Χρήστου Ντικμπασάνη
Είμαι τυφλός χωρίς εσένα
Μουρμουρίζω τις παρακλήσεις μου να σε βρω
πνιχτά σχεδόν σιωπηλά
Μόλις που ακούω ο ίδιος τη φωνή μου
Ανάβω όμως ένα κερί
μήπως μ’εντοπίσεις εσύ πρώτη
Χαράζω παράξενα ιερογλυφικά
σκοτεινών προφητειών
επάνω στην εξώπορτά μου
για να καταλάβεις ποιος είμαι
Ελπίζω να διαβάζεις καλά
Εξάλλου μου είπαν κάποιοι ταξιδευτές
πως έχεις σπουδάσει
στη Μεγάλη του Έθνους Σχολή
χρησιμοποιώντας ξεσχισμένα βιβλία
και σκονισμένα όνειρα
Σιγά σιγά μαζεύεται μπροστά στο σπίτι μου
κόσμος πολύς
Οδοκαθαριστές ονείρων
Ζητιάνοι ανεκπλήρωτων πόθων
Πλανόδιοι μουσικοί που ξεπουλούν
τις νότες τους για λίγο φως της αυγής
Απεγνωσμένες γυναίκες με βρώμικα χέρια
Παιδιά ξέμπαρκων ναυτικών
Το πλήθος αυτό με κουράζει
Εγώ ζήτησα μόνο εσένα
Μαζεύω το λιγοστό φως του ήλιου
και αναχωρώ για ένα μάταιο ταξίδι
μήπως και σε συναντήσω
ανάμεσα στις αχρησιμοποίητες ώρες μου
και στις φωταγωγημένες αίθουσες
των ξαφνικών αλλαγών μου
Στις απότομες στροφές των δρόμων σε αναζητώ
με τα μουδιασμένα πόδια μου, Ελευθερία!
🌱
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021.
Πρώτη δημοσίευση.
Δύο ποιήματα ελευθερίας για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διαβάστε το έτερο εδώ!
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ludovico Lipparini (1802-1856), Ο όρκος του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι, 1850, λάδι σε ξύλο.
