκάρωνε ποιήματα, ιστορίες και αποτύπωνε τις σκέψεις της στο χαρτί. Το «Χριστίνα» είναι το πρώτο της ολοκληρωμένο έργο.
