Φτάνει τόση νηνεμία και τόσο ησυχία, στη θάλασσα των δικών σου υδάτων, απάνεμα λιμάνια τα λόγια σου, μα οι πράξεις των άλλων στοιχειοθετούν υφάλους και σκοπέλους.
Δε συμμερίζονται τις αγωνίες και τους φόβους σου, θολώνοντας τα νερά και προκαλώντας πάντα τις δικές τους υπερισχύουσες τρικυμίες.
Φαντάζουν τα λόγια μας λες και θέλουν να απομακρυνθούν και να σηκώσουν τα δικά τους τείχη, κυματοθραύστες μεν αλλά χωρίς να υπάρχει ανάγκη, αφού από 'κει που θέλουν να προστατευθούν τα προκαλούν οι ίδιοι και μόνο αυτοί.
Η δική τους γοργόνα χάθηκε μεσοπέλαγα σαν πήγαινε να τους βρει και να τους καθοδηγήσει και πάλι σωστά και με θάρρος όπως τους έπρεπε.
Μα οι καπεταναίοι που σουλατσάριζαν, μήπως και αντέξουν τις καταιγίδες που ήρθαν και τους πρόλαβαν, έβλεπαν τη γοργόνα ολοένα και να φεύγει, μα τα δάκρυά της έσειραν ξοπίσω της βαρκούλες που αρμένιζαν δειλά, απ' το φόβο του κακού βοριά.
Μη σκιάζεσαι τα πελάγη, εξερεύνησέ τα, γιατί αν δεν το κάνεις θα μείνεις με την απορία και όπως μας λένε όλοι, και διαβάζουμε και στα βιβλία, είναι κακό να 'χουμε συγκεντρωμένα απωθημένα πάνω μας, μέσα μας.
Αυτά θα γίνουν κάποια στιγμή κραυγή, μα τότε πια μέσα απ' τις σιωπές μας θα δρομολογήσουν το δικό τους βουβό στοχαστικό μονοπάτι της μοναξιάς και της οφθαλμαπάτης.
Μα οι φάροι απ' τις ζωές μας δεν έλειψαν και δε θα λείψουν ποτέ, θα σηματοδοτούν και θα 'ναι εκεί για να δηλώνουν τις φροντίδες τους και τις επιβλέψεις τους, καθώς κι άγρυπνοι φρουροί για τυχόν παραστρατήματά μας.
Τραντάξτε τα νερά, τους δικούς σας ωκεανούς, εξερευνήστε τους... όσο είναι νωρίς, γιατί ο χρόνος είναι αδυσώπητος και κυλά σαν ένας ορμητικός καταρράκτης.
Ας προσπαθήσουμε να συμπαρασύρει, με την καλή έννοια, τις εμπνεύσεις μας και τις δικές μας χειραγωγήσεις του είναι μας κι όχι το να αφήσουμε άλλους να τις διαχειριστούν για μας, χωρίς εμάς.
Άννα Ζανιδάκη
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ivan Aivazovsky, 1850 (The ninth wave)
