Πλανεύτρα είναι η θάλασσα, η πιο απαιτητική ερωμένη, κρατάει τους ναυτικούς σκλάβους της για πάντα. […] Δεν ποθούσαν τίποτε άλλο από το ταξίδι στη θάλασσα. Να τριγυρνάν στην απεραντοσύνη της πλανεύτρας.
Μια ανέλπιστη λιακαδοζέστη για Φλεβάρη μήνα, έλουζε την καταπράσινη Χώρα των Παραμυθιών. Ήταν ακόμη δύσκολα τα πράγματα κι όλοι αναγκάζονταν να μένουν μέσα στα σπίτια τους και πολλοί, παρέα με τη μοναξιά τους. Η Στελλίτσα Ζαχαρίτσα όμως ποτέ δεν ησύχαζε, όλο και κάποιος θα την έβγαζε από τη σιωπή του σπιτικού της. Σήμερα ήταν η Κακιά Μητριά που όπως πάντα γκρίνιαζε για όλα!
-Κατάλαβες Μοβτουφίτσα μου; Αυτά τραβάω! Γι' αυτό θέλω να μου προτείνεις ένα ωραίο βιβλίο να ξεχαστώ απ’ όλα! Απλό, ε; Όχι να θέλω μια ώρα για κάθε σελίδα για να καταλάβω το... βάθος! Να τρέχει... απλές λεξούλες, κατανοητές, όχι αστυνομικό, όχι θρίλερ, όχι ψυχολογικό... ένα κοινωνικούλι... να έχει όμως κι αίσθημα, ε; Δε θέλω άλλο μπερδεψούρες στη ζωή μου. Εγώ είμαι κι απλός άνθρωπος, με ξέρεις δα!
Τι να σχολιάσει η Στελλίτσα; Με το ζόρι κάθε φορά ανεχόταν τις, χωρίς νόημα, κουβέντες της Κακιάς Μητριάς. Είχε όμως ένα βιβλίο στο νου της.
-Λοιπόν Κακιά, τελείωσα πριν λίγες μέρες ένα βιβλίο που είναι ακριβώς αυτό που ζητάς για να περάσει ευχάριστα η ώρα σου, χωρίς περιττούς λογισμούς! Ρέει σαν νερό, πολύ πολύ απλό σε λέξεις κι ελάχιστες περιγραφές, χωρίς ιδιαίτερο βάθος και σκέψεις αλλά ούτε και ψυχογραφήματα, κοινωνικό με κάποια σύντομα ιστορικά στοιχεία και με... αίσθημα που αγαπάς τόσο! Πρόκειται βασικά για δυο ιστορίες που διαδραματίζονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Τι λες; Σ’ ενδιαφέρει;
-Πες μου κι άλλα... για την ιστορία, τους ήρωες και θέλω να μου διαβάσεις και λίγο.
Χαρούμενη που έκοψε τα ανούσια λογύδρια της Κακιάς Μητριάς η Στελλίτσα Μοβτουφίτσα συνέχισε ανακουφισμένη.
-Βασικοί ήρωες στην πρώτη ιστορία είναι η Λουκία, μια γυναίκα που βγαίνει σε σύνταξη κι αποφασίζει να αλλάξει ρότα και να ανοίξει ένα κατάστημα στην επαρχία κι ο Αρίστος, ένας πολυάσχολος μεταλλειολόγος μηχανικός. Οι ζωές τους θα συναντηθούν στο όμορφο, γραφικό Γαλαξίδι.
Η θάλασσα που περιέβαλλε τα γαλαξειδιώτικα αρχοντικά ήταν ήρεμη σαν λίμνη. Απέναντί της φαίνονταν οι άσπρες κορφές των βουνών και στις περιποιημένες αυλές μοσχομύριζαν τα λουλούδια, καθώς και οι νεραντζιές ή οι λεμονιές.
Το Γαλαξίδι θα τους φέρει κοντά, τους ίδιους αλλά και τις κόρες τους και θα ζήσουν όμορφες στιγμές στο αρχοντικό που θα νοικιάσει η Λουκία εκεί, το οποίο όμως έχει μια δική του ιστορία να εμφανίσει μέσα από το χρονοντούλαπο του ναυτικού του παρελθόντος!
Πως πεθυμούσε να τους δει όλους να τον χαιρετούν στον μόλο, με το μαντίλι στα χέρια και αυτός να φεύγει και να ξανοίγεται στο πέλαγο. Να βρίσκει τον θαλασσινό δρόμο μετρώντας τα αστέρια και τριγύρω του στο πλοίο να βλέπει όλα τα σύνεργα του ναυτόκοσμου.
Μια ιστορία της Λενιώς, πρόγονος του Αρίστου και του Γιωργή, που πρώτο ρόλο έχει η θάλασσα και τα γαλαξιδιώτικα ιστιοφόρα. Μας μεταφέρει χρόνια πίσω που άλλα ήθη και πιστεύω θα αναγκάσουν την κυρά-Λένη να κάνει πολλές υποχωρήσεις αλλά να σταθεί ακούραστη και δυναμική στα τόσα φουρτουνιασμένα κύματα της ζωής της.
Σαν καπετάνιος λοιπόν! Με γαλανά, λίγο θλιμμένα μάτια, την πλεξίδα της γυρισμένη σαν στεφάνι στα μαλλιά, σοβαρή και γλυκομίλητη. Σαν καπετάνιος, σαν νταντά, σαν κυρά του σπιτιού, σαν υπηρέτρια…
Και αφού ολοκληρωθεί το ταξίδι στο παρελθόν οι συγγραφείς μας γυρνούν περίτεχνα στο σήμερα, στη Λουκία, στον Αρίστο, μα και στην ερωτική περιπέτεια της κόρης του. Η Μυρτώ θα μπλέξει στα δίχτυα του σκοτεινού Άγγελου, παρόλο που ο γιατρός Στέφανος στέκει κεράκι φωτεινό κι αναμμένο δίπλα της.
Την πήρε στην αγκαλιά του, την έσφιξε γερά πάνω στο στήθος του και αναστέναξε βαθιά. Με αυτόν τον αναστεναγμό λες και ξόρκισε όλους τους πρόσφατους εφιάλτες. Λες και ελευθερώθηκε από όλα τα κακά.
-Πωωω φτάνει, φτάνει μη μου πεις άλλα! Νομίζω είναι αυτό που θέλω! Ακόμη κι αν νιώθω πως εσύ κάπου κομπιάζεις. Έχεις το ύφος του Κακού Λύκου! Τι γελάς καλέ;
-Χαχαχααα. Λες να πάρω τη θέση του; Κοίτα, αισθάνθηκα σε πολλά σημεία σαν να υπήρχε μια βιασύνη, σαν να διάβαζα την περίληψη... δεν ξέρω γιατί υπήρχαν αυτές οι ταχύτητες. Επίσης δε μου άρεσε καθόλου που στη ροή κι εξέλιξη της ιστορίας έκαναν την εμφάνισή τους ολόκληρα αποσπάσματα από τουριστικούς οδηγούς, ή από ιστοσελίδες μουσείων κ.λ.π. Ήταν σαν ξένα σώματα, κρυώνανε το ζεστό μούδιασμα που έχεις όταν παρακολουθείς μια ιστορία... δεν ξέρω πως να στο μεταφέρω αλλιώς και γενικά, κάποιες σημειώσεις των συγγραφέων θα προτιμούσα να υπήρχαν στο τέλος ή στο κάτω μέρος σαν υποσημείωση κι όχι μέσα στη ροή της ιστορίας.
-Θα το διαβάσω και θα σου πω, πάντως το συγκεκριμένο δίδυμο μας έχει προσφέρει πολλά ωραία ταξίδια.
-Μα και με αυτό το πόνημα θα ταξιδέψεις Κάκια. Και μάλιστα σε πολλά μέρη του κόσμου! Από την Πάρνηθα, το Γαλαξίδι και τη Χαλκιδική... στη Μασσαλία, Παρίσι, Βουδαπέστη, Ισπανία... Καλό αναγνωστικό ταξίδι λοιπόν!
Αχνοφαίνονταν γαλαξειδιώτικα ιστιοφόρα, με τα πανιά τους ανοιγμένα. Φεύγανε περήφανα για να διασχίσουν τη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και τους απέραντους ωκεανούς του κόσμου. Μετέφεραν εμπορεύματα σε όλα τα λιμάνια και έκαναν περήφανη τη ναυτοσύνη…
Την ήρεμη αυτή βαρκάδα, την κάνουμε με μουσική παρεούλα την οποία την προτείνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, καθώς και πολλά άλλα ακούσματα βέβαια. Λέω όμως να ονειρευτούμε θάλασσες παρέα με το υπέροχο παραδοσιακό «Θαλασσάκι μου» από την τόσο μελωδική και μαγική φωνή της Λιζέτας Καλημέρη που λατρεύω.
Να ευχαριστήσουμε τους συγγραφείς Γιάννη και Μαρίνα Αλεξάνδρου για το πόνημα καθώς και τις εκδόσεις Λιβάνη! Καλοτάξιδο!
Κουκ-λ-ιδάκι μου respect!
Επιτρέψτε μου, να κλείσω με αυτό:
«Ακόμα κι αν απλώς ονειρεύεσαι ότι με δέρνεις, καλύτερα να ξυπνήσεις και να ζητήσεις συγγνώμη».Μωχάμεντ Άλι
Αυτό. Μόνο. MeToo!
Το μυθιστόρημα των Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου, Στο κόκκινο και στο γαλάζιο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
